Welsh Open 2009
| ||||
| Miejsce | ||||
|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | ||||
| II miejsce | ||||
| Najwyższy break |
142 Marco Fu | |||
| Liczba uczestników |
32 (35)[1] | |||
| Rozegrane mecze |
31 | |||
Welsh Open 2009 – szósty turniej rankingowy sezonu snookerowego 2008/2009, który odbył się 16–22 lutego 2009 w hali widowiskowej Newport Centre w Newport. Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Mark Selby, który przegrał w ćwierćfinale z Anthonym Hamiltonem 3:5.
Mecze kwalifikacyjne odbyły się 3–6 lutego 2009 w Prestatynie. Ze względów marketingowych trzy mecze z udziałem walijskich snookerzystów (Mark J. Williams, Matthew Stevens, Dominic Dale) zostały przeniesione do fazy głównej turnieju i rozegrane w Newport[2].
Zwycięzcą turnieju został Allister Carter, który w finale pokonał Joe Swaila 9:5. Dla Cartera był to pierwszy triumf w imprezie rankingowej w karierze. Był to jednocześnie jego drugi występ w finale turnieju rankingowego (pierwszym były MŚ 2008). 29-letni Anglik zapewnił sobie zwycięstwo dzięki znakomitej postawie w drugiej sesji meczu finałowego, w której wygrał wszystkie sześć frame’ów i od stanu 3:5 doprowadził do wyniku 9:5.
Jego rywal, Joe Swail[3], po raz pierwszy w karierze wystąpił w finale turnieju rankingowego (wcześniej przegrywał w dziewięciu półfinałach m.in. dwa razy w Mistrzostwach świata).
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]| Nagroda | |
|---|---|
| Zwycięzca | 35 000 £ |
| Finalista | 17 500 £ |
| Półfinalista | 8 750 £ |
| Ćwierćfinalista | 6 500 £ |
| Runda 2 | 4 275 £ |
| Runda 1 | 2 750 £ |
| Ostatnia 48. | 1 725 £ |
| Ostatnia 64. | 1 325 £ |
| Najwyższy break | 2 000 £ |
| Najwyższy break kwalifikacji | 500 £ |
| Maksymalny break | 20 000 £ |
| Maksymalny break kwalifikacji | 1 000 £ |
| Łączna pula nagród[4][5] | 225 500 £ |
Wydarzenia związane z turniejem
[edytuj | edytuj kod]- Finał turnieju sędziował Colin Humphries, był to jego debiut w tej roli[6].
- Pierwszą rundę turnieju przeszło 12 graczy rozstawionych (z czołowej szesnastki światowego rankingu) oraz 4 graczy nierozstawionych.
- Lider światowego rankingu – Ronnie O’Sullivan zakończył swój udział w turnieju w rundzie drugiej ulegając 3:5 Marco Fu.
- Drugą rundę turnieju przeszło 6 graczy rozstawionych oraz 2 nierozstawionych (Joe Swail oraz Anthony Hamilton).
- Ćwierćfinał turnieju przeszło 2 graczy rozstawionych oraz 2 nierozstawionych.
- Obrońca tytułu – Mark Selby przegrał w ćwierćfinale z Anthonym Hamiltonem 3:5.
- Joe Swail po raz pierwszy w karierze awansował do finału turnieju rankingowego[3].
- Allister Carter po raz pierwszy w karierze wygrał turniej rankingowy[7].
- Po zakończeniu turnieju, Allister Carter awansował na 3 miejsce na prowizorycznej liście rankingowej na sezon 2009/10[8].
Zawodnicy
[edytuj | edytuj kod]Zawodnicy rozstawieni
[edytuj | edytuj kod]W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Jako drugi rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej.
|
|
Zawodnicy nierozstawieni
[edytuj | edytuj kod]Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju Welsh Open poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej ówczesnego sezonu):
|
|
Drabinka turniejowa
[edytuj | edytuj kod]Finał
[edytuj | edytuj kod]| Finał: Do 9 wygranych frame’ów Newport Centre, Newport, Sędzia: | ||
| 9 – 5 | ||
| Sesja popołudniowa: 9-81, 90-0 (89), 55-44, 10-103 (60), 16-83, 49-63, 16-66, 70-0 (54) Wieczorna: 120-0 (116), 141-0 (109), 72-1 (61), 91-16 (91), 73-0 (67), 65-54 | ||
| 116 | Najwyższy break | 60 |
| 2 | Breaki stupunktowe | – |
| 7 | Breaki notowane | 1 |
Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego
[edytuj | edytuj kod]
Marco Fu 142, 117, 115, 101
Allister Carter 141, 119, 116, 109
Anthony Hamilton 136, 116, 100
Martin Gould 135
Steve Davis 132
David Gilbert 131, 115
John Higgins 129, 101
Mark Selby 126
Dominic Dale 124, 104
Neil Robertson 124, 107
Ronnie O’Sullivan 118
Shaun Murphy 116, 109, 105
Paul Davies 110
Ryan Day 109, 104
Michael Judge 109
Joe Perry 107
Joe Swail 105
Graeme Dott 105
Barry Pinches 102
Stephen Maguire 101
Statystyki turnieju
[edytuj | edytuj kod]Statystyki pierwszej rundy
[edytuj | edytuj kod]| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 15 | 46,88% | |
| Szkocja | 5 | 15,63% | |
| Walia | 5 | 15,63% | |
| Irlandia | 2 | 6,25% | |
| Irlandia Północna | 2 | 6,25% | |
| Chiny | 1 | 3,13% | |
| Australia | 1 | 3,13% | |
| Hongkong | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 11
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 5
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 119 (144)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,44
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2
Statystyki drugiej rundy
[edytuj | edytuj kod]| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 8 | 50,00% | |
| Szkocja | 3 | 18,75% | |
| Chiny | 1 | 6,25% | |
| Hongkong | 1 | 6,25% | |
| Australia | 1 | 6,25% | |
| Irlandia Północna | 1 | 6,25% | |
| Irlandia | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 11
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 5
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 61 (72)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,63
- Najwyższe zwycięstwo: 5-1
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3
Statystyki ćwierćfinałów
[edytuj | edytuj kod]| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 4 | 50,00% | |
| Szkocja | 1 | 12,50% | |
| Irlandia Północna | 1 | 12,50% | |
| Australia | 1 | 12,50% | |
| Hongkong | 1 | 12,50% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 31 (36)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,75
- Najwyższe zwycięstwo: 5-2
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki półfinałów
[edytuj | edytuj kod]| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 2 | 50,00% | |
| Irlandia Północna | 1 | 25,00% | |
| Australia | 1 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 2
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 1
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 21 (22)
- Średnia liczba partii w meczu: 10,50
- Najwyższe zwycięstwo: 6-4
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Kwalifikacje
[edytuj | edytuj kod]Poniższe mecze (poza oznaczonymi *) były rozgrywane od 3 do 6 lutego 2009 roku w Pontin’s Centre, w Prestatyn (Walia)[15]. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy w pierwszej rundzie turnieju zmierzyli się z najlepszą 16 światowego rankingu snookerowego.
Drabinka kwalifikacji
[edytuj | edytuj kod]Mecze oznaczone * były ze względów komercyjnych rozgrywane w Newport przed fazą główną turnieju.
Breaki stupunktowe kwalifikacji
[edytuj | edytuj kod]
Barry Pinches 136
Daniel Wells 132
Stuart Pettman 132
Jamie Burnett 131, 112, 110
Martin Gould 128, 105
Andrew Norman 123
Liang Wenbo 122, 108
Andy Lee 120
Alan McManus 119
Gerard Greene 111
Paul Davison 109
Patrick Wallace 102
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W nawiasie podano liczbę zawodników łącznie z tymi, którzy rozgrywali mecze w Newport.
- ↑ worldsnooker.co.uk: Snooker Greats Set For Newport Return. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
- ↑ a b bbc.co.uk: Swail wins to set up Carter final. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
- ↑ Ron Florax: 2009 Welsh Open - Finishes. CueTracker. [dostęp 2025-08-15]. (ang.).
- ↑ global-snooker.com: Welsh Open 2009 – Prize Money. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
- ↑ worldsnooker.com: Humphries To Referee First Final. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
- ↑ bbc.co.uk: Carter storms to Welsh Open title. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
- ↑ worldsnooker.co.uk: Carter Climbs To Third. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
- ↑ worldsnooker.com: Captain Tames Whirlwind. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
- ↑ worldsnooker.com: Maguire Off To A Flyer. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
- ↑ bbc.co.uk: Hendry crashes out of Welsh Open. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
- ↑ worldsnooker.com: Higgins Brings Spaceman Down. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
- ↑ worldsnooker.com: O’Sullivan Triumphs In Legends Battle. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
- ↑ a b bbc.co.uk: O’Sullivan & Higgins both go out. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
- ↑ worldsnooker.co.uk: Welsh Open results. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
- ↑ bbc.co.uk: Williams suffers Welsh Open exit. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Welsh Open na stronie Światowej Federacji Snookera (ang.)
- Welsh Open na stronie Global Cue Sports Center. global-snooker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-12)]. (ang.).
- Wyniki turnieju na stronie bbc.co.uk (ang.)
- Lista breaków 100 punktowych w serwisie global-snooker.com. global-snooker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-24)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ron Florax: Welsh Open 2009 — wyniki na stronie CueTracker. CueTracker. [dostęp 2025-08-16]. (ang.).
- Welsh Open 2009 — wyniki na stronie snooker.org. snooker.org. [dostęp 2025-08-16]. (ang.).