Phyllobius thalassinus

	Phyllobius thalassinus
	Gyllenhaal, 1834
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Nadrodzina	ryjkowce
Rodzina	ryjkowcowate
Podrodzina	Entiminae
Plemię	Phyllobiini
Rodzaj	naliściak
Podrodzaj	Phyllobius (Phyllobius)
Gatunek	Phyllobius (Phyllobius) thalassinus
Synonimy
	Phyllobius scutellaris Redtenbacher, 1849; Phyllobius scutellaris a. wankae E. Reitter, 1916;
	Phyllobius scutellaris Redtenbacher, 1849; Phyllobius scutellaris a. wankae E. Reitter, 1916;
	Systematyka w Wikispecies

Phyllobius (Phyllobius) thalassinus – gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych i podrodziny Entiminae.

Gatunek ten został opisany po raz pierwszy w 1834 roku przez Leonarda Gyllenhaala^[1].

Chrząszcz o ciele długości od 4,8 do 6,8 mm, bardziej przysadzistym niż u P. alpinus, z wierzchu, włącznie z tarczką, pokrytym zielonymi lub szarobiałymi łuskami, z których te na pokrywach są owalne i rozmieszczone niezbyt równomiernie, miejscami na siebie zachodzące. Czułki mają barwę głównie czerwonobrunatną. Ryjek ma zewnętrzne krawędzie małych i wąskich dołków na czułki rozszerzone w krtókie, nieodstające na boki pterygia. Między górną powierzchnią ryjka a czołem brak jest poprzecznej bruzdy. Pokrywy są mniej więcej dwukrotnie dłuższe niż w barkach szerokie i pozbawione są długich włosów. Odnóża mają barwę czarną, zazwyczaj z rozjaśnionymi stopami, przy czym rozjaśnienie to jest słabsze niż u P. alpinus. Stopy mają zrośnięte pazurki, a uda wyraźne zęby^[2].

Owad ten zasiedla chłodne i wilgotne stanowiska na pobrzeżach rzek i potoków oraz w ich dolinach. Postacie dorosłe spotyka się w maju i czerwcu^[3]^[4]. prowadzą aktywność dzienną^[2]. Są foliofagami. Żerują na liściach perzu właściwego, wyczyńca łąkowego, a rzadziej pięciornika rozłogowego i pokrzywy zwyczajnej. Podczas odżywiania wycinają na brzegach blaszki liściowej karby^[3]^[4].

Gatunek palearktyczny. W Europie stwierdzony został w Polsce, Białorusi, Austrii, Czechach (na zachód po Morawy^[4]), Słowacji, na Węgrzech, Ukrainie, w Bośni i Hercegowinie, Czarnogórze, Serbii, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Turcji i Rosji^[1], gdzie na północ dociera do Karelii. W Azji znany jest z Bliskiego Wschodu i Syberii^[1]. W Polsce gatunek rzadki, notowany sporadycznie i na nielicznych stanowiskach^[3]^[4], znany m.in. ze Śląska Cieszyńskiego, Gór Słonnych i Bieszczadów^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Phyllobius (Phyllobius) thalassinus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-12-31].
↑ ^a ^b Stanisław Smreczyński: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 98b. Ryjkowce - Curculionidae. Podrodziny Otiorhynchidae, Brachyderinae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1966, s. 50–58.
↑ ^a ^b ^c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 19. Chrząszcze – Coleoptera. Ryjkowce – Curculionidae, część 1. Warszawa: 1993.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e B. Petryszak, J. Radwański. Nowe i rzadkie ryjkowcowate (Coleoptera: Attelabidae, Apionidae, Curculionidae) Gór Słonnych. „Wiadomości entomologiczne”. 25 (4), s. 233-240, 2006.

Linki zewnętrzne

Fotografie w Atlasie Chrząszczy Polski Lecha Borowca

[fe-1] Phyllobius (Phyllobius) thalassinus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-12-31].

[Smreczyński-2] Stanisław Smreczyński: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 98b. Ryjkowce - Curculionidae. Podrodziny Otiorhynchidae, Brachyderinae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1966, s. 50–58.

[Burakowskietal-3] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 19. Chrząszcze – Coleoptera. Ryjkowce – Curculionidae, część 1. Warszawa: 1993.

[Petryszak-4] B. Petryszak, J. Radwański. Nowe i rzadkie ryjkowcowate (Coleoptera: Attelabidae, Apionidae, Curculionidae) Gór Słonnych. „Wiadomości entomologiczne”. 25 (4), s. 233-240, 2006.

[1]

[2]

[3]

[4]