អ្នកប្រើប្រាស់:យីន អៀត

                                                    [សេចក្ដីផ្ដើម]

                        ជាដំបូលខ្ញុំសូមជំរាបសួរដល់ទាំអស់គ្នាដែលបានចូលមើលនៅទំព័រដើមរបស់ខ្ញុំបាទ។

ខ្ញុំបាទឈ្មោះ យីន អៀត ភេទប្រុស ជាសិស្ស នៃសាលាបច្ចែកទេស ដុនបូស្កូខេត្ត កែប ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម និងសារព័ត៏មាន ឆ្នាំទី១ ជំនាន់ទី ៦ សព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិព្រៃព្រូស ស្រុកកំពុងត្រាច ខេត្ត កំពត។

'ស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពត'អត្ថបទជាអក្សរដិត ខាងក្រោមនេះជារូបភាពមួយចំនួននៃ ស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពតរបស់ខ្ញុំ!

ស្រុកកំពុងត្រាច

ស្រុកកំពុងត្រាច

ទិដ្ឋិភាពភ្នុំកំពង៉ត្រាច

ប្រវត្តិសាស្រ្ត

កាលពីដើមឡើយស្រុកកំពង់ត្រាច គ្រានតែជាស្រុកមួយដែលមានភ្នំ ៣ ទៅ ៤កន្លែង តែផ្លូ​វនៅជុំវិញភូមិ ហើយទាំងស្រុកផងដែរគឹពុំមានផ្លូវដូចបច្ចប្បន្ននោះទេ គឹលំបាក់ណាស់ក្នងការធ្វើដំណើរហើយនៅក្នុងស្រុក ហើយជាស្រុកដែលនៅេះជាប់និងព្រំប្រទល់វៀតំណាម ហើយប្រជាជនទាំងអសស់នៅក្នងភូមិប្រកបរបរធ្វើស្រែចំការ និងធ្វើកសិកម្ម។ការប្រកបរបរធ្វើស្រែចំការ ក៏មិនមានវិធីសាស្រ្តនិងបច្ចេកទេសគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការដាំដុះ​ ដំណាំ្រស្រូវ ។ ឯការចិញ្ចឹមសត្វវិញក៏មិនមានជំនាញក្នុងការចិញ្ចឹមបានដិតដល់ដូចសព្វថ្ងៃដែរ ចំនែកផ្លូវវិញគឺ ភ្លូវ ភ្លឺស្រែ គឺមិនទាន់មានការអភិវឌ្ឍន៏នៅឡើយ កាលពីមុនផ្លូវពិបាកធ្វើដំណើរប្រជាពលរដ្ធមានភាពលំបាកច្រើន។ មិនមានទឹក​ស្អាត​ និង អគ្គីសនី គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ប្រើនោះទេ។ប្រជាពលរដ្ខបានពឹងផ្អែកទៅលើទឹកអណ្តូងនិងនិងភ្លៀង ហើយរាល់ការធ្វើដំណើរគឺធ្វើតាម រទះគោ(តាមស្រែ) ឬ ថ្មើរជើង ព្រោះផ្លូវ តូចចង្អៀត ពិបាកក្នុងការធ្វើដំណើរ។ ​

       សេដ្ឋកិច្ច

សេដ្ធកិច្ចនៅក្នុងស្រុកកំពុងត្រាចប្រជាជនប្រកបររបរ​ជាកសិករ និង ធ្វើចំការមួយចំនួនតូច ពុំបានទទួលប្រាក់កំរៃច្រើននោះទេ។​​ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះមានការរីចម្រើនច្រើន គឺ មានអគ្គីសនី និង ទឹកស្អាត ប្រើគ្រប់គ្រាន់។ ប្រជាជនមិនសូវជាមានជីវភាពគ្រប់គ្រាន់ទេ ព្រោះពួកគាត់ភាគច្រើនពុំសូវបានរៀនសូត្រគ្រប់គ្រាន់ដូចគេ។ហើយពួកគាត់ប្រកបរបរជាកម្មករ ធ្វើការអោយគេ ដូចជា ប្រកបរបរអាជីកម្មផ្សេងៗ កម្មករច្រូតកាត់ សំណង់ ​​ កម្មករ រោងចក្រ ដើម្បើចិញ្ចិមជីវិត ក៏ដូចជាកូនៗរបស់ពួកគេផងដែរ។

        វប្បធម៍

ប្រជាជននៅទីនេះមានចំរុះជាតិសាសន៏ ហើយកាន់សាសនាក៏ផ្សេងៗគ្នាដែរ តែភាគច្រើនគឺកាន់សាសនាព្រះពុទ្ធ​ តែពួកគាត់ចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមកពេលមានអាសន្នម្ដងៗ​​​ រឺបុណ្យទាន ពិធីរៀបអាពាពិពាហ៏ជាដើម ។ ​ អាកាសធាតុ នៅទីនោះអាកាសធាតុគឺអំណោយផលមិនសូវល្អក្តៅខ្លាំងហើយមានភ្លៀងពុំសូវគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ធ្វើស្រែចំការធ្វើអោយប៉ះពាល់ដល់ស្រែចំការនិងដំណាំផ្សេងៗរបស់ប្រជាពលរដ្ធ។

        ការអប់រំ

ការអប់រំ ក្នុងស្រុកកំពុងត្រាចមិនសូវមានសកម្មភាពរៀនសូត្យនោះទេជាពិសេសនៅតាមភូមិជាច្រើន ហើយចំនួនគ្រឹះស្ថានអប់រំក៏មិនមានច្រើនដែរជាពិសេសការអប់រំតាមសាលាក៏ដូចជាការចុះអប់រំតាមភូមិជាដើម។នៅក្នុងស្រុកនេះក៏មានសាលាមត្តេយ្យ សាលាបឋមសិក្សា អនុវិឡាលយ័ និងវិទ្យាល័យច្រើនគ្រាប់គ្រាន់ផងដែរ។ប៉ុន្តែពុំសូវបានទទួលការអប់រំទូលំទូលាយទេ ដោយសារជីវភាពខ្វះខាត និងពេលវេលាសម្រាប់សិក្សា ព្រោះពួកគាត់ជួយធ្វើការដើម្បីរកចំណូលអោយគ្រួសាររបសគាត់។

        ទេសចរណ៍

ទេសចរណ៍នៅក្នុងស្រុកកំពង់ត្រាចគឺមានភ្នំកំពង់ត្រាចផ្ទាល់ដែលជារមនីដ្ឋានសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរណ៏ទាំងជនជាតិខ្មែរទាំងមូល និងភ្ញៀវបរទេសជាដើម។

        ការអភិវឌ្ឍន៏

ចំពោះការអភិវឌ្ឈន៍ចំពោះស្រុកកំពង់ត្រាចវិញបើនិយាយពីផ្លូវគឹពុំមានភាពងាយស្រួលធ្វើដំណើរនោះទេជាពិសេសនៅតាមភូមិ ដោយមានផ្លូវលំ​ មន្ទីរពេទ្យ សាលារៀន អណ្ដូង អណ្ដូងលូ ​​ ។ ចំពោះផ្នែកអសន្ដិសុខវិញគឹពុំមានសណ្ដាប់ធ្នាប់ល្អ​​ខ្លាំនោះទ ដែលប៉ះពាល់ដល់ការប្រកបរបរប្រជាជនឡើយ ​។

ទាំងអស់នេះសុទ្ធតែជាការ‌ឧទារណ៏របស់ខ្ញុំតែប៉ុណោ្ណះក្នុងគោលបំណងដើម្បីសិក្សា​ អំពីវីគីភីឌា!

ឯកសារ:Jkskdfjka.jpeg

ផែនទីរបស់ប្រទេសកម្ពុជា

កំពង់ត្រាច
ស្រុក
កំពង់ត្រាច ទីតាំងនៅកម្ពុជា
កូអរដោនេ: 10°33′N 104°28′E
ប្រទេស	កម្ពុជា
ខេត្ត	កំពត
ឃុំ	១៦
ភូមិ	៦៩
ប្រជាជន (១៩៩៨)
• សរុប	៨៣,០៦១
ល្វែងម៉ោង	+៧
ភូមិក្រម	០៧០៦

ស្រុកកំពង់ត្រាច() គឺជាស្រុកមួយក្នុងចំណោមស្រុក-ក្រុងទាំង៨នៃខេត្តកំពត និង ស្រុកនេះបានតាំងនៅប៉ែកខាងកើតដែលជាប់នឹងព្រំដែនវៀតណាមនៅភាគខាងកើត ស្រុកបន្ទាយមាសនៅភាគខាងជើង ខេត្តកែបនៅភាគខាងលិច និងឈូងសមុទ្រថៃនៅភាគខាងត្បូង។ ហើយវាជាស្រុកមួយដែលស្ថិត​នៅក្នុង​ទីរួមខេត្តកំពត ហើយមានឃុំ១៤។

បំណែងចែករដ្ឋបាល

• ឃុំកន្ថោរខាងកើត
• ឃុំកន្ថោរខាងជើង
• ឃុំកន្ថោរខាងលិច
• ឃុំកំពង់ត្រាចខាងកើត
• ឃុំកំពង់ត្រាចខាងលិច
• ឃុំដំណាក់កន្ទួតខាងជើង
• ឃុំដំណាក់កន្ទួតខាងត្បូង
• ឃុំបឹងសាលាខាងជើង
• ឃុំបឹងសាលាខាងត្បូង
• ឃុំព្រែកក្រឹស
• ឃុំឫស្សីស្រុកខាងកើត
• ឃុំឫស្សីស្រុកខាងលិច
• ឃុំស្វាយទងខាងជើង មានព្រំប្រទល់ខាងកើតជាប់នឹងប្រទេសវៀតណាម។
• ឃុំស្វាយទងខាងត្បូង មានព្រំប្រទល់ខាងកើតនិងខាងត្បូងជាប់នឹងប្រទេសវៀតណាម។

ឯកសារយោង

  [នេះជារវង់មូលធូរ៉េនដែលដំណាងអោយខេត្តកំពត]

រវង់មូលមានភាពស្រស់ស្អាត ហើយនៅជំវិញរង្វង់មូលនេះមាានមនុស្សរស់នៅយ៉ាងច្រើនកោះករ ហើយនៅចំរវង់មូលនេះដែរក៏នៅចំកណ្ដាលក្រុងកំពតតែម្ដង។

រង្វង់មូលធុរ៉េននៃខេត្តកំពត

មាត់ឆ្នេរខេត្ត

​​

  [នៅខាងស្ដាំនេះជារូបភាពរបស់ឆ្នេរខេត្តកែប]

ឆ្នេកែបមានភ្ញៀវទេសចរណ៏មកលេងកំសាន្តរៀងរាល់ថ្ងៃជាពិសេសថ្ងៃសៅរ៏​ និងថ្ងៃអាទិត្យ។ឆ្នេរកែបវាពុំសូវធំខ្លាំទេតែវាជាកន្លែងស្អាត សម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរណ៏គ្រប់ខេត្ត និងគ្រប់ប្រទេសផងដែរ។

 [ភ្នំដែលនៅខាងស្ដាំដៃនេះជាភ្នំកំពុងត្រាច]

ស្ថិតនៅក្នុងស្រុកពង់ត្រាច ខេត្តកំពត ហើយភ្នំនេះផងដែរក៏ជាកន្លែងរមណីដ្ឋានមួយដែរ ហើយថែមទាំងល្បីល្បាញ ដល់អ្នកនៅឆ្ងាយៗ និងដារាសម្ដែងជាច្រើនដែលបានយកកន្លែងនេះបកសម្ដែងរឿងជាច្រើនផងដែរព្រោះកន្លែង នោះមានភាពធម្មជាតិស្រស់ស្អាតជាច្រើន។

Write here.

2nd section

Write here

Sub-section a

write here

3rd section

• 1st star
• 2nd star
• 3rd star

5five section

sub-section c

write here

sub-section d

write here

sub-section e

write here

ប្រវត្តិសាលាដែលធ្លាប់រៀនរបស់ខ្ញុុំ

ឈ្មោះសាលាដែលខ្ញុំធ្លាប់រៀន	ឆ្មាំដែលរៀន	ផ្សេងៗ !
បឋមសិក្សាវត្តព្រែកក្រឹស	2006-2008
បឋមសិក្សាតន់ហន់	2008-2011
អនុវិទ្យាល័យដើមស្នាយ	2011-2014
វិទ្យាល័យអង្គសុរភី	2014-2016

sub-section f

write here

sub-section g

write here

sub-section h

1. Mango
2. Papaya
3. Grapes
4. Durian
5. Banana

រមណីដ្ឋានភ្នំបូកគោ

ស្ដាំ

ភ្នំបូកគោនេះមានចំងាយពីក្រុង កំពត ៤២គ.ម រហូតដល់កំពូលភ្នំ។ កាលដំបូងឡើយ បូកគោគឺជាទីកន្លែងសំរាប់លំហែរកាយ ក្នុងការផ្លាស់ប្តូរអាកាសធាតុ នៃតំបន់វាលរាបទៅតំបន់កំពូលភ្នំនាឆ្នេរសមុទ្រ។ ស្ថិតនៅលើកំពូលភ្នំដែលមានកំពស់ ១០៧៥ ម៉ែត្រ អាកាសធាតុនៅទីនោះមានភាពត្រជាក់បង្គួរ រុក្ខេជាតិទាំងឡាយមានភាពរីកស្រស់គ្រប់ពេលវេលាព្រមទាំងមាន ទេសភាពធម្មជាតិដ៏ល្អៗ ដូចចជាផ្ទាំងថ្មធំៗជាច្រើនឥតគណនា នៅរាយប៉ាយក្រោមដើមរុក្ខជាតិ ខ្លះទៀតនៅ កណ្តាលវាល ខ្លះទៀតដូចជារូបសត្វផ្សេងៗ មានរាងជាសំពៅ។

ប្រវត្តិភ្នំបូកគោ

រមណីដ្ឋានភ្នំបូកគោនេះស្ថិត ​នៅ​ចម្ងាយ​៤២​គីឡូម៉ែត្រ​ពី​ទី​រួម​ខេត្ត​កំពត​ហើយ​ឧទ្យាន​ជាតិ​ភ្នំ​បានរកឃើញដោយជនជាតិបារាំងមួយឈ្មោះថា រូលួស ហើយត្រូវបានរៀបចំឡើងនៅថ្ងៃទី13-4-1922 ក្នុងរាជ្ជកាលព្រះបាទស៊ីសុវត្តិ។ កាលសម័យរាស្រ្តនិយម គេបានកសាងសំណង់សាធារណៈ ជាច្រើនប្តែក្លាយជាបូរីមួយ។ ទទឹមនឹងនោះមានកន្លែងទឹកជ្រោះមួយ នៅតំបន់ទឹកធ្លាក់ ៣ ថ្នាក់ ពពកវិល " ដែលមាន ចំងាយ ៧គ.ម ពីទីនោះ។ភ្នំ​បូក​គោ​ស្ថិត​នៅ​រយៈ​កម្ពស់​១០៧៥​មែ​ត្រ​មាន​ខ្យល់អាកាស​ល្អ​បរិសុទ្ធ​ ទេសភាព​ធម្មជាតិ​ដ៏​ស្រស់​ត្រកាល​និង​សែនមនោរម្យ​ក្រៃលែង​ជាមួយ​នឹង​ដើមឈើ​ ធំៗ និង​ផ្ទាំង​ថ្ម​ដែល​មាន​រាង​ដូច​ជា​សត្វ​។​នៅ​ក្នុង​សម័យ​សង្គមរាស្ត្រនិយម​ ​មាន​សំណង់​អាគារ​សាធារណៈ​ជា​ច្រើន​ប្រៀប​ដូច​ជាទី​ក្រុង​មួយ​ដែរ ។ នៅ​ចម្ងាយ​៧គីទ្បូមែត្រ​ពី​ភ្នំបូកគោ​មាន​កន្លែង​សម្រាប់ងូតទឹកកំសាន្ត ដែល​ស្ថិត​នៅ​កន្លែង​ទឹកធ្លាក់។ ទីនោះ​មានឈ្មោះ​ថា​ពពក​វិល​។ រីឯ​នៅ​​លើ​កំពូលភ្នំ​វិញ​គេ​អាច​មើល​ឃើញ​ទិដ្ឋភាព​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​នៃ​ ពីលើកំពូលភ្នំបូកគោគេអាចមើលឃើញទិដ្ឋភាពខ្លះៗ នៃទីក្រុងកំពត កែបនិង ខេត្តព្រះសីហនុ ព្រមទាំងផ្ទៃសមុទ្រខៀវស្រង៉ាត់ធំល្វឹងល្វើយជាប់ជើងមេឃ។

រមណីយដ្ឋាន​ភ្នំបូកគោ ទទួល​ទេស​ចរ​ជិត៥ម៉ឺន​នាក់ ក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​ចូ​ល​ឆ្នាំ​ខែ្មរឆ្នាំមុន

ក្នុ​ង​​រ​ដូវ​បុ​ណ្យ​ចូ​ល​ឆ្នាំ​ខ្មែរ​ ​ប្រ​ពៃ​ណី​ជា​តិ ​ក​ន្ល​ងទៅ​នេះ​​ ​រម​ណី​យ​ដ្ឋា​នភ្នំ​បូ​ក​គោ​ ​ដែ​ល​មា​​នទី​តាំ​​ង​ ស្ថិ​តនៅ​ក្នុ​ង​ស្រុ​កទឹ​​ក​ឈូ ​ខេ​ត្ត​កំ​ពត​ ​ស​ម្បូ​រ​ទេ​ស​ភា​ព​ ​ស្រ​ស់​ត្រ​កាល​​ហ៊ុ​ម​ព័​ទ្ធ​ដោ​យ​រុ​ក្ខជា​តិ​ខៀ​វ​ស្រងា​ត់​ និ​ងដុំ​ព​ព​កក្រាស់​ឃ្មឹ​ក​​ដូ​ចអ័​ព្ទ​​ ​ទ​ទួ​ល​បា​ន​ចំណា​ប់​អា​​រម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំ​ង​ពី​សំ​ណា​ក់​ភ្ញៀវ​ទេ​ស​ច​រ​ ជា​តិ និងអ​ន្ត​រ​ជា​តិ​ ​ក្នុង​កា​រ​ទៅ​ទ​ស្ស​នា​ក​ម្សា​ន្តស​ប្បា​យ ប៉ុន្តែ ជាអកុសល ដោយសាររមណីយដ្ឋាននេះ ខ្វះជម្រក និងកន្លែងសម្រាប់បន្ទោបង់ ធ្វើឱ្យភ្ញៀវជាច្រើន ដែល ទៅទស្សនាមានការត្អូញត្អែរ និងថ្នាំងថ្នាក់យ៉ាងខ្លាំង...។ លោកសយ ស៊ីណុល ប្រធានមន្ទីរទេសចរណ៍ ខេត្តកំពត បានឱ្យដឹងថា ក្នុងរយៈពេល៥ថ្ងៃ ចាប់ពីថ្ងៃទី ១៣ ដល់១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១១ មានភ្ញៀវទេស- ចរមកពីតាមបណ្តាខេត្តនានា នៅក្នុងប្រទេស បាន ឡើងទៅលេងកម្សាន្ត នៅរមណីយដ្ឋានភ្នំបូកគោ សរុបចំនួន៤៧.៤៦៩នាក់ ក្នុងនោះមានចំនួន៣៧៧ នាក់ ជាជនបរទេស។ លោកសយ ស៊ីណុល បានមានប្រសាសន៍ថា ភ្ញៀវដែលទៅទស្សនារមណីយដ្ឋាននេះ មួយភាគធំច្រើន ឡើងទៅលើខ្នងភ្នំ ដើម្បីមើលទេសភាព ស្រូបយក ខ្យល់អាកាសដែលមានធាតុត្រជាក់ មើលពពកវិល និងមើលសំណង់អគារចាស់ៗដែលបន្សល់ទុកមកពីជំនាន់មុន។ លោកសយ ស៊ីណុល បានបន្តទៀតថា នៅថ្ងៃទី ១៣ និង១៤ដែលជាថ្ងៃបើកដំបូង រមណីយដ្ឋាន មិន សូវមានអ្នកទេសចរឡើងទៅលេងកម្សាន្តទេ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃទី១៥-១៦ និង១៧ ដែលជាថ្ងៃចុងក្រោយ នៃ ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ មានភ្ញៀវឡើងទៅលេងច្រើន លើសធម្មតា ដោយក្នុងមួយថ្ងៃ មានរថយន្តឡើង ប្រមាណជិត២.០០០គ្រឿង។ លោកសយ ស៊ីណុល បានគូសបញ្ជាក់ថា “យើង បាត់ម្ចាស់ការក្នុងការគ្រប់គ្រងការងារសណ្តាប់ធ្នាប់ នៅលើកំពូលភ្នំនេះ ដោយសារចំនួនភ្ញៀវ ដែលឡើងទៅ លេងកម្សាន្ត មានច្រើនជាងការរំពឹងទុករបស់យើង”។ យោងតាមស្ថិតិ ដែលទទួលបានពីមន្ទីរទេស-ចរណ៍ខេត្តកំពត បានឱ្យដឹងថា កាលពីរដូវបុណ្យចូល ឆ្នាំខ្មែរ ឆ្នាំមុន រមណីយដ្ឋានព្រះមុនីវង្សបូកគោ ដែល ស្ថិតនៅចម្ងាយប្រមាណ៨គីឡូម៉ែត្រ ពីទីរួមខេត្តកំពត ហើយមានផ្លូវឡើងដល់ទៅប្រមាណ៣២គីឡូម៉ែត្រ ចាប់ពីជើងភ្នំ ទៅដល់ខ្នងភ្នំខាងលើនោះ ទទួលបានភ្ញៀវ-ទេសចរទៅលេងកម្សាន្តសរុបចំនួនតែ២១.៨៩២នាក់ ក្នុងនោះ ភ្ញៀវទេសចរបរទេសមានចំនួន៤៧១នាក់។ លោកអ៊ីង ស៊ីណាង អ្នកទេសចរដែលធ្វើដំណើរ មកពីខេត្តក្រចេះ ជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសារ បាននិយាយ ថា លោកមកកាន់រមណីយដ្ឋានភ្នំបូកគោនេះ គឺដើម្បី ចង់មើលទេសភាពធម្មជាតិនៅលើកំពូលភ្នំនេះ ព្រោះ កន្លងមក លោកឮគេថា នៅលើភ្នំនេះ មានធម្មជាតិ ស្រស់ស្អាតជាងតំបន់រមណីយដ្ឋាននានា។ លោកអ៊ីង ស៊ីណាង បាននិយាយទៀតថា តាមការពិត ធម្មជាតិនៅទីនេះ ពិតជាស្អាតគួរឱ្យចង់ គយគន់មែន ប៉ុន្តែ ទីនេះគ្មានជម្រកសម្រាប់ធ្វើជាម្លប់ ឱ្យភ្ញៀវអង្គុយ សម្រាកទទួលទានបាយ ហើយនិង បង្គន់សម្រាប់បន្ទោបង់សោះ។ លោកអ៊ីង ស៊ីណាង បាននិយាយបន្ថែមទៀតថា “ខ្ញុំគិតថា ដោយសារតែរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំ អាកាសធាតុមានលក្ខណៈក្តៅខ្លាំង ដូច្នេះអាជ្ញាធរគួរតែរៀបចំ ឱ្យមានតង់ ឬខ្ចូសសម្រាប់ឱ្យភ្ញៀវជួលអង្គុយឱ្យបាន ស្រួល មានចំណតរថយន្ត និងបន្ទប់ទឹកឱ្យបានច្រើន ដើម្បីចៀសវាងកុំឱ្យភ្ញៀវដែលទៅកម្សាន្តធ្វើការបន្ទោ- បង់ពាសវាលពាសកាល នាំឱ្យខូចដល់បរិស្ថាន”។ លោកប៉ែន សុជាតិ តំណាងក្រុមហ៊ុនសូគីម៉ិច ដែលជាអ្នកទទួលបានសិទ្ធិក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍តំបន់ រមណីយដ្ឋានភ្នំបូកគោ បាននិយាយថា តាមការពិត រមណីយដ្ឋាននេះ មិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យភ្ញៀវឡើង ទៅលេងកម្សាន្តទេ ព្រោះថា ទីតាំងទាំងមូលនៅមិន ទាន់មានការរៀបចំរួចរាល់នៅឡើយ។ លោកប៉ែន សុជាតិ បានលើកឡើងទៀតថា “យើងមិនចង់ឱ្យភ្ញៀវឡើងទៅលេងកម្សាន្តលើភ្នំនេះ ទេ ពីព្រោះយើងខ្លាចពួកគេមានគ្រោះថ្នាក់ដោយសារ ផ្ទាំងថ្មបាក់លើ”។ បច្ចុប្បន្ន រមណីយដ្ឋានភ្នំបូកគោ កំពុងស្ថិតក្នុង ដំណាក់កាលសាងសង់ផ្លូវឡើង និងសំណង់អគារសណ្ឋាគារ ព្រមទាំងសំណង់ផ្សេងៗជាច្រើនទៀត ដូចជា អគារកាស៊ីណូ ផ្ទះស្នាក់លក្ខណៈគ្រួសារ និងកន្ត្រក- ខ្សែកាប សម្រាប់ឱ្យភ្ញៀវជិះលេងកម្សាន្តជាដើម។ យោងតាមមន្ត្រីតំណាងក្រុមហ៊ុនខាងលើ បាន ឱ្យដឹងថា សព្វថ្ងៃ ផ្លូវឡើងភ្នំ ត្រូវបានគេធ្វើការចាក់ អ៊ុតកៅស៊ូបេទីមលុយមីណឺ បានប្រមាណជិត៩០ ភាគរយ ហើយគ្រោងនឹងធ្វើការបញ្ចប់នៅក្នុងពេល ឆាប់ៗខាងមុខ។ សូមបញ្ជាក់ថា ក្នុងរយៈពេល៥ថ្ងៃ នៃការបើក ឱ្យចូលទស្សនាកម្សាន្ត រមណីយដ្ឋានយកថ្លៃចូលពីភ្ញៀវ សម្រាប់រថយន្តមួយគ្រឿងថ្លៃ១២.០០០រៀល ក្នុងនោះ ត្រូវបានគេអះអាងថា ១០.០០០រៀល ជាថ្លៃសម្រាប់ ការចូលទស្សនា ហើយ២.០០០រៀលទៀត គឺជាថ្លៃ ការពារសុវត្ថិភាពសម្រាប់ការចតរថយន្ត។ ចំណែក ម៉ូតូវិញ ១គ្រឿងយកថ្លៃ ១.០០០រៀល ហើយភ្ញៀវបរ- ទេសយកថ្លៃ៥ដុល្លារ សម្រាប់ការចូលលេងកម្សាន្ត។ ភ្នំបូកគោ ដែលត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងឆ្នាំ១៩១៦ និងអភិវឌ្ឍន៍ទៅជាកន្លែងសម្រាកលំហែកាយដ៏ពេញ និយម នៅសម័យអាណានិគមបារាំង និងក្នុងសម័យ សង្គមរាស្ត្រនិយម នាទសវត្សឆ្នាំ១៩៦០នោះ ត្រូវបាន បោះបង់ចោល២ដង ក្នុងនោះ លើកទី១ នៅឆ្នាំ១៩៤០ និងលើកទី២ នៅឆ្នាំ១៩៧២។ នៅឆ្នាំ១៩៩៣ រដ្ឋា-ភិបាលដែលកើតឡើងពីការបោះឆ្នោត ក្រោមការត្រួតពិនិត្យរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ដាក់តំបន់ភ្នំបូក- គោក ជាឧទ្យានជាតិ ហើយនៅឆ្នាំ១៩៩៧ បានបើកឱ្យ ទេសចរចូលទៅលេងកម្សាន្តជាលើកដំបូង។ ឯកឧត្តមថោង ខុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងទេសចរណ៍ បាននិយាយថា រមណីយដ្ឋានភ្នំបូកគោ គឺជាមេដែកមួយ យ៉ាងសំខាន់ក្នុងការទាក់ទាញភ្ញៀវឱ្យមកទស្សនានៅ ឯតំបន់ឆ្នេរភាគខាងត្បូង បើសិនជារមណីយដ្ឋាន នេះ ធ្វើការអភិវឌ្ឍន៍ ហើយរួចរាល់ជាស្ថាពរ។ ឯកឧត្តមរដ្ឋមន្ត្រីបានមានប្រសាសន៍ថា “យើង សង្ឃឹមថា អ្នកទេសចរនឹងមកកាន់តំបន់នេះច្រើន ថែមទៀត នៅពេលខាងមុខ ព្រោះថា តំបន់នេះមាន ធម្មជាតិល្អប្លែកគួរឱ្យចង់គយគន់ជាងរមណីយដ្ឋាន នានាដែលមាននៅក្នុងប្រទេស៕