Перайсці да зместу

Вяндра

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Населены пункт
Вяндра
эст.: Vändra
58°38′54″ пн. ш. 25°01′54″ у. д.HGЯO
Краіна
Гісторыя і геаграфія
Першая згадка 1515
Насельніцтва
Насельніцтва
  • 2 148 чал. (31 снежня 2021)[1]
Паказаць/схаваць карты
Вяндра (Эстонія)
Вяндра
Вяндра

Вяндра[2] (эст.: Vändra) — гарадскі пасёлак у воласці Пых’я-Пярнумаа павета Пярнумаа, Эстонія. Да рэформы мясцовых самакіраванняў Эстоніі 2017 года Вяндра быў пасялковай воласцю. Пасля рэформы нараўне з пасёлкам Пярну-Яагупі з’яўляецца адміністрацыйным цэнтрам воласці Пых’я-Пярнумаа.

Размешчаны за 40 кіламетраў на паўночны ўсход ад павятовага цэнтра — горада Пярну, за 110 км ад Таліна. Плошча пасёлка — 3,2 км². Вышыня над узроўнем мора — 42 метры. Праз пасёлак працякае рака Вяндра.

Год Колькасць
1959 1 720 [3]
1970 2 095 [3]
1979 2 354 [3]
1989 2 959 [3]
Год Колькасць
2000 2 661 [4]
2011 2 355 [5]
2014 2 268 [6]
2015 2 217 [7]
Год Колькасць
2016 2 191 [8]
2017 2 161 [9]
2019 2 052 [10]
2020 2 060 [11]
Год Колькасць
2021 2 148 [1]

Вядомыя асобы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. а б 2021 census of Estonia Праверана 28 мая 2023.
  2. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн — карта Эстоніі
  3. а б в г Eesti rahvastik rahvaloenduste andmetel I, Population of Estonia by Population Censuses ITallinn: Statistikaamet, 1995. — С. 39. — 263 с. — ISBN 9985-826-17-5
  4. 2000 Population and Housing Census Праверана 28 мая 2023.
  5. 2011 Population and Housing Census Праверана 14 ліпеня 2014.
  6. Дэпартамент статыстыкі Эстоніі — 1991. Праверана 30 жніўня 2014.
  7. Дэпартамент статыстыкі Эстоніі — 1991. Праверана 27 мая 2015.
  8. Дэпартамент статыстыкі Эстоніі — 1991. Праверана 29 мая 2016.
  9. Дэпартамент статыстыкі Эстоніі — 1991. Праверана 30 мая 2017.
  10. Дэпартамент статыстыкі Эстоніі — 1991. Праверана 9 чэрвеня 2019.
  11. Дэпартамент статыстыкі Эстоніі — 1991. Праверана 10 лістапада 2020.
  12. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 353. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).