Zum Inhalt springen

Codex Macedoniensis

aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Dies ist eine alte Version dieser Seite, zuletzt bearbeitet am 3. Februar 2009 um 19:36 Uhr durch Enzian44 (Diskussion | Beiträge) (Sprache). Sie kann sich erheblich von der aktuellen Version unterscheiden.

Der Codex Macedoniensis (Gregory-Aland no. Y oder 034; von Soden ε 073) ist eine griechische Handschrift des Neuen Testaments, die auf das 9. Jahrhundert datiert wird. Sie besteht aus den vier Evangelien auf 309 Blättern mit 6 Lücken (Matt. 1,1-9,11; 10,35-11,4; Lukas 1,26-36; 15,25-16,5; 23,22-34; Joh 20,27-21,17)[1]. Format in 18 x 13 cm, Text in 1 Spalte und 16 Zeilen. Der Codex wird in der Universitätsbibliothek Cambridge (Add. 6594) in Cambridge verwahrt[2].

Text

Der griechische Text des Codex repräsentiert den byzantinischen Texttyp und wird der Kategorie V zugeordnet.[2] Es fehlen Matt 16,2b-3 und Joh 7,53-8,11[3].

Siehe auch

Einzelnachweise

  1. Kurt Aland, Synopsis Quattuor Evangeliorum. Locis parallelis evangeliorum apocryphorum et patrum adhibitis edidit, Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1996, p. XXIV.
  2. a b Kurt und Barbara Aland, Der Text des Neuen Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1981, S. 123. ISBN 3-438-06011-6.
  3. C. R. Gregory, "Textkritik des Neuen Testaments", Leipzig 1909, vol. 3, p. 1027.

Literatur

  • C. R. Gregory, "Textkritik des Neuen Testaments", Leipzig 1909, vol. 3, pp. 1027-1037.
  • W. C. Braithwaite, "A New Uncial of the Gospels", ET XIII (1901), pp. 114 ff.