ខេត្តព្រះជិនបុរី
ខេត្តព្រះជិនបុរី ปราจีนบุรี | |||
---|---|---|---|
| |||
![]() | |||
ប្រទេស | ![]() | ||
ទីរួមខេត្ត | ក្រុងព្រះជិនបុរី | ||
ផ្ទៃក្រឡា | |||
• សរុប | ៥០២៦ គម2 (១៩៤១ ម៉ាយ ការ) | ||
ចំណាត់ថ្នាក់ផ្ទៃក្រឡា | ៤៥ | ||
ល្វែងម៉ោង | ICT (ម.ស.ស.+7) | ||
លេខកូដប្រៃសណីយ | 25xxx | ||
លេខកូដហៅទូរស័ព្ទ | 037 | ||
ក្រមអ.ម.អ. ៣១៦៦ | TH-25 | ||
គេហទំព័រ | prachinburi.go.th/eng version/eng1.htm |
ខេត្តព្រះជិនបុរី (សៀម : ปราจีนบุรี) គឺជាខេត្តមួយនៅក្នុងចំណោមខេត្តទាំង ៧៦ របស់ប្រទេសសៀមខេត្តនេះស្ថិតនៅភាគខាងកើតប្រទេសសៀម។ខេត្តនេះមានព្រំប្រទល់ជាប់នឹងខេត្តនគររាជសីមា ខេត្តស្រះកែវ ខេត្តស្ទឹងជ្រៅ និង ខេត្តនគរនាយក។
ប្រវត្តិ
[កែប្រែ]នៅក្នុងស្រុកស្រីមហោសថមានទីតាំងបុរាណពុទ្ធសាសនាមួយឈ្មោះស្រះមរកត។នៅទីនោះមានអរោគ្យសាលាមួយដែលស្ថិតនៅក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី ៧ នៃអាណាចក្រខ្មែរនៅពាក់កណ្តាលសតវត្សរ៍ទី ១២។បើទោះបីជាអរោគ្យសាលានេះត្រូវបានកសាងនៅលើចេតិយសម័យទ្វារវត្តីដែលមានវ័យចំណាស់ជាងគេក៏ដោយ។អរោគ្យសាលាមិននៅសេសសល់អ្វីច្រើននោះទេប៉ុន្តែវាហាក់ដូចជាត្រូវបានរចនាឡើងដោយប្រើប្លង់ស្តង់ដារ។នៅក្នុងប្រាសាទវត្តមរតកនៅក្នុងតំបន់នេះមានចម្លាក់ពុទ្ធបាតដែលធំជាងគេនិងចំណាស់ជាងគេបង្អស់នៅក្នុងប្រទេសសៀម។ពុទ្ធបាតនេះត្រូវបានកសាងឡើងនៅចន្លោះសតវត្សរ៍ទី ០៧ ដល់ទី ០៩ ដោយប្រើប្រាស់ថ្មឡាទេរីត(laterite)ឬថ្មបាយក្រៀមដែលជាថ្មធម្មជាតិហើយមានសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះពុទ្ធសាសនិក។នៅទីតាំងនេះក៏មានអណ្ដូងបុរាណចាស់ចំនួន ០២ ផងដែរដោយអណ្ដូងស្រះប៊ួក៏ជាផ្នែកមួយនៅក្នុងនោះផងដែរ។
រដ្ឋបាល
[កែប្រែ]ខេត្តព្រះជិនបុរី ចែកចេញជា ០៧ ក្រុង/ស្រុក ៦៥ សង្កាត់/ឃុំ និង ៦៥៨ ភូមិ ៖

លេខរៀង | ឈ្មោះភាសាខ្មែរ | ឈ្មោះអក្សរឡាតាំង | ឈ្មោះភាសាសៀម |
---|---|---|---|
០១ | ក្រុងព្រះជិនបុរី | Mueang Prachinburi | เมืองปราจีนบุรี |
០២ | ស្រុកក្បិនបុរី | Kabin Buri | กบินทร์บุรี |
០៣ | ស្រុកណាឌី | Na Di | นาดี |
០៤ | ជាផ្នែកមួយនៃខេត្តស្រះកែវ | ||
០៥ | |||
០៦ | ស្រុកបានសាង | Ban Sang | บ้านสร้าง |
០៧ | ស្រុកព្រះច័ន្ទតាខាម | Prachantakham | ประจันตคาม |
០៨ | ស្រុកស្រីមហាពុទ្ធ | Si Maha Phot | ศรีมหาโพธิ |
០៩ | ស្រុកស្រីមហោសថ | Si Mahosot | ศรีมโหสถ |
១០ | ជាផ្នែកមួយនៃខេត្តស្រះកែវ | ||
១១ | |||
១២ |