Jacek Szymkiewicz

Jacek Szymkiewicz

Jacek Szymkiewicz na koncercie w supraskim Alkierzu (2010)
Pseudonim	Budyń
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1974 Trzebiatów
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 2022 Warszawa
Instrumenty	gitara elektryczna, gitara akustyczna, instrumenty klawiszowe, saksofon
Gatunki	rock
Zawód	wokalista, muzyk, autor tekstów
Wydawnictwo	Mystic Records
Powiązania	Nowe Sytuacje
Zespoły
Pogodno Babu Król

Jacek Szymkiewicz, pseud. Budyń (ur. 17 sierpnia 1974 w Trzebiatowie, zm. 11 kwietnia 2022 w Warszawie) – polski muzyk, wokalista, kompozytor, multiinstrumentalista, autor tekstów, poeta i pisarz. Założyciel i lider zespołu Pogodno, współtwórca formacji Babu Król oraz członek wielu innych projektów muzycznych. Uważany za jednego z najbardziej oryginalnych i charyzmatycznych artystów polskiej sceny alternatywnej.

Życiorys artystyczny

Dzieciństwo i młodość

Od najmłodszych lat przejawiał talent i pasję muzyczną. W przedszkolu uczył się grać na flecie i cymbałkach, później samodzielnie budował instrumenty, m.in. fletnię Pana z trzcin. W szkole podstawowej rodzice kupili mu pierwszą gitarę. Uczył się grać samodzielnie, odmawiając uczęszczania na zorganizowane lekcje. Zainspirowany przez brata, słuchał takich zespołów jak Jane's Addiction, Soundgarden czy Smashing Pumpkins.

W liceum w Choszcznie dołączył do art-rockowej grupy Noe, a następnie jako gitarzysta do formacji Marians. Jak sam wspominał, to właśnie Mariansom zawdzięczał „pierwszą poważną formację muzyczną i jedne z najpiękniejszych wspomnień młodości”. 

Początki kariery i zespół Pogodno

Po wyjeździe z Choszczna, w latach 90. w Szczecinie Szymkiewicz zanurzył się w żywym, undergroundowym środowisku muzycznym. W 1996 roku, na bazie muzycznych eksperymentów, założył zespół Pogodno. W pierwszym składzie znaleźli się Jacek Szymkiewicz (gitara), Adam Sołtysik (bas) i Tomasz Kubik (perkusja). Nazwa zespołu oznacza szczecińską dzielnicę, choć, jak twierdził Szymkiewicz, wzięła się stąd, że „to po prostu fajne słowo jest”. Początkowo muzycy określali swoją twórczość jako „natural techno”. Grali regularnie w szczecińskim pubie Przystanek.

Po jednym z koncertów Jacek Szymkiewicz wręczył demo zespołu Tymonowi Tymańskiemu, co zaowocowało wydaniem debiutanckiej płyty Pogodno (2000) w wytwórni Tymańskiego, Biodro Records. Muzyka na tym albumie była transowa, psychodeliczna i często instrumentalna. Wkrótce skład zespołu uległ zmianie: perkusistę Tomasza Kubika zastąpił Jarosław „Jackson” Kozłowski, basistę Adama Sołtysika – Michał Pfeiff, a do grupy dołączył klawiszowiec Marcin Macuk. Zespół przeniósł się do Trójmiasta, a następnie na Śląsk.

Przełomem okazała się druga płyta, Sejtenik Miuzik & Romantik Loff (2001), wydana przy wsparciu Grzegorza Ciechowskiego przez Sony Music. Pochodzący z niej utwór „Pani w obuwniczym” stał się pierwszym wielkim przebojem zespołu.

Kolejny album, Pogodno gra Fochmanna – Hajle Silesia (2002), nagrany we współpracy ze śląskimi artystami (m.in. Lesławem „Hrabią Fochmannem” Golisem i Anną Brachaczek), przyniósł największy hit w historii zespołu – „Orkiestrę”. W kolejnych latach Pogodno wydało płyty: Tequila (2003) – muzyczną adaptację tekstu Krzysztofa Vargi, Pielgrzymka psów (2004) oraz Opherafolia (2007) – rozbudowany projekt teatralno-muzyczny.

W 2007 roku doszło do rozpadu „klasycznego” składu zespołu, za co, jak sam przyznawał, w dużej mierze odpowiedzialny był jego intensywny tryb pracy i życia. Szymkiewicz kontynuował działalność pod szyldem Pogodno z nowymi muzykami: Marcinem Zabrockim (instrumenty klawiszowe), Pawłem Osickim (perkusja) i Damianem Pielką (bas). W tym składzie grupa nagrała album Wasza wspaniałość (2010), na którym znalazły się utwory o bardziej sarkastycznym i refleksyjnym charakterze, komentujące relacje międzyludzkie. Po kolejnych zmianach personalnych, z Piotrem „Bajzlem” Piaseckim na basie i Antonim „Ziutem” Gralakiem na trąbce, zespół wydał minialbum Plemnik (2011).

W marcu 2013 roku Szymkiewicz ogłosił zawieszenie działalności grupy, tłumacząc, że nie chce stać się „niewolnikiem oczekiwań publiczności” i grać wciąż starych piosenek.

Przerwa nie trwała jednak długo. Już w kwietniu 2014 roku Pogodno powróciło na scenę w swoim „klasycznym” składzie: z Michałem Pfeiffem, Jarosławem Kozłowskim i Marcinem Macukiem. Zespół wznowił regularną działalność koncertową, a w 2017 roku wydał swój ostatni album studyjny, Sokiści chcą miłości. Płyta została dobrze przyjęta przez krytyków i fanów, którzy docenili jej dojrzałe, bardziej stonowane brzmienie oraz refleksyjne teksty, wciąż jednak przepełnione charakterystycznym dla Szymkiewicza poczuciem humoru i językową fantazją .

Działalność solowa i inne projekty

Równolegle do działalności w Pogodno, Szymkiewicz rozwijał karierę solową. W 2004 roku wydał album Kilof, nagrany m.in. z udziałem muzyków z zespołów Kristen, Braty z Rakemna oraz Łoną. W 2008 roku ukazał się jego drugi solowy album, Baset, wydany wraz ze słuchowiskiem Polskiego Radia Szczecin pt. Dublin One Way. Występował także solowo jako Budyń Supersam, a z Olą Rzepką, Darkiem Sprawką i Marcinem Zabrockim - jako Sprawcy Rzepaku.

W 2012 roku wraz z Piotrem „Bajzlem” Piaseckim założył duet Babu Król. Ich debiutancki album Sted zawierał muzyczne interpretacje wierszy Edwarda Stachury. Szymkiewicz tłumaczył, że chciał w ten sposób odczarować postrzeganie Stachury i ukazać go jako „prawdziwego polskiego bitnika”. Duet w 2015 r. wydał płytę Kurosawosyny, a efektem współpracy z zespołem Smutne Piosenki była płyta Nowa Fala Polskiego Dansingu (2019).

Współpracował z czołowymi postaciami polskiej sceny muzycznej, pisząc teksty m.in. dla Katarzyny Nosowskiej, Krzysztofa Zalewskiego, Moniki Brodki, Natalii Nykiel, Reni Jusis czy Varius Manx .Występował w zespole Nowe Sytuacje, wykonującym piosenki Grzegorza Ciechowskiego i Republiki.[10]

W ostatnich latach życia powołał do życia kolejne projekty: nagrał album Śpiewy zastolne (2020) w duecie z Sebastianem Pikulą oraz Ukryte do wiadomości (2021) z zespołem Chango.

Ostatnie lata i śmierć

W latach pandemii COVID-19 Jacek Szymkiewicz na profilu facebookowym Art.Budyń grał poranne koncerty, podczas których wykonywał między innymi poezję sufickiego poety Rumiego. Planował granie tych utworów na żywo.

W 2022 roku wraz z Rafałem Boryckim i Michałem „Dimonem” Jastrzębskim (byłymi muzykami Lao Che) oraz gitarzystą Michałem Wójcikiem założył zespół Monofon. W tym samym roku zespół wydał debiutancką płytę Monomiasto.

11 kwietnia 2022 r. wieczorem Jacek Szymkiewicz zmarł nagle w swoim mieszkaniu na warszawskim Mokotowie w wyniku zawału serca Miał 47 lat. Według relacji przyjaciół, wcześniej tego dnia źle się poczuł podczas prowadzenia buddyjskiej ceremonii online.

Został pochowany 20 kwietnia 2022 roku na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera S-VII-15/16-35-2). W uroczystości pogrzebowej uczestniczyła rodzina oraz wielu przyjaciół ze świata muzyki, m.in. Katarzyna Nosowska, Tymon Tymański, Stanisław Sojka i Krzysztof Zalewski.

Rodzina i przyjaciele powołali w 2023 r. do życia Fundację Bu, której celem jest “upamiętnienie i opieka nad spuścizną Jacka „Budynia” Szymkiewicza, popularyzacja jego twórczości oraz wszelkich przedsięwzięć i projektów artystycznych w których brał udział". Przy wsparciu fundacji powstał film biograficzny o Jacku Szymkiewiczu pt. "Szkoda, że nareszcie" w reżyserii Sebastiana Juszczyka, prezentowany m.in, na festiwalu MDAG.

Przy okazji Ińskiego Lata Filmowego co roku organizowane są Urodziny Budynia.

Życie prywatne

Urodził się 17 sierpnia 1974 roku o godzinie 4:20 w Trzebiatowie. Jego matka, Halina, jest krawcową, a ojciec, Tadeusz – zawodowym żołnierzem. Ma starszego brata, Macieja. W 1975 roku rodzina przeniosła się do Choszczna, gdzie Szymkiewicz spędził dzieciństwo i lata szkolne.

W 1994 roku zdał maturę i wyjechał na studia do Szczecina. Trzykrotnie podejmował naukę na studiach wyższych: przez miesiąc studiował prawo, a przez rok filozofię i wychowanie muzyczne, żadnego z kierunków jednak nie ukończył. Pracował w szczecińskim sklepie muzycznym „Fan”.

Był dwukrotnie żonaty - z aktorką Martą Malikowską i (do śmierci) z Anną Nałęcz. Ma dwoje dzieci – Jagodę (z Malikowską) i Jakuba (z Agnieszką Kimbar).

Praktykował buddyzm.

Pseudonim ”Budyń” powstał dopiero w okresie działalności Pogodna na Śląsku. Według jednej z wersji wziął się on z oszołomienia niezwykłą „masą psychodelicznych dźwięków”, jakie produkował muzyk; inna anegdota mówi o ironicznym przydomku „Ksiądz Buddyń”, nawiązującym do jego fascynacji buddyzmem.

Styl muzyczny i literacki

Twórczość Jacka Szymkiewicza wymykała się prostym klasyfikacjom. Jego muzyka łączyła w sobie elementy rocka alternatywnego, yassu, psychodelii, punka i piosenki autorskiej. Charakteryzowała się nieprzewidywalnością, energią i swobodą formalną.

Jego teksty cechował surrealistyczny humor, skłonność do absurdu, liczne gry słowne i neologizmy. Jednocześnie poruszał w nich tematy egzystencjalne, takie jak miłość, przemijanie i duchowość.

Dyskografia

Albumy solowe

Tytuł	Dane dot. albumu
Kilof	Data: 5 kwietnia 2004 Wydawca: Sony Music Entertainment Poland
Baset/Dublin One Way	Data: 27 października 2008 Wydawca: Polskie Radio Szczecin
Budyń Julka Tuwima	Data: 2017
Śpiewy Zastolne	Wydany w duecie Budyń/Pikula Data: 14 lutego 2020 Wydawca: Mystic
Ukryte do wiadomości	Wydany w duecie Art Budyń & Chango Data: 2021 Wydawca: Mystic

Notowane utwory

Tytuł	Rok	Pozycja na liście	Album
		SLiP
„Dżez”	2004	42	Kilof

Inne

Album	Rok	Uwagi	Źródło
Jacek Olter (kompilacja)	2006	śpiew w utworze „Wyłączmnie”
Hey – MTV Unplugged	2007	gościnnie śpiew w utworze „Candy”
Nosowska – UniSexBlues	2007	słowa utworu „Kasitet romans”
Wawa2010.pl (kompilacja)	2010	śpiew w utworze „Warszawski dzień”
Monika Brodka – Granda		słowa utworów „Szysza” i „Sauté”
Varius Manx – Eli	2011	słowa utworu „Siedem”
Wini – Bóg jest miłością	2012	gościnnie śpiew w utworze „W naszych czasach”
Natalia Nykiel – Lupus Electro	2014	słowa utworów „Wilk” i „Bądź duży”
Reni Jusis – Bang!	2016	słowa utworów „Bejbi siter”, „Kęs”, „Delta”, „Zombi świat”

Publikacje

• Grawer (2011) – książka prozatorska, opisywana przez autora jako „rozpustny traktat o życiu, miłości i stanie umysłu”.
• Czarna porzeczka jak jest czerwona to jest zielona (2024, pośmiertnie) – tom poezji.

Filmografia

Tytuł	Rok	Uwagi
„Historia polskiego rocka”	2008	film dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Wojciech Słota
"Szkoda że nareszcie"	2024	film dokumentalny, reżyseria: Sebastian Juszczyk