Ізнік
| Горад | |
| Ізнік | |
|---|---|
| турэцк.: İznik | |
 | |
| 40°25′ пн. ш. 29°43′ у. д.HGЯO | |
| Краіна |
 Турцыя |
| Гісторыя і геаграфія | |
| Плошча | 753 км² |
| Водныя аб’екты | Lake İznik[d] |
| Часавы пояс | TRS[d][1] і UTC+03:00[1] |
| Насельніцтва | |
| Насельніцтва | 22 179 чалавек (2007) |
| Лічбавыя ідэнтыфікатары | |
| Паштовы індэкс | 16x |
|
|
|
| iznik.bel.tr (тур.) | |
| Паказаць/схаваць карты | |
  Ізнік |
|
Ізнік, колішняя Нікея — горад у Турцыі, старажытны і сярэдневяковы горад Малой Азіі, размешчаны ў паўднёва-заходняй частцы сучаснай Турцыі.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]У 4 ст. да н.э. у Малой Азіі валадарыў македонскі цар Антыгон I, які заснаваў горад і назваў яго сваім імем. Пазней палкаводзец Аляксандра Македонскага Лізімах авалодаў большай часткай Малой Азіі і перайменаваў Антыгонію ў Нікею ў гонар сваёй жонкі. 3 таго часу Нікея становіцца важным пунктам, які віфанскія цары робяць сваёй рэзідэнцыяй. У 1 ст. да н.э. горад падпаў пад уладу Рымскай імперыі, але захаваў права аўтаноміі. У 325 тут быў скліканы 1-ы Усяленскі царкоўны сабор, на якім разглядалася справа аб ерасі прасвітара Арыя. 3 кан. 4 і да пач. 13 ст. Нікея была буйным гандлёва-рамесніцкім цэнтрам Візантыі.[2]
Зноскі
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А. Ф. Коршунава, паказальнікі А. Ф. Коршунава, В. А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. — С. 156. — 207 с.: іл. ISBN 5-343-00151-3.