Przejdź do zawartości

Zamek Hartheim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek Hartheim
Schloss Hartheim
Ilustracja
Państwo

 Austria

Miejscowość

Alkoven

Położenie na mapie Górnej Austrii
Mapa konturowa Górnej Austrii, blisko centrum na prawo u góry znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek Hartheim”
Położenie na mapie Austrii
Mapa konturowa Austrii, blisko centrum na prawo u góry znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek Hartheim”
Ziemia48°16′52″N 14°06′50″E/48,281111 14,113889
Strona internetowa

Hartheim (niem. Schloss Hartheim) – XVII-wieczny zamek w miejscowości Alkoven (nieopodal Linzu) w Górnej Austrii. W czasie II wojny światowej, jeden z ośrodków egzekucji w ramach akcji T4 w III Rzeszy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zamek w Hartheim jest położony na południowo-wschodnim krańcu zalewu Eferdinger Becken w Górnej Austrii. To jeden z najciekawszych przykładów architektury renesansowej regionu. Jego budowę, kierowaną przez Jakoba Aspana, ukończono w 1600 roku. Wewnątrz zamku znajduje się arkadowy dziedziniec. W 1898 r. książę Camillo Heinrich Starhemberg przekazał budynek Związkowi Charytatywnemu Górnej Austrii w intencji stworzenia ośrodka opieki nad ludźmi niepełnosprawnymi. Ośrodek prowadziły siostry pallotynki.

Ośrodek eutanazji

[edytuj | edytuj kod]

Po Anschlussie Austrii zamek i ośrodek został przejęty przez nazistów i zamieniony w miejsce przeprowadzania „eutanazji” (w ramach tzw. Akcji T4). Wszyscy pensjonariusze zostali przeniesieni do innych instytucji. Zamordowano ich później. W latach 1940–1944 zamordowano tam około 30 tysięcy osób uznawanych przez reżim hitlerowski jako „niewartościowe”. Od sierpnia 1941 do listopada 1944 roku zamek był miejscem zagłady ponad 10 tys. więźniów obozów koncentracyjnych i robotników przymusowych. Wśród nich było 330 księży, których przywieziono tu przede wszystkim z obozu w Dachau, a także z Mauthausen-Gusen. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy co najmniej 310 z nich pochodziło z Polski. Na przełomie 1944 i 1945 roku instytut został zlikwidowany, a wnętrzom zamkowym przywrócono poprzedni wygląd. Zaraz po wojnie mieszkali tam uchodźcy.

Powojenne losy

[edytuj | edytuj kod]

W 1948 roku pałac razem z okolicznymi gruntami znów został przekazany Związkowi Charytatywnemu Górnej Austrii, jednak niepełnosprawni nie powrócili do budynku. W 1954 roku, po wylewie Dunaju, zakwaterowano tam 30 rodzin z zalanych miejscowości. W 1968 roku Związek Charytatywny wznowił działalność. Instytut Hartheim został wybudowany w pobliżu zamku. W 1969 roku wybudowano tam pomnik, a sam instytut ma być swego rodzaju pokutą, odkupieniem za ofiary Hartheim. Od 1997 roku w zamku istnieje muzeum ośrodka eutanazji Schloss Hartheim. Znajduje się tam stała wystawa pt. „Wartość Życia”.

Znane ofiary Hartheim

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też kategorię: Ofiary Tötungsanstalt Hartheim.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. STEFAN KULIŃSKI – MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2025-01-22].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tom Matzek, Zamek śmierci Hartheim. Eutanazja w III Rzeszy, Wydawnictwo Świat Książki, 2004, ISBN 83-7311-990-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]