Tommaso Ruffo

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	13 kwietnia 1698
Konsekrator	Fabrizio Spada
Współkonsekratorzy	Michelangelo dei Conti; Francesco Acquaviva d’Aragona
Konsekrowani biskupi
Francesco Saverio Guicciardi	21 maja 1709
Giuseppe Maria Ruffo	3 lipca 1735
Współkonsekrowani biskupi
Niccolò Caracciolo	6 czerwca 1700
Marco Gradenigo	6 lutego 1701
Antonio Maria Brancaccio	17 czerwca 1703

Tommaso Ruffo
	Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	15 września 1663 ; Neapol
Data i miejsce śmierci	16 lutego 1753 ; Rzym
	Arcybiskup Ferrary
Okres sprawowania	10 maja 1717–26 kwietnia 1738
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	29 sierpnia 1740–16 lutego 1753
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	13 kwietnia 1698
Kreacja kardynalska	17 maja 1706; Klemens XI
Kościół tytularny	S. Lorenzo in Panisperna (25 czerwca 1706); S. Maria in Trastevere (29 stycznia 1709); biskup Palestriny (1 lipca 1726); biskup Porto-Santa Rufina (3 września 1738); biskup Ostia e Velletri (29 sierpnia 1740)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tommaso Ruffo (ur. 15 września 1663 w Neapolu – zm. 16 lutego 1753 w Rzymie) – włoski kardynał, z rodziny książąt Bagnara.

Życiorys

Studiował na uniwersytecie La Sapienza w Rzymie, uzyskując tytuł "doctor utriusque iuris" obejmujący dwie podstawowe gałęzie prawa – kanoniczne i cywilne. Internuncjusz w Brukseli za pontyfikatu Innocentego XI, później wicelegat w Rawennie i referendariusz Sygnatury Apostolskiej. 21 maja 1694 mianowany inkwizytorem na Malcie. Doprowadził do pojednania joannitów z Republiką Genui.

W 1698 został tytularnym arcybiskupem Nicei i nuncjuszem w księstwie Toskanii. W 1700 został prefektem Domu Papieskiego, a dwa lata później odmówił promocji do arcybiskupstwa Neapolu. W 1706 Klemens XI mianował go kardynałem prezbiterem, udzielając mu dyspensy z racji tego, że jeden z jego kuzynów (Giacomo Boncompagni) był już kardynałem. Legat w Romanii (1709-10), Ferrarze (1710-21), Bolonii (1721-27) i ponownie w Ferrarze (1727-30). Arcybiskup Ferrary 1717-38. Kardynał biskup Palestriny 1726-38. Kardynał biskup Porto e Santa Rufina i subdziekan Kolegium Kardynalskiego 1738-40. Uczestniczył w konklawe 1721, 1724, 1730 (na którym był kandydatem do tiary) i 1740. W 1740 nowy papież Benedykt XIV mianował go wicekanclerzem Świętego Kościoła Rzymskiego, sekretarzem Rzymskiej Inkwizycji oraz kardynałem biskupem Ostia e Velletri i dziekanem św. Kolegium. Wszystkie te funkcje pełnił aż do śmierci. Zmarł 16 lutego 1753 w pałacu kancelarii apostolskiej, mając prawie 90 lat.

Bibliografia

Tommaso Ruffo

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1405–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)