Валерый Міхайлавіч Дзідзюля
| Валерый Міхайлавіч Дзідзюля | |
|---|---|
 | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Дата нараджэння | 24 студзеня 1970 (55 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Краіна | СССР, Беларусь, Расія |
| Музычная дзейнасць | |
| Прафесіі | гітарыст, кампазітар, прадзюсар |
| Гады актыўнасці | з 2000 |
| Інструменты | гітара, грэчаская бузука |
| Жанры | фламенка, народны, танцавальны, фолк, ф’южн, нью-эйдж |
| Калектывы | Алые Зори, Белыя Росы, ДиДюЛя |
| Супрацоўніцтва | Іосіф Прыгожын, Аўраам Русо, Дзмітрый Малікаў, Крысціна Арбакайтэ, Ала Духава і балет «Тодэс», Андрэй Канчалоўскі, Ірына Слуцкая, Ірына Чашчына, Аляксей Балабанаў, Аляксей Калмагораў, Джо Лін Цёрнер |
| Лэйблы | Nox Music, Artur Music, Квадро-диск |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
| didula.com | |
Вале́рый Міха́йлавіч Дзідзю́ля (нар. 24 студзеня 1970, Гродна, БССР, СССР) — беларускі гітарыст і кампазітар, сольны выканаўца. Выконвае фолк-музыку і музыку ў жанры фламенка. Лідар гурту «ДиДюЛя».[1]
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Першую гітару Валерый атрымаў у пяць гадоў у падарунак ад сваёй маці. З гэтага моманту ён пачаў «эксперыментаваць з гукам і гітарай»: ставіў на гітару гуказдымальнік, датчык, падлучаў прыладу да самаробнага ўзмацняльніка. Разам з сябрамі наведваў канцэрты, назіраў як гуляюць на вяселлях. Пазней быў прыняты ў якасці трэцяга гітарыста ў вакальна-інструментальны ансамбль «Алые Зори» пад кіраўніцтвам Мікалая Хітрыка. Канцэрты праводзіліся ў розных гарадох, калгасах і саўгасах, а пазней у кааператыўным рэстаране.
Пасля развалу ансамбля Дзідзюля заняўся гукарэжысёрскай працай у гродзенскім ансамблі песні, музыкі і танца «Белыя Росы», дзе выконвалася, спявалася і танчылася розная музыка, у асноўным беларускія, польскія, украінскія, цыганскія народныя танцы. У складзе гэтага калектыву Дзідзюля ўпершыню пабываў з гастролямі ў Еўропе — у Іспаніі, Італіі, Польшчы, Швейцарыі, Францыі, Германіі.[2] У Іспаніі ён пазнаёміўся са стылем фламенка — іспанскім традыцыйным музычна-танцавальным стылем.
Праз некаторы час Валерый даведаўся аб конкурсе маладых выканаўцаў на беларускім тэлебачанні і вырашыў паспрабаваць. На конкурс ён прыехаў з Дзімам Куракулавым. Пройдучы адборачны тур яны былі запрошаныя на здымкі. Сыграўшы некалькі музычных кампазіцый, Валерый прайшоў і наступны тур і патрапіў на гала-канцэрт. Ужо там ён пазнаёміўся з прафесійнымі рэжысёрамі, рэдактарамі, яны дапамагалі, дзяліліся ўласным досведам. Вялікую ролю на конкурсе для Валерыя сыграў Алег Елісеенкаў — беларускі кампазітар.
Валерый Дзідзюля з’яўляецца прадзюсарам класічнага гітарыста Дзяніса Асімовіча, які страціў зрок у раннім узросце.
У 2022 годзе падтрымаў расійскае ўварванне ва Украіну[3][4]. Фігуруе ў базе даных цэнтра «Міратворца» як асоба, якая наведвала акупаваны Крым, свядома парушаючы дзяржаўную мяжу Украіны[5].
ДзіДзюЛя
[правіць | правіць зыходнік]У 2002 годзе ДзіДзюЛя (руск.: ДиДюЛя) сабраў групу музыкаў і пачаў гастролі па Расіі і ЗША[6][7].
У склад групы ўваходзяць: перкусіяністы (Міхаіл Друмберг і Андрэй Атабекаў), клавішныя (Хайбула Магамедаў), бас (Філіп Барадзін) і духавыя інструменты (Валерый Складаны і Раміль Мулікаў)[2].
Прыватнае жыццё
[правіць | правіць зыходнік]У 2020 годзе Валерый развёўся з Яўгеніяй Дзідзюляй, якая заявіла, што прычынай разводу стаў хатні гвалт з боку мужа[8].
Дыскаграфія
[правіць | правіць зыходнік]Студыйныя альбомы
[правіць | правіць зыходнік]- 2000 — Фламенко (Audio CD)
- 2002 — Дорога в Багдад (Audio CD)
- 2004 — Легенда (Audio CD)
- 2006 — Пещерный город Инкерман (Audio CD)
- 2006 — Цветные сны (Audio CD)
- 2007 — Музыка неснятого кино (Audio CD)
- 2010 — Аромат (Audio CD)
- 2012 — Орнаментальный (Audio CD)
- 2013 — Однажды сегодня (Audio CD+DVD)
- 2017 — Аквамарин (Audio CD)
- 2019 — Седьмое чувство (Audio CD)
Канцэртныя альбомы і відэазапісы
[правіць | правіць зыходнік]- 2006 — Live in Moscow (Audio CD, DVD)
- 2009 — Live in Saint Petersburg (DVD+2CD)
- 2009 — Дорогой шести струн (фільм пра гурт, DVD)
- 2013 — Live in Kremlin (2DVD+3CD)
Зноскі
- ↑ Якубовская, Анжела. Интервью с музыкантом, композитором, уникальным гитаристом ДиДюЛей. Правда.Ру (29 мая 2013).
- ↑ а б Биография Валерий ДиДюЛя. www.peoples.ru.
- ↑ Музыкант Дидюля об отмене культуры: «Есть много дружественных стран, которые хотят изучать славянскую культуру» (руск.). Абzaц (31 мая 2022). Архівавана з першакрыніцы 28 чэрвеня 2022. Праверана 28 мая 2025.
- ↑ Дидюля: задача славян помочь всему миру выкарабкаться из существующих проблем (руск.). Белорусское телеграфное агентство (20 ліпеня 2022). Архівавана з першакрыніцы 10 снежня 2024. Праверана 28 мая 2025.
- ↑ МІ5. Дидюля Валерий Михайлович (укр.). Центр «Миротворець» (24 студзеня 1969). Праверана 28 мая 2025.
- ↑ The concert of Belarus guitarist Valery Didula was sold out in Penza (англ.). penzanews.ru. Праверана 14 лютага 2020..
- ↑ – Russian Guitar Virtuoso to Perform in New York (англ.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 13 лютага 2020. Праверана 2 кастрычніка 2020.
- ↑ Жонка Дзідзюлі падае на развод з-за хатняга гвалту. Інтэрмедыя.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Афіцыйны сайт (руск.)
- Валерый Міхайлавіч Дзідзюля ў сацыяльнай сетцы «Instagram»
Канал Валерый Міхайлавіч Дзідзюля на YouTube- Валерый Міхайлавіч Дзідзюля ў сацыяльнай сетцы «Facebook»
| Фота, відэа і аўдыё |
|---|
