ខេត្តនគររាជសីមា
ខេត្តនគររាជសីមា นครราชสีมา | |||
---|---|---|---|
| |||
![]() | |||
ប្រទេស | ![]() | ||
ទីរួមខេត្ត | ក្រុងនគររាជសីមា | ||
ផ្ទៃក្រឡា[១] | |||
• សរុប | ២០៧៣៦ គម2 (៨.០០៦ ម៉ាយ ការ) | ||
ចំណាត់ថ្នាក់ផ្ទៃក្រឡា | ចំណាត់ថ្នាក់ទី ០២ | ||
ល្វែងម៉ោង | ICT (ម.ស.ស.+7) | ||
លេខកូដប្រៃសណីយ៍ | 30xxx | ||
លេខកូដហៅទូរស័ព្ទ | 044 | ||
ក្រមអ.ម.អ. ៣១៦៦ | TH-30 | ||
គេហទំព័រ | nakhonratchasima.go.th |
ខេត្តនគររាជសីមា ឬឈ្មោះខ្លីៗ ខេត្តនគររាជ (សៀម : นครราชสีมา) ជាញឹកញាប់ហៅថា គោរាជ (សៀម : โคราช) គឺជាខេត្តមួយក្នុងចំណោមខេត្តទាំង ៧៦ របស់ប្រទេសសៀមស្ថិតនៅភាគឦសានខាងលើប្រទេសសៀមៗហៅថាអ៊ីសាន។ខេត្តនេះមានព្រំប្រទល់ជាប់នឹងខេត្តជ័យភូមិ ខេត្តខនកែន ខេត្តបុរីរម្យ ខេត្តស្រះកែវ ខេត្តប្រាចិនបុរី ខេត្តនគរនាយក ខេត្តស្រៈបុរី និង ខេត្តលពបុរី។
ប្រវត្តិ
[កែប្រែ]ប្រទេសសៀមទើបតែចាប់បដិសន្ធិឡើងនៅក្រោយសតវត្សរ៍ទី ១៣ នៃគ្រិស្ដសករាជដែលបន្ដិចម្ដងៗសៀមបានវាតទីមកលើតំបន់នានានៃអតីតដែនដីខ្មែរមានដូចជាខេត្ដនគររាជសីមាដែលមានរាជធានីមួយយ៉ាងធំបំផុតរបស់ចក្រភពអង្គរ។តាមពង្សសាវតារខ្មែរបានឲ្យដឹងថាខេត្ដនគររាជសីមាត្រូវបានសៀមវាតទីនៅចន្លោះឆ្នាំ ១៧៣៥ នៃចុល្លសករាជគឺក្រោយពីការកាន់កាប់ខេត្ដសុខោទ័យ ខេត្ដអយុធ្យានៅចុងសតវត្សរ៍ទី ១៣ និងដើមសតវត្សរ៍ទី ១៤ នៃគ្រិស្ដសករាជ។រួចហើយជនជាតិសៀមក៏បានវាយដណ្ដើមយកខេត្ដនគររាជសីមាជាបន្ថែមទៀតដើម្បីធ្វើជាទឹកដីរបស់ខ្លួន។
តាមសៀវភៅប្រវត្ដិសាស្ដ្រស្ដីពីសម្ព័ន្ធភាពរវាងខ្មែរ-សៀមដែលនិពន្ធឡើងដោយលោកបណ្ឌិតមីសែល ត្រាណេ អ្នកនកឯកទេសខាងវប្បធម៌ខ្មែរបានឲ្យដឹងថា មុនការសាងសង់ប្រាសាទពិមាយ(សៀមហៅថាប្រាសាទភីម៉ៃ)ដ៏ធំសម្បើមនៅសតវត្សរ៍ទី ១១ គេឃើញមានប្រាសាទឥដ្ឋតូចៗជាច្រើន សិលាចារឹក ព្រមទាំងស្ថានីយបុរេប្រវត្ដិសាស្ដ្រជាច្រើនទៀតបានស្ថិតនៅទីនោះដែលបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថាបុព្វបុរសខ្មែរពិតជារស់នៅមុនការហូរចូលនៃជនជាតិសៀម។
ទាំងជនជាតិខ្មែរ(កម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន)និងជនជាតិសៀមដើមកំណើតខ្មែរដែលរស់នៅលើទឹកដីដំបូងនៃប្រទេសសៀមបច្ចុប្បន្នគឺមានឈាមជ័រដូចគ្នាដែលខឿនវប្បធម៌កើតចេញពីទឹកដីអង្គរតែមួយ។ចាប់តាំងពីសៀមបានវាតទីលើដីខ្មែរនៅសតវត្សរ៍ទី ១៣ ជាបន្ដបន្ទាប់ ដោយសារតែជនជាតិសៀមមានលក្ខណៈចេញប្រភពពីចិនមកដែលជាហេតុនាំឲ្យខ្មែរត្រូវបាត់បង់ទឹកដីមួយភាគធំ ។តាមរយៈសៀវភៅរបស់លោកបណ្ឌិតមីសែល ត្រាណេ បានបញ្ជាក់ឲ្យដឹងបន្ថែមថាក្នុងសម័យអតីតកាលក៏ដូចជាសម័យបច្ចុប្បន្ននេះដែរ ជនជាតិខ្មែរទាំងអស់ដែលរស់នៅលើអតីតខេត្ដរបស់ខ្លួននេះត្រូវគេបញ្ឈប់លែងឲ្យនិយាយភាសាខ្មែរ។ដោយសារការអនុវត្ដសៀមភាវូបនីយកម្មនេះហើយទើបជនជាតិខ្មែរទាំងឡាយបានប្រែក្លាយទៅជាជនជាតិសៀមទាំងស្រុងនាសតវត្សរ៍ក្រោយៗមកទៀត។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយក៏គេមានការកត់ត្រាទុកថា ជនជាតិខ្មែរនៅខេត្ដនគររាជសីមានៅតែចេះនិយាយភាសាខ្មែរនៅឡើយបើទោះបីជាអាជ្ញាធរសៀមបានដាក់បម្រាមតឹងរឹងមិនឲ្យនិយាយភាសាខ្មែរក៏ដោយ។ប៉ុន្ដែចាប់តាំងពីសម័យសង្គ្រាមលោកលើកទី ១ មកជនជាតិខ្មែរនៅខេត្ដនគររាជសីមាឈប់ចេះនិយាយភាសាខ្មែរ ដោយសារសៀមបានបង្ខិតបង្ខំឲ្យមានការសិក្សាតាមប្រព័ន្ធអប់រំរបស់គេនៅតំបន់នោះគឺសៀមភាវូបនីយកម្ម។
ប្រភព : សាលអាន ថ្ងៃទី ១១/ឧសភា/២០០៥ (ដកស្រង់ពីកាសែតរស្មីកម្ពុជា)
នៅតំបន់ជុំវិញខេត្តនគររាជសីមាគឺជាមជ្ឈមណ្ឌលដ៏សំខាន់មួយក្នុងសម័យអាណាចក្រខមក្នុងសតវត្សទី ១១ ដោយសារមានប្រាសាទនៅក្នុងឧទ្យានប្រវត្តិសាស្រ្តប្រាសាទពិមាឃ។ខេត្តនគររាជសីមាគឺជាខេត្តមួយដែលនៅតែមានជនជាតិខ្មែរភាគខាងជើងច្រើន[២]។
ទីក្រុងថ្មីដែលមានកំពែងព័ទ្ធជុំវិញកំណត់ថាជានគររាជសីមាត្រូវបានកសាងឡើងនៅសតវត្សទី ១៧ តាមបញ្ជារបស់ជាកងបញ្ជាព្រះបាទនារាយណ៍ ឬ រាមាធិបតីទី ៣ នៅភាគខាងកើតបំផុតដើម្បីការពារព្រំដែននៃព្រះរាជាណាចក្រ។ខេត្តនគររាជសីមាបានបន្តកាតព្វកិច្ចនេះក្នុងសម័យបាងកកទោះបីជាវាត្រូវបានគេរឹបអូសបានយ៉ាងខ្លីក្នុងកំឡុងការបះបោររបស់លាវនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨២៦ ក៏ដោយក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទរាមាទី ៣ នៃប្រទេសសៀម។
ខេត្តនគររាជសីមាជាមជ្ឈមណ្ឌលនយោបាយនិងសេដ្ឋកិច្ចដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងតំបន់ភាគឦសានជាយូរមកហើយនៅចុងសតវត្សទី ១៩ ផ្លូវដែកបានតភ្ជាប់ទៅដល់ខេត្តនេះហើយវាបានក្លាយជាប្រព័ន្ធផ្លូវដែកសំខាន់នៅភាគឦសាន។តំបន់ឦសាននៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៣៣ ខេត្តនគររាជសីមាគឺជាបន្ទាយរបស់កងទ័ពរាជានិយមក្នុងការបះបោរបវរតេជខណៈដែលពួកគេបានប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងរាជរដ្ឋាភិបាលប្រជាធិបតេយ្យថ្មីនៅទីក្រុងបាងកក(ខេត្តបឹងកក់)នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៥០ មូលដ្ឋានទ័ពអាកាសសៀមនគររាជត្រូវបានសាងសង់នៅខេត្តនគររាជសីមាពីឆ្នាំ ១៩៦១ រហូតដល់ថ្ងៃទី ២៦ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៧៦ ហើយកន្លែងនេះក៏ត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាកងទ័ពអាកាសសហរដ្ឋអាមេរិកផងដែរ។
ការបាញ់ប្រហារដ៏ធំមួយបានកើតឡើងនៅក្នុងខេត្តនេះនៅថ្ងៃទី ០៨ និង ០៩ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០២០ ខ្មាន់កាំភ្លើងបានបាញ់សម្លាប់មនុស្សអស់ ៣០ នាក់ និង របួស ៥៧ នាក់ផ្សេងទៀតមុនពេលត្រូវប៉ូលិសបាញ់សម្លាប់វាជាការបាញ់ប្រហារដ៏សាហាវបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ប្រទេសសៀម។
ខេត្តនគររាជសីមាគឺជាស្រុកកំណើតរបស់លោកស្រីថាវសុរនារីដែលកើតនៅក្នុងឆ្នាំ ១៧៧១ គឺជាវីរៈនារីដែលបានជួយសង្គ្រោះនិងរំដោះខេត្តនគររាជសីមាចេញពីកងទ័ពស្តេចអនុវង្សនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨២៦។

រដ្ឋបាល
[កែប្រែ]ខេត្តនគររាជសីមា ចែកចេញជា ៣២ ក្រុង/ស្រុក ២៨៩ សង្កាត់/ឃុំ និង ៣៧៤៣ ភូមិ ៖

លេខរៀង | ឈ្មោះភាសាសៀម | ឈ្មោះភាសាខ្មែរ | ឈ្មោះតួរ៉ូម៉ាំង | អានថា |
---|---|---|---|---|
០១ | เมืองนครราชสีมา | ក្រុងនគររាជសីមា
![]() |
Mueang Nakhon Ratchasima | មឿងណៈខនរ៉ាតឆៈស៊ីម៉ា |
០២ | ครบุรี | គរបុរី | Khon Buri | ខនប៊ុរី |
០៣ | เสิงสาง | សើងសាង | Soeng Sang | សឺងសាង |
០៤ | คง | គង់ | Khong | ខុង |
០៥ | บ้านเหลื่อม | បានហ្លឿម | Ban Lueam | បានលឿម |
០៦ | จักราช | ចក្ករាជ | Chakkarat | ចាក់កៈរ៉ាត |
០៧ | โชคชัย | ជោគជ័យ | Chok Chai | ឆូកឆៃ |
០៨ | ด่านขุนทด | ដានឃុនទត់ | Dan Khun Thot | ដានឃុនថុត |
០៩ | โนนไทย | នោនថៃ | Non Thai | ណូនថៃ |
១០ | โนนสูง | នោនស៊ូង | Non Sung | ណូនស៊ូង |
១១ | ขามสะแกแสง | ខាមស្កែសែង | Kham Sakaesaeng | ខាមសៈគែសែង |
១២ | บัวใหญ่ | បួយ៉ៃ | Bua Yai | បួយ៉ៃ |
១៣ | ประทาย | ប្រទាយ(នាងរង) | Prathai | ប៉ៈថាយ |
១៤ | ปักธงชัย | បាក់ទង់ជ័យ | Pak Thong Chai | ប៉ាក់ថុងឆៃ |
១៥ | พิมาย | ពិមាឃ | Phimai | ភិម៉ាយ |
១៦ | ห้วยแถลง | ហួយថ្លែង | Huai Thalaeng | ហ៊ួយថៈលែង |
១៧ | ชุมพวง | ជម្ពូង | Chum Phuang | ជុំភ័ង |
១៨ | สูงเนิน | ស៊ូងនើន | Sung Noen | ស៊ូងណឺន |
១៩ | ขามทะเลสอ | ទន្លេស | Kham Thale So | ខាមថៈលេសរ |
២០ | สีคิ้ว | ស៊ីឃីវ | Sikhio | ស៊ីឃីវ |
២១ | ปากช่อง | បាកជង | Pak Chong | ប៉ាកឆង់ |
២២ | หนองบุญมาก | ហ្នងបុណ្យម៉ាក | Nong Bun Mak | ណងប៊ុនម៉ាក |
២៣ | แก้งสนามนาง | កែងស្នាមនាង | Kaeng Sanam Nang | គែងសៈណាមណាង |
២៤ | โนนแดง | នោនដែង | Non Daeng | ណូនដេង |
២៥ | วังน้ำเขียว | វាំងណាំខៀវ | Wang Nam Khiao | វ៉ាងណាំខៀវ |
២៦ | เทพารักษ์ | ទេពារក្ស | Thepharak | ថេផារ៉ាក់ |
២៧ | เมืองยาง | មឿងយ៉ាង | Mueang Yang | មឿងយ៉ាង |
២៨ | พระทองคำ | ព្រះថងគាំ | Phra Thong Kham | ផៈថងខាំ |
២៩ | ลำทะเมนชัย | លំទ្មេនជ័យ ឬ លំធ្មេញជ័យ | Lam Thamenchai | ឡាំថៈម៉េនឆៃ |
៣០ | บัวลาย | បួលាយ | Bua Lai | បួឡាយ |
៣១ | สีดา | សីតា | Sida | ស៊ីដា |
៣២ | เฉลิมพระเกียรติ | ឆ្លើមព្រះកេរ្តិ៍ | Chaloem Phra Kiat | ឆៈឡឺមផៈកៀត |
ប្រាសាទ
[កែប្រែ]វត្ត
[កែប្រែ]មើលផងដែរ
[កែប្រែ]
|
|
- ↑ "ตารางที่ 2 พี้นที่ป่าไม้ แยกรายจังหวัด พ.ศ.2562" [Table 2 Forest area Separate province year 2019]. Royal Forest Department (in Thai). 2019. Retrieved 6 April 2021, information, Forest statistics Year 2019, Thailand boundary from Department of Provincial Administration in 2013
{{cite web}}
: CS1 maint: postscript (link) CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ "Thai People In Northeastern Thailand (Isan)". Archived from the original on 2014-08-11. Retrieved 2011-09-02.
{{cite web}}
: More than one of|archivedate=
and|archive-date=
specified (help); More than one of|archiveurl=
and|archive-url=
specified (help)