Grumman C-1 Trader
![]() | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
Samolot transportowy |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
styczeń 1955 |
Wycofanie ze służby |
1988 |
Liczba egz. |
83 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 x Wright R-1820-82AW |
Moc |
1525 HP każdy |
Wymiary | |
Rozpiętość |
21,20 m |
Długość |
12,90 m |
Wysokość |
4,90 m |
Masa | |
Własna |
8504 kg |
Startowa |
13222 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
462 km/h |
Prędkość przelotowa |
240 km/h |
Zasięg |
2092 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
US Navy |
Grumman C-1 Trader to pokładowy, dwusilnikowy samolot transportowy.
Historia
Grumman C-1 Trader jest wersją rozwojową innej konstrukcji Grummana – S-2 Tracker. Wychodząc na przeciw potrzebom US Navy na dostarczanie zaopatrzenia na lotniskowce, zmodyfikowano sprawdzoną już konstrukcję S-2 Trackera tak aby był w stanie przewieźć 1.600 kg ładunku lub 9 pasażerów. Tak zmodyfikowany samolot swój pierwszy lot wykonał w styczniu 1955 i otrzymał pierwotnie oznaczenie TF-1.
W sumie zbudowano 83 samoloty C-1 Traders, z których cztery zostały później przekształcone w samolot walki elektronicznej (oznaczono je – WE-1A). W latach 60 i 70 XX wieku C-1 Trader dostarczał pocztę i zaopatrzenie dla lotniskowców operujących na Oceanie Spokojnym podczas wojny w Wietnamie. Ostatni C-1 został wycofany z służby US Navy w 1988 roku. Około dziesięć nadal zdatnych do lotu maszyn oddano w ręce cywilne jako w pełni sprawne latające eksponaty.
W sierpniu 2010 roku, brazylijskie Lotnictwo Marynarki Wojennej zapowiedziało, że zamierza kupić osiem C-1. Samoloty mają zostać poddane gruntownej modernizacji obejmującej zamianę gwiazdowych silników Wright R-1820 nowszą konstrukcją turbośmigłową Honeywell TP331-14GR wyposażoną w pięciołopatowe śmigło. Dodatkowo planuję się zmodernizować awionikę samolotów, a sześć z nich wyposażyć w instalację umożliwiającą tankowanie samolotów w locie. Samoloty te mają operować na brazylijskim lotniskowcu São Paulo[1].