Тэадор Шасерыё

Тэадор Шасерыё
фр.: Théodore Chassériau
Аўтапартрэт, 1835
Дата нараджэння	20 верасня 1819(1819-09-20)[…]
Месца нараджэння	El Limón[d], Samaná[d], Samaná Province[d], Дамініканская Рэспубліка
Дата смерці	8 кастрычніка 1856(1856-10-08)[…] (37 гадоў)
Месца смерці	Парыж, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	могілкі Манмартр
Грамадзянства	Францыя
Бацька	Benoît Chassériau[d]
Маці	Marie Madeleine Couret de la Blaquère[d]
Род дзейнасці	мастак
Жанр	гістарычны жывапіс партрэт
Вучоба	Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў
Мастацкі кірунак	рамантызм і арыенталізм[d]
Вядомыя працы	Туалет Эсфіры
Уплыў	Эжэн Дэлакруа
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тэадор Шасерыё (фр.: Théodore Chassériau; 20 верасня 1819, Санта-Дамінга — 8 кастрычніка 1856, Парыж) — французскі мастак.

Біяграфія

З’ява здані Банка Макбет.

Вучыўся ў парыжскім вучылішчы вытанчаных мастацтваў, затым у майстэрні Энгра. Тэадор быў самым юным выхаванцам Энгра, пры гэтым мастак часта ставіў яго ў прыклад іншым вучням, завучы «будучым Напалеонам жывапісу». Спачатку пісаў карціны на класічныя і рэлігійныя сюжэты, клапоцячыся галоўным чынам пра стыльнасць малюнка і вонкавую прыгажосці выяў, але потым далучыўся да групы рамантыкаў і пераймаў Э. Дэлакруа. У гэтым другім кірунку ён асабліва паспяхова працаваў пасля сваёй паездкі ў Алжыр і на Усход, дзе набыў рэдкае ўменне перадаваць яркасць і жар паўднёвага сонца і выдатна вывучыў мясцовыя тыпы і побыт.

З ранніх прац Шасерыё найбольш вядомыя «Палонныя траянкі на марскім беразе», «Сусана і старцы», «Венера Анадыямена», «Андрамеда, якую прыкоўваюць да скалы нерэіды», «Хрыстос на Елеанскай гары», «Туалет Эсфіры», а з пазнейшых — «Субота ў яўрэйскім квартале Канстаніны», «Арабскія вершнікі, якія вязуць з поля бітвы трупы сваіх забітых таварышаў», «Арабскія шэйхі, якія адпраўляюцца на бітву», «Тэпідарый у пампейскіх тэрмах» (у Луўрскім музеі ў Парыжы), «Адпачываючая купальшчыца» і некаторыя іншыя.

Апроч жывапісу Шасерыё стварыў таксама цыклы афартоў на сюжэты шэкспіраўскіх «Атэла» (15 лістоў) і «Гамлета» (30 лістоў).