C2 (complemento)
| C2 | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Estruturas dispoñibles | |||
| PDB | Buscar ortólogos: PDBe, RCSB | ||
| Identificadores | |||
| Nomenclatura | Outros nomes
| ||
| Símbolos | C2 (HGNC: 1248) C2, ARMD14, CO2 | ||
| Identificadores externos | |||
| Locus | Cr. 6 p21.33 | ||
| Padrón de expresión de ARNm | |||
 | |||
| Máis información | |||
| Ortólogos | |||
| Especies |
| ||
| Entrez |
| ||
| Ensembl |
| ||
| UniProt |
| ||
| RefSeq (ARNm) |
| ||
| RefSeq (proteína) NCBI |
| ||
| Localización (UCSC) |
| ||
| PubMed (Busca) |
| ||
O compoñente do complemento 2, complemento 2 ou C2 é unha proteína que nos humanos está codificada no xene C2 do cromosoma 6.[1] A proteína codificada por este xene forma parte da vía clásica do sistema do complemento, actuando como unha serina protease multidominio. A deficiencia de C2 foi asociada con certas doenzas autoinmunes.[1]
O sistema do complemento é xerado para regular a autoprotección contra infeccións. O sistema do complemento global está composto por un grupo de proteínas que colaboran na destrución de invasores estraños no corpo. Neste conxunto de reaccións o C2 únese a C4 regulando unha resposta inmune.
Función
[editar | editar a fonte]Nas vías clásica e da lectina da activación do complemento, para a formación das convertases de C3 e de C5 cómpre a unión de C2 a un C4b activado unido a unha superficie en presenza de Mg2+; o complexo C4bC2 resultante é clivado por C1s ou MASP2 orixinando C2a e C2b. Pénsase que a clivaxe de C2 por C1s mentres está unido a C4b ten como resultado a rotación conformacional de C2b, mentres que o fragmento C2a liberado pode reter a maioría da súa estrutura orixinal.
C2b é o fragmento menor encimaticamente activo da convertase de C3 nesta vía, C4b2b (nótese: algunhas fontes refírense agora ao fragmento maior de C2 como C2b, o que fai que a convertase de C3 sexa C4b2b, mentres que as fontes antigas refírense ao fragmento máis grande de C2 como C2a, o que fai que a convertase de C3 sexa C4b2a). O fragmento máis pequeno, C2a (ou C2b, dependendo da fonte) libérase en fase fluída.[2]
Deficiencia en C2
[editar | editar a fonte]En Bioloxía Molecular a deficiencia no compoñente 2 é un trastorno que causa un efecto importante no sistema inmune, dando lugar a unha forma de inmunodeficiencia. Este efecto causa unha incapacidade de protexer o corpo contra o invasores alleos. A deficiencia no compoñente do complemento 2 está tamén conectada cun incremento do risco de desenvolver trastornos autoimunes, como unha vaculite sistémica. As deficiencias no complemento son difíciles de comprender debido aos insuficientes ensaios clínicos. Usando ensaios de placa hemolítica, extracción de ARN e análises de blot, vese que a deficiencia do compoñente do complemento 2 é o resultado dunha regulación pretraducional detectada na expresión do xene C2.[3] Isto detecta unha falta de síntese da proteína C2. Cómpre salientar tamén que a deficiencia en C2 pode ser causada por factores xenéticos e ambientais.
Desenvolvemento de lupus eritematoso sistémico
[editar | editar a fonte]O compoñente do complemento 2 está asociado cun incremento do risco de desenvolver trastornos autoinmunes, no que as mulleres teñen máis probabilidade de ter lupus eritematoso sistémico. Esta doenza é unha enfermidade autoinmune que causa inflamación e danos nos tecidos e afecta moitas partes do corpo. Pode orixinar cadros leves ou graves e pode causar inflamación de órganos, como articulacións, pel, riles e cerebro.
Tratamento e xestión
[editar | editar a fonte]As deficiencias no complemento son xestionadas caso por caso con antibióticos e visitas regulares cos inmnólogos. Unha forma de tratar a deficiencia do compoñente do complemento 2 inclúe a substitución do compoñente perdido da fervenza, incluso coa infusión directa da proteína ou por terapia xénica. Os pacientes deberían estar pendente de síntomas de infeccións meningocócicos e recibir as vacinacións de rutina. A vacinación é unha medida preventiva importante para a deficiencia do compoñente do complemento 2.[4]
Os pacientes fotosensibles con deficiencia de C2 tipo I teñen unha mala prognose. A deficiencia en C2 de tipo I está causada por unha deleción xénica de 28 pares de bases, o que ten como resultado a falta de proteína C2.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 "Entrez Gene: C2 complement component 2".
- ↑ Krishnan V, Xu Y, Macon K, Volanakis JE, Narayana SV (2009). "The structure of C2b, a fragment of complement component C2 produced during C3 convertase formation". Acta Crystallographica D 65 (Pt 3): 266–274. PMC 2651757. PMID 19237749. doi:10.1107/S0907444909000389.
- ↑ Ippolito A, Wallace DJ, Gladman D, Fortin PR, Urowitz M, Werth V, et al. Auto-antibodies in systemic lupus erythematosus: comparison of historical and current assessment of seropositivity. Lupus (2011) 20:250–5. doi:10.1177/0961203310385738
- ↑ "Complement Deficiencies | Immune Deficiency Foundation".
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Jonsson G, Truedsson L, Sturfelt G, Oxelius VA, Braconier JH, Sjoholm AG. Hereditary C2 deficiency in Sweden: frequent occurrence of invasive infection, atherosclerosis, and rheumatic disease. Medicine (Baltimore). 2005Jan;84(1):23-34. doi: 10.1097/01.md.0000152371.22747.1e. Cita en PubMed (https://pubmed.ncb[Ligazón morta] i.nlm.nih.gov/15643297)
- Complement+2 at the U.S. National Library of Medicine Medical Subject Headings (MeSH) Sjöholm AG, Jönsson G, Braconier JH, Sturfelt G, Truedsson L. Complement deficiency and disease: an update. Mol Immunol. 2006 Jan;43(1-2):78-85. doi: 10.1016/j.molimm.2005.06.025. PMID 16026838.
- Wen L, Atkinson JP, Giclas PC. Clinical and laboratory evaluation of complement deficiency. J Allergy Clin Immunol. 2004 Apr;113(4):585-93; quiz 594. doi: 10.1016/j.jaci.2004.02.003. PMID 15100659.
- Chen HH, Tsai LJ, Lee KR, Chen YM, Hung WT, Chen DY. Genetic association of complement component 2 polymorphism with systemic lupus erythematosus. Tissue Antigens. agosto de 2015;86(2):122-33. doi: 10.1111/tan.12602. Epub 14 de xullo de 2015. PMID 26176736.
Outras lecturas
[editar | editar a fonte]- Bartholomew WR, Shanahan TC (1991). "Complement components and receptors: deficiencies and disease associations". Immunology Series 52: 33–51. PMID 2091785.
- Campbell RD (Jan 1987). "The molecular genetics and polymorphism of C2 and factor B". British Medical Bulletin 43 (1): 37–49. PMID 3315100. doi:10.1093/oxfordjournals.bmb.a072175.
- Yu CY (1999). "Molecular genetics of the human MHC complement gene cluster". Experimental and Clinical Immunogenetics 15 (4): 213–230. PMID 10072631. doi:10.1159/000019075.
- Lutsenko SM, Kharchenko VG, Bachurin VI, Lomakin MM (Feb 1976). "[Circulating blood volume and regional hemodynamics in acute gastrointestinal hemorrhage]". Sovetskaia Meditsina (2): 38–41. PMID 1084023.
- Zhu ZB, Hsieh SL, Bentley DR, Campbell RD, Volanakis JE (Jun 1992). "A variable number of tandem repeats locus within the human complement C2 gene is associated with a retroposon derived from a human endogenous retrovirus". The Journal of Experimental Medicine 175 (6): 1783–1787. PMC 2119228. PMID 1350302. doi:10.1084/jem.175.6.1783.
- Lappin DF, Guc D, Hill A, McShane T, Whaley K (Jan 1992). "Effect of interferon-gamma on complement gene expression in different cell types". The Biochemical Journal 281 (Pt 2): 437–442. PMC 1130704. PMID 1531292. doi:10.1042/bj2810437.
- Johnson CA, Densen P, Hurford RK, Colten HR, Wetsel RA (maio de 1992). "Type I human complement C2 deficiency. A 28-base pair gene deletion causes skipping of exon 6 during RNA splicing". The Journal of Biological Chemistry 267 (13): 9347–9353. PMID 1577763. doi:10.1016/S0021-9258(19)50430-6.
- Lappin DF, Birnie GD, Whaley K (novembro de 1990). "Interferon-mediated transcriptional and post-transcriptional modulation of complement gene expression in human monocytes". European Journal of Biochemistry 194 (1): 177–184. PMID 1701385. doi:10.1111/j.1432-1033.1990.tb19443.x.
- Horiuchi T, Macon KJ, Kidd VJ, Volanakis JE (marzo de 1989). "cDNA cloning and expression of human complement component C2". Journal of Immunology 142 (6): 2105–2111. PMID 2493504. doi:10.4049/jimmunol.142.6.2105.
- Cole FS, Whitehead AS, Auerbach HS, Lint T, Zeitz HJ, Kilbridge P, Colten HR (xullo de 1985). "The molecular basis for genetic deficiency of the second component of human complement". The New England Journal of Medicine 313 (1): 11–16. PMID 2582254. doi:10.1056/NEJM198507043130103.
- Bentley DR (Oct 1986). "Primary structure of human complement component C2. Homology to two unrelated protein families". The Biochemical Journal 239 (2): 339–345. PMC 1147286. PMID 2949737. doi:10.1042/bj2390339.
- Bentley DR, Campbell RD, Cross SJ (1985). "DNA polymorphism of the C2 locus". Immunogenetics 22 (4): 377–390. PMID 2997031. doi:10.1007/BF00430921.
- Kam CM, McRae BJ, Harper JW, Niemann MA, Volanakis JE, Powers JC (marzo de 1987). "Human complement proteins D, C2, and B. Active site mapping with peptide thioester substrates". The Journal of Biological Chemistry 262 (8): 3444–3451. PMID 3546307. doi:10.1016/S0021-9258(18)61371-7.
- Wu LC, Morley BJ, Campbell RD (xaneiro de 1987). "Cell-specific expression of the human complement protein factor B gene: evidence for the role of two distinct 5'-flanking elements". Cell 48 (2): 331–342. PMID 3643061. doi:10.1016/0092-8674(87)90436-3.
- Gagnon J (setembro de 1984). "Structure and activation of complement components C2 and factor B". Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series B, Biological Sciences 306 (1129): 301–309. Bibcode:1984RSPTB.306..301G. PMID 6149575. doi:10.1098/rstb.1984.0091.
- Bentley DR, Porter RR (Feb 1984). "Isolation of cDNA clones for human complement component C2". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 81 (4): 1212–1215. Bibcode:1984PNAS...81.1212B. PMC 344796. PMID 6199794. doi:10.1073/pnas.81.4.1212.
- Parkes C, Gagnon J, Kerr MA (xullo de 1983). "The reaction of iodine and thiol-blocking reagents with human complement components C2 and factor B. Purification and N-terminal amino acid sequence of a peptide from C2a containing a free thiol group". The Biochemical Journal 213 (1): 201–209. PMC 1152109. PMID 6555044. doi:10.1042/bj2130201.
- Kerr MA, Gagnon J (xullo de 1982). "The purification and properties of the second component of guinea-pig complement". The Biochemical Journal 205 (1): 59–67. PMC 1158446. PMID 6922702. doi:10.1042/bj2050059.
- Liu C-C, Ahearn JM. Complement and systemic lupus erythematosus. 7ª ed. In: Wallace DJ, Hahn BH, editors. Dubois’ Lupus Erythematosus. (Chap. 13), Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins (2007). p. 214–35.
- Grammatikos AP, Tsokos GC. Immunodeficiency and autoimmunity: lessons from systemic lupus erythematosus. Trends Mol Med (2012) 18:101–8. doi:10.1016/j.molmed.2011.10.005
- Ippolito A, Wallace DJ, Gladman D, Fortin PR, Urowitz M, Werth V, et al. Auto-antibodies in systemic lupus erythematosus: comparison of historical and current assessment of seropositivity. Lupus (2011) 20:250–5. doi:10.1177/0961203310385738
- Outer surface lipoproteins from the Lyme disease spirochete exploit the molecular switch mechanism of the complement protease C1s. arrigues et al.Journal of Biological ChemistrySeptember 29, 2022
- Paip2A inhibits translation by competitively binding to the RNA recognition motifs of PABPC1 and promoting its dissociation from the poly(A) tail
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Complement 2 Medical Subject Headings (MeSH) na Biblioteca Nacional de Medicina dos EUA.
