Przejdź do zawartości

Grumman C-1 Trader

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez SojerPL (dyskusja | edycje) o 13:49, 29 maj 2012. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Grumman C-1 Trader
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Grumman Aircraft Engineering Corporation

Typ

Samolot transportowy

Załoga

2

Historia
Data oblotu

styczeń 1955

Wycofanie ze służby

1988

Liczba egz.

83

Dane techniczne
Napęd

2 x Wright R-1820-82AW

Moc

1525 HP każdy

Wymiary
Rozpiętość

21,20 m

Długość

12,90 m

Wysokość

4,90 m

Masa
Własna

8504 kg

Startowa

13222 kg

Osiągi
Prędkość maks.

462 km/h

Prędkość przelotowa

240 km/h

Zasięg

2092 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
US Navy, Marinha do Brasil

Grumman C-1 Trader to pokładowy, dwusilnikowy samolot transportowy.

Historia

Grumman C-1 Trader jest wersją rozwojową innej konstrukcji Grummana – S-2 Tracker. Wychodząc na przeciw potrzebom US Navy na dostarczanie zaopatrzenia na lotniskowce, zmodyfikowano sprawdzoną już konstrukcję S-2 Trackera tak aby był w stanie przewieźć 1.600 kg ładunku lub 9 pasażerów. Tak zmodyfikowany samolot swój pierwszy lot wykonał w styczniu 1955 i otrzymał pierwotnie oznaczenie TF-1.

W sumie zbudowano 83 samoloty C-1 Traders, z których cztery zostały później przekształcone w samolot walki elektronicznej (oznaczono je – WE-1A). W latach 60 i 70 XX wieku C-1 Trader dostarczał pocztę i zaopatrzenie dla lotniskowców operujących na Oceanie Spokojnym podczas wojny w Wietnamie. Ostatni C-1 został wycofany z służby US Navy w 1988 roku. Około dziesięć nadal zdatnych do lotu maszyn oddano w ręce cywilne jako w pełni sprawne latające eksponaty.

W sierpniu 2010 roku, brazylijskie Lotnictwo Marynarki Wojennej zapowiedziało, że zamierza kupić osiem C-1. Samoloty mają zostać poddane gruntownej modernizacji obejmującej zamianę gwiazdowych silników Wright R-1820 nowszą konstrukcją turbośmigłową Honeywell TP331-14GR wyposażoną w pięciołopatowe śmigło. Dodatkowo planuję się zmodernizować awionikę samolotów, a sześć z nich wyposażyć w instalację umożliwiającą tankowanie samolotów w locie. Samoloty te mają operować na brazylijskim lotniskowcu São Paulo[1].