Перайсці да зместу

Афанасій Мацвеевіч Сялішчаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Афанасій Мацвеевіч Сялішчаў
Дата нараджэння 11 (23) студзеня 1886
Месца нараджэння
Дата смерці 6 снежня 1942(1942-12-06)[1] (56 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці сацыялінгвіст, дыялектолаг
Месца працы
Альма-матар
Вядомыя вучні Самуіл Барысавіч Бернштэйн і Віктар Яўгенавіч Гусеў
Член у
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Афана́сій Мацве́евіч Сялі́шчаў 11 (23) студзеня 1886, Валова, Арлоўская губерня[3] — 6 снежня 1942, Масква) — савецкі лінгвіст-славіст, член-карэспандэнт АН СССР (1929), член-карэспандэнт Балгарскай АН (1931).

Унёсак у навуку

[правіць | правіць зыходнік]

Сялішчаў — адзін з буйнейшых рускіх славістаў XX стагоддзя[4], аўтар прац па гісторыі рускай мовы, параўнальнай граматыцы славянскіх моў, па славянскіх гаворках у Албаніі і Македоніі (якія ў далейшым ляглі ў аснову літаратурнай македонскай мовы), па балканістыцы, па славянскай палеаграфіі і тапаніміцы. Лічыў македонскія гаворкі часткай балгарскай мовы і рэзка крытыкаваў «сербізуючую» канцэпцыю югаслава А. Беліча, аднак пярэчыў, калі ў Балгарыі з яго тэорыі рабіліся палітычныя высновы аб прыналежнасці тэрыторый[5]. Паводле Бернштэйна, у далейшым у сваім курсе славянскай філалогіі, прачытаным у 1938 г., Сялішчаў згадаў македонскую як асобую мову і ўхваліў артыкул Бернштэйна пра македонскую мову для ВСЭ[6]. У выдадзеных у 1968 годзе «Выбраных працах» Сялішчава македонскія гаворкі прадстаўлены як частка «балгарскай моўнай тэрыторыі»[7].

Аўтар буйной працы па дыялекталогіі «Дыялекталагічны нарыс Сібіры» (выпуск 1, 1921), сацыялінгвістычных прац пра змены ў рускай мове пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі: «Мова рэвалюцыйнай эпохі» (1928; неўзабаве праца стала паўзабароненай праз цытаты з Троцкага, Каменева і інш., у 1935 раскрытыкавана ў «Правде» і знята, у 2003 перавыдадзена), «Пра мову сучаснай вёскі» (1939). Пасмяротна выдадзена кніга «Стараславянская мова» ў дзвюх частках (1951—1952) — адно з найлепшых апісанняў мовы старажытнейшых пісьмовых помнікаў, якое таксама мае значэнне падручніка; праца перавыдавалася ў 2001 і 2006 гг.

Унёсак у адукацыю

[правіць | правіць зыходнік]

А. М. Сялішчаў актыўна распрацоўваў праграмы вучэбных курсаў па славянскіх мовах. У рукапісах захаваліся праграмы яго курсаў «Параўнальнай граматыкі славянскіх моў» (1922—1923 гг.), «Уводзін у славянскую філалогію» (1938 г.), «Уводзін у славяна-рускую этналогію», праграмы па балгарскай мове, гісторыі і дыялекталогіі польскай мовы. Для аспірантаў навуковец падрыхтаваў агульную Праграму курсаў па славістыцы, якае дае паглыбленае ўяўленне пра балгарскую, сербахарвацкую, славенскую, сербалужыцкую і палабскую мовы; дапаможнік па курсах паўднёваславянскіх і заходнеславянскіх моў[8].

  1. а б Селищев Афанасий Матвеевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  2. Селищев Афанасий Матвеевич // Селищев Афанасий Матвеевич — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  3. Цяпер — Валоўскі раён, Ліпецкая вобласць.
  4. Селищев, А. М. Забайкальские старообрядцы.. Архівавана з першакрыніцы 29 ліпеня 2014. Праверана 11 лютага 2013.
  5. С. Б. Бернштейн. Зигзаги памяти, М., 2002, с. 228: «У прадмове перакладчыка было напісана, што Сялішчаў „един от най-авторитетните защитници на българските права над Македония“. Гэта выклікала страшны гнеў Афанасія Мацвеевіча… „Гэта справа балгар, і нам не варта ўмешвацца ў іх справы, — казаў Сялішчаў. — Фарміраванне нацыянальнай свядомасці — складаны працэс… гэта справа палітыкаў, а не навукоўцаў“».
  6. Там жа.
  7. Селищев, А. М. Избранные труды, Москва, 1968, с. 580—581
  8. Свиридова, Т. М. Вклад А. М. Селищева в развитие славистической подготовки русистов // V Селищевские чтения: международный сборник научных трудов, посвященный 130-летию со дня рождения Афанасия Матвеевича Селищева. — Елец, 2016. — С. 5—8.