Стэній
Стэнійскі перыяд (стар.-грэч.: στενός — «вузкі») - заключны геалагічны перыяд мезапратэразойскай эры, які доўжыўся 1200-1000 мільёнаў гадоў таму (хранаметрычная датыроўка, а не базуецца на стратыграфіі)[1].
Назва паходзіць ад вузкіх паліметамарфічных паясоў, якія сфармаваліся ў гэтым перыядзе.
У стэніі склаўся суперкантынент Радзінія.
Да пачатку гэтага перыяду адносяцца найбольш раннія выкапні астанкі эукарыётаў, які размнажалісь палавым шляхам[2].
Заўвагі
Літаратура
- Иорданский Н. Н. Развитие жизни на земле. — М.: Просвещение, 1981.
- Короновский Н.В., Хаин В.Е., Ясаманов Н.А. Историческая геология : Учебник. — М.: Академия, 2006.
- Ушаков С.А., Ясаманов Н.А. Дрейф материков и климаты Земли. — М.: Мысль, 1984.
- Ясаманов Н.А. Древние климаты Земли. — Л.: Гидрометеоиздат, 1985.
- Ясаманов Н.А. Популярная палеогеография. — М.: Мысль, 1985.
Шаблон:Geochronology-stub Шаблон:Paleo-stub
- ↑ Международная стратиграфическая шкала (версия за август 2012) на сайте Международной комиссии по стратиграфии
- ↑ N.J. Buttefield (2000). «Bangiomorpha pubescens n. gen., n. sp.: implications for the evolution of sex, multicellularity, and the Mesoproterozoic/Neoproterozoic radiation of eukaryotes». Paleobiology 26 (3): 386—404.