Пэньяроль Мантэвідэо
| Пэньяроль | |||||
 | |||||
| Поўная назва | Club Atlético Peñarol | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Заснаваны | 28 верасьня 1891 | ||||
| Горад | Мантэвідэо, Уругвай | ||||
| Стадыён | Кампэон-дэль-Сыглё Умяшчальнасьць: 40 000 | ||||
| Чэмпіянат | Прэм’ер Дывізіён | ||||
| · 2024 | 1 месца | ||||
| |||||
 Галерэя здымкаў у ВікісховішчыАфіцыйны сайт | |||||
«Пэньяро́ль» (па-гішпанску: Club Atlético Peñarol) ― уругвайскі футбольны клюб з гораду Мантэвідэо, гуляе ў Прэм’ер Дывізіёне. Адзін з самых тытуляваных футбольных клюбаў краіны. Клюб быў закладзены 28 верасьня 1891 году ангельскімі інжынэрамі пад назовам «Цэнтральны ўругвайскі чыгуначны крыкетны клюб» (па-ангельску: Central Uruguay Railway Cricket Club). Але зь цягам часу назоў клюбу зьмяніўся й стаў называцца як і раён, дзе клюб базаваўся ― «Пэньяроль», у гонар італьянцкага фэрмэра Пэдра Піньярола, які меў тут фазэнду[1]. Колерамі клюбу былі абраны жоўты й чорны, як традыцыйныя для ангельскіх клюбаў, што маюць дачыненьне да чыгункі[2].
«Пэньяроль» на дадзены момант зьяўляецца рэкардсмэнам па колькасьці перамогаў у нацыянальным чэмпіянаце — 50, зь іх 38 былі набыты ў прафэсійную эпоху. Асацыяцыя футбола Ўругваю (АФУ) не прызнае тытул клюбу, які ён набыў у 1924 годзе ў рамках спаборніцтва, якое было арганізавана апазыцыйнай да АФУ Фэдэрацыяй уругвайскага футболу (ФУФ). Акрамя таго, АФУ не разглядае чэмпіянат 1926 году, як поўнасьцю афіцыйны. Такім чынам, з пункту гледжаньня АФУ ў «Пэньяролю» толькі 48 тытулаў, а з пункту гледжаньня самаго клюбу і клюбаў-удзельнікаў тых спаборніцтваў — 50.
Галоўным ворагам і антаганістам клюбу на працягу ўсёй гісторыі разьвіцьця ўругвайскага футболу зьяўляецца «Насьяналь». Гэты клюб не прызнае «Пэньяроль» у якасьці спадкаемцы чыгункавага клюбу й сьцьвярджае, што тытулаў у клюбу 43, а не 50.
На міжнароднай арэне «Пэньяроль» зьяўляецца найлепшым уругвайскім клюбам. Толькі аргентынскія «Індэпэнд’ентэ» й «Бока Хуніёрс» маюць больш перамогаў у Кубку Лібэртадорэс, чым уругвайскі клюб. Тройчы «Пэньяроль» перамагаў у неіснуючым на сёньня Міжкантынэнтальным кубку, прычым жоўта-чорныя першымі дамагліся гэтага паказчыка. Пазьней зь імі параўналіся яшчэ чатыры клюбы — аргентынскі «Бока Хуніёрс», уругвайскі «Насьяналь», італьянскі «Мілян» і гішпанскі «Рэал Мадрыд».
Чатырнаццаць гульцоў «Пэньяролю» станавіліся ў складзе зборнай Уругваю чэмпіёнамі сьвету. Аснову «Сэлестэ», якая перамагла на мундыялі ў 1950 годзе, складалі гульцы «Пэньяролю».
Шмат гадоў «Пэньяроль» утрымліваў першы радок у рэйтынгу КОНМЭБОЛ, і толькі ў 2007 годзе саступіў гэтую пазыцыю «Бока Хуніёрс». У верасьні 2009 году IFFHS аб’явіла пра тое, што яна прызнала «Пэньяроль» найлепшым клюбам XX стагодзьдзя ў Паўднёвай Амэрыцы. «Пэньяроль» з 531 балам апярэдзіў «Індэпэнд’ентэ» (426,5) й «Насьяналь» (414), але па агульным ліку саступіў гішпанскаму «Рэалу» (563,5)[3][4].
Дасягненьні
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Чэмпіён Уругваю: (52)
- 1900, 1901, 1905, 1907, 1911, 1918, 1921, 1928, 1929, 1932
- 1935, 1936, 1937, 1938, 1944, 1945, 1949, 1951, 1953, 1954
- 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1967, 1968, 1973
- 1974, 1975, 1978, 1979, 1981, 1982, 1985, 1986, 1993, 1994
- 1995, 1996, 1997, 1999, 2003, 2010, 2013, 2016, 2017, 2018
- 2021, 2024
- Пераможцы Лігільлі: (12)
- 1974, 1975, 1977, 1978, 1980, 1984, 1985, 1986, 1988, 1994, 1997, 2004
- Уладальнікі Супэркубка Ўругваю: (2)
- 2018, 2022
- Уладальнікі Кубка Лібэртадорэс: (5)
- 1960, 1961, 1966, 1982, 1987
- Уладальнікі Міжкантынэнтальнага кубка: (3)
- 1961, 1966, 1982
- Уладальнікі Супэркубка міжкантынэнтальных чэмпіёнаў: 1969
Склад
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Актуальны на 17 верасьня 2025 году
|
|
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Club Atletico Peñarol на сайце ФІФА. FIFA.com 2007
- ^ 110 Años del Club Atlético Peñarol. Administración Nacional de Correos (2001)
- ^ CNN network site
- ^ Вэрсія ФІФА — найлепшыя клюбы XX стагодзьдзя
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Афіцыйны сайт (гішп.)
- Профіль на FIFA.com (анг.)