Більшыўцы
| Пасёлак гарадскога тыпу | |||
| Більшыўцы | |||
|---|---|---|---|
| укр.: Більшівці | |||
 | |||
|
|||
| 49°11′08″ пн. ш. 24°44′47″ у. д.HGЯO | |||
| Краіна |
 Украіна |
||
| Вобласць | Івана-Франкоўская вобласць | ||
| Раён | Івана-Франкоўскі раён[d] | ||
| Гісторыя і геаграфія | |||
| Першая згадка | 1402 | ||
| Ранейшыя назвы | Багушоўцы, Бульшыўцы, Бальшоўцы | ||
| ПГТ з | 1940 | ||
| Плошча | 12,83 км² | ||
| Вышыня цэнтра | 219 м | ||
| Часавы пояс | UTC+2, летам UTC+3 | ||
| Насельніцтва | |||
| Насельніцтва | 2000 чалавек (2018) | ||
| Шчыльнасць | 154 чал./км² | ||
| Лічбавыя ідэнтыфікатары | |||
| Тэлефонны код | +380-3431 | ||
| Паштовы індэкс | 77146 | ||
| КААТУУ | 2621255300 | ||
| Паказаць/схаваць карты | |||
  Більшыўцы |
|||
Більшыўцы[1] (укр.: Більшівці, польск.: Bolszowce) — пасёлак гарадскога тыпу ў Галіцкім раёне Івана-Франкоўскай вобласці Украіны.
Агульная характарыстыка
[правіць | правіць зыходнік]Раней існавала некалькі варыянтаў назвы паселішча, у прыватнасці, на польскай мове. Сярод найбольш пашыраных першасць займаюць варыянты Бальшаўцы, Бульшыўцы, Багішаўцы, Багушоўцы і інш.
Мястэчка размешчана пры ўпадзенні ракі Нараіўкі ў раку Гнілая ліпа (басейн Днястра), за 3 км на ўсход ад дарогі Львоў —Івана-Франкоўск, за 8 км на поўнач ад чыгуначнай станцыі Галіч.
У пасёлку меліся рыбгас, два скатабойныя пункты, сталярныя цэхі, аддзяленне прыватнай аграфірмы "Боўшыўская"; сярэдняя і пачатковая школы, музычная школа, народны дом (дом культуры), дзве бібліятэкі. Асноўная сельскагаспадарчая спецыялізацыя - паляводства (пшаніца, жыта, кукуруза, цукровыя буракі, гародніна) і мяса-малочная жывёлагадоўля. Лячэбна-сталовую ваду мясцовых мінеральных крыніц у часы Аўстра-Венгрыі вывозілі на экспарт і выкарыстоўвалі для вытворчасці піва. Да 2003 г. тут дзейнічаў Галіцкі завод безалкагольных напояў (пазней збанкрутаваў).
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Першая згадка ў дакументах аб паселішчы — 24 сакавіка 1402 г., калі галіцкі стараста Пётр Харбіновіч засведчыў дарэнне ўдавой галіцкага мяшчаніна Паўла Шэкірця Агнешкай гэтага тады яшчэ сяла рыма-каталіцкаму арцыбіскупу Якубу. У 1617 г. уладальнікам паселішча стаў каронны гетман Марцін Казаноўскі. У пачатку XVIII ст. навакольныя землі належалі князям Ябланоўскім, затым перайшлі ва ўласнасць багатай апалячанай армянскай сям'і Кшэчуновічаў. У канцы XIX ст. паселішча стала тыповым рамесна-гандлёвым мястэчкам. Тут былі млын, вінакурня, бровар, двухкласная школа. У 1860-х гг. мястэчка мела ўласную пячатку з выявай перакрыжаваных грабляў, касы і сярпа. У пачатку ХХ ст. па панядзелках праводзіліся таргі, а штогод 14-15 ліпеня - двухдзённы кірмаш. Гэтая традыцыя захавалася і дагэтуль, кожную трэцюю нядзелю ліпеня ў мястэчку праходзяць Шкап'еры - свята-кірмаш.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»
