Przejdź do zawartości

Funkcja Thomae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wykres funkcji dla argumentówprzedziału (0; 1)
Alternatywny wykres, oparty na pionowych odcinkach

Funkcja Thomae[1][2], funkcja Riemanna[3][4]funkcja rzeczywista zdefiniowana wzorem[1][2]:

Symbole:

względna pierwszość; odpowiedni ułamek jest nieskracalny;
liczby naturalne dodatnie;
liczby wymierne.

Funkcję tę po raz pierwszy opisał Carl Johannes Thomae w roku 1875[1].

Własności

[edytuj | edytuj kod]

Funkcja ta[1]:

  • przyjmuje wartość jeden (1) dla wszystkich argumentów całkowitych:
Powód: każda liczba całkowita jest równa ułamkowi nieskracalnemu

Ponadto odpowiednie całki wynoszą zero[potrzebny przypis]:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Jarosław Górnicki, Nie wszystko istnieje, co pomyśli głowa, „Delta”, wrzesień 2025, ISSN 0137-3005 [dostęp 2025-10-07].
  2. a b Eric W. Weisstein, Dirichlet Function, [w:] MathWorld, Wolfram Research [dostęp 2018-01-27] (ang.).
  3. Jerzy Ryll, Jak nieciągłe mogą być funkcje, „Delta”, sierpień 1983, ISSN 0137-3005 [dostęp 2025-10-08].
  4. Strzelecki 2018 ↓, s. 92.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]