PKP-Baureihe Ld1

Vorlage:Lokomotywa spalinowa infobox 2WLs40 i 2WLs50 – (oznaczenie na PKP Ld1) – polskie wąskotorowe lokomotywy spalinowe na tor szerokości 600 mm, przeznaczone dla górnictwa, przemysłu i budownictwa.

Historia

Lokomotywa 2WLs40 została opracowana przez Biuro Techniczne Fabryki Lokomotyw w Chrzanowie 1950 w Fabloku w Chrzanowie, na bazie dokumentacji produkowanej tam przed wojną lokomotywy 1DK (będącej konstrukcją niemieckiej firmy Deutz)^[1], jako wersja lokomotywy WLs40 na tor o szerszym rozstawie. Napęd stanowił silnik wysokoprężny S64L o mocy nominalnej 40 KM (moc szczytowa wynosiła 44 KM), produkowany w Andrychowie, połączony z czterobiegową skrzynią, wywodzącą się z licencyjnej niemieckiej przekładni Deutz. Napęd na koła był przenoszony za pomocą ślepego wału z korbami Halla i wiązarów^[1]. Całkiem inne było nadwozie – dzięki większemu rozstawowi kół, lokomotywa była krótsza, lecz szersza i wyższa, z większą i wyżej położoną budką maszynisty. Prototyp i pierwsze lokomotywy zostały zbudowane w 1951 roku w Warszawskich Zakładach Budowy Urządzeń Przemysłowych, po czym seryjna produkcja została przeniesiona do ZNTK Poznań, gdzie w latach 1952-1960 zbudowano 883 egzemplarze^[1]. Od 1957 do 1975 produkowano ulepszoną wersję z ekonomiczniejszym i mocniejszym silnikiem S324HL o mocy 50 KM, oznaczoną WLs50^{[uwaga 1]}. Zbudowano 1090 lokomotyw WLs50^[1]. Począwszy od lat 80. niektóre lokomotywy tych serii zaczęto modernizować. Powiększoną wersją pochodną były lokomotywy 2WLs40 i 2WLs50 na tor szerokości 750-785 mm.

Model 2WLs40 produkowano w latach 1954-1960, po czym zastąpiono go przez 2WLs50. Różnił się on ekonomiczniejszym i mocniejszym silnikiem S324HL o mocy 50 KM (analogicznie, jak w lokomotywie WLs50) i produkowany był w latach 1964-1975.

Vorlage:Fakt Podstawowym modelem była lokomotywa na tor szerokości 750 mm, lecz budowano je także na tor szerokości 785 mm zależnie od zamówień.

Użycie

Lokomotywy WLs40/50 używane były głównie na kolejach przemysłowych, w cegielniach, kopalniach, cukrowniach i innych zakładach, rzadziej na kolejach leśnych^[2]. Nieliczne (10 WLs40 i 10 WLs50) używane były przez PKP^[3], gdzie otrzymały numery w serii Ld1, oznaczającej dwuosiowe lokomotywy z silnikiem diesla i przekładnią mechaniczną. Niewielka ilość używana była przez Wojsko Polskie^[2].

Oprócz użycia w Polsce, na eksport zbudowano 12 WLs40 (dla Korei Północnej) oraz 5 WLs50 (przynajmniej 4 dla Hiszpanii)^[1]^[2]. Kilkanaście lokomotyw było zbudowanych na tor szerokości 900 mm (m.in. 6 pracujących na kolejce parkowej w WPKiW w Chorzowie). Numery fabryczne były nadawane na przemian z lokomotywami WLs40/50. Lokomotywy te używane były głównie na kolejach przemysłowych – przede wszystkim w kopalniach i cukrowniach. Na PKP nie były używane z powodu zbyt małej mocy.