Барталамеа Аманаці

Барталамеа Аманаці
Дата нараджэння	18 чэрвеня 1511
Месца нараджэння	Сеціньяна[d], Фларэнцыя, Фларэнційская рэспубліка
Дата смерці	13 красавіка 1592(1592-04-13) (80 гадоў)
Месца смерці	Фларэнцыя, Вялікае герцагства Тасканскае, Італія
Месца пахавання	San Giovannino degli Scolopi[d]
Жонка	Laura Battiferri[d]
Род дзейнасці	скульптар, архітэктар
Мастацкі кірунак	маньерызм
Уплыў	Baccio Bandinelli[d] і Якапа Сансавіна
Уплыў на	Giovanni Battista Fiammeri[d]
Член у	Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Адна з позніх прац Аманаці — езуіцкі калегіум у Рыме.

Барталамеа Аманаці (Bartolomeo Ammanati; 18 чэрвеня 1511 — 13 красавіка 1592) — адзін з самых пладавітых фларэнційскіх скульптараў і архітэктараў эпохі маньерызму. Муж паэтэсы Лауры Баціферы.

Вучыўся ў Бача Бандзінелі і Якопа Сансавіна (якому асісціраваў пры будаўніцтве бібліятэкі Сан-Марка). Як скульптар пераймаў Мікеланджэла. Яго статуі ствараюць уражанне не столькі велічнасці, колькі масіўнасці. На фларэнційскай плошчы Сіньёрыі ўзвышаецца самая вядомая з іх — фантан Нептуна. Ён працаваў над ёй дзесяць гадоў разам з вучнямі, сярод якіх быў Джамбалонья.

У гісторыі Аманаці застаўся першым чынам як дойлід. У Фларэнцыі ён пабудаваў мост Санта-Трыніта праз Арно і давёў да канца найбуйнейшы будаўнічы праект чынквечэнта — палацца Піці. Менавіта яму ажыцявіць прапанаваны Мікеланджэла праект лесвіцы ў Лаўрэнціяне. Слава Аманаці дасягнула Папы Юлія III, які запрасіў яго будаваць сваю рымскую вілу разам з Вазары і Віньёла.

У апошнія дзесяцігоддзі жыцця Аманаці кінуўся ў рэлігію і заклеймаваў репрадукцыю ў камені голых целаў як злачынства супраць маральнасці. У сувязі з гэтым яго прадуктыўнасць пайшла на змяншэнне. Сваю маёмасць ён завяшчаў езуітам.

Спасылкі

• Амманати Бартоломео // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.