Zum Inhalt springen

Krystyna Skarbek

aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Dies ist eine alte Version dieser Seite, zuletzt bearbeitet am 11. Mai 2015 um 14:37 Uhr durch 91.212.25.5 (Diskussion) (Działalność szpiegowska: int.). Sie kann sich erheblich von der aktuellen Version unterscheiden.

Vorlage:Biogram infobox thumb|240px|Odrestaurowany grób Krystyny Skarbek, polskiej agentki w służbie brytyjskiej SOE, na katolickim cmentarzu Kensal Green St. Mary w Londynie Krystyna Skarbek (Christine Granville), właśc. Maria Krystyna Skarbek-Giżycka OBE (ur. 1 maja 1908[1] w Trzepnicy[2] (gmina Łęki Szlacheckie, zm. 15 czerwca 1952 w Londynie) – agentka brytyjskiej tajnej służby Kierownictwa Operacji Specjalnych (SOE).

Biografia

Młodość

Maria Krystyna Skarbek urodziła się 1 maja 1908[1] w Trzepnicy[2] (gmina Łęki Szlacheckie jako drugie dziecko ziemianina Jerzego Skarbka oraz Stefanii z d. Goldfeder, pochodzącej z zamożnej rodziny żydowskich bankierów[3].

Młoda Maria Skarbkówna uprawiała jazdę konną oraz wspinaczkę górską[4]. W 1930 uczestniczyła w konkursie Miss Polonia[5]. W tym samym roku, po śmierci ojca, wraz z rodziną przeniosła się z Trzepnicy pod Piotrkowem Trybunalskim do Warszawy, gdzie w 1933 poślubiła przemysłowca Gustawa Gettlicha. Małżeństwo nie trwało długo – rozpadło się po 6 miesiącach. W listopadzie 1938 wyszła za mąż po raz drugi, za podróżnika i pisarza powieści dla młodzieży, Jerzego Giżyckiego. W 1939 oboje przebywali w Kenii, gdzie Giżycki przybył jako dyplomata, mający pracować w stolicy Abisynii. Na wieść o wybuchu wojny wyjechali do Francji, skąd już sama (była w separacji z mężem) przedostała się do Anglii.

Działalność szpiegowska

W Anglii zgłosiła się do służby w agencji brytyjskiego wywiadu SOE, powołanej przez Winstona Churchilla do dywersji na niemieckich tyłach. Przyjęła pseudonim Christine Granville oraz zmieniła rok urodzenia na 1915[1]. Jako agentka została skierowana na Węgry z zadaniem podjęcia pracy konspiracyjnej, którą wykonywała wspólnie z Andrzejem Kowerskim (pseudonim Andrew Kennedy). Z Budapesztu, gdzie pracowała jako dziennikarka, trzykrotnie odbyła podróż do okupowanej Polski konspiracyjnym szlakiem przez Słowację jako kurierka tatrzańska. Ponadto oboje zajmowali się m.in. organizowaniem ucieczek internowanych w węgierskich obozach Polaków do dalszej służby w polskich siłach zbrojnych na Zachodzie. Zbierali również informacje wywiadowcze, które m.in. (według źródeł brytyjskich) pomogły Churchillowi w uściśleniu przewidywanego terminu niemieckiej inwazji na ZSRR, aczkolwiek Brytyjczycy posiadali informacje z innych źródeł, przede wszystkim z "Ultry", co ujawniono wiele lat po wojnie. W czerwcu 1940 Krystynie udało się odwiedzić w Warszawie matkę, ale nie udało się skłonić jej do ucieczki z okupowanej Polski. Stefania Skarbek została aresztowana i zamordowana przez Niemców, na Pawiaku (więzienie), w styczniu 1942[6].

W kolejnych latach Krystyna Skarbek-Giżycka i Andrzej Kowerski powrócili do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymali status agentów SOE pod dowództwem brytyjskiego oficera Francisa Cammaertsa. Gdy Adolf Hitler zaatakował Bałkany w 1941, przeniesieni zostali na Bliski Wschód, gdzie przez półtora roku pracowali dla Brytyjczyków w Kairze.

Sir Douglas Dodds-Parker, brytyjski oficer Special Operations Executive, zaplanował na jej wniosek kolejną misję w okupowanej Francji. W lipcu 1944 jako Pauline Armand pomagała francuskim partyzantom na płaskowyżu Vercors w południowej Francji, gdzie m.in. zorganizowała wykupienie z rąk gestapo kilku aresztowanych szefów siatki sabotażowo-dywersyjnej „Jockey”.

W końcu sierpnia 1944, gdy w Warszawie trwało powstanie, Skarbek-Giżycka dotarła do Londynu. Wielokrotnie składała prośby o przerzut do kraju, które za każdym razem spotykały się z odmową. Pod koniec roku, kiedy do Polski miała udać się brytyjska misja wojskowa, uzyskała zezwolenie, ale w ostatniej chwili Churchill odwołał wszystkie loty do Polski.

Została zdemobilizowana w kwietniu 1945 w Kairze, otrzymując odprawę w wysokości 100 funtów.

Po demobilizacji

1 sierpnia 1946 w polskim konsulacie w Berlinie, po siedmiu latach separacji, wzięła rozwód z Jerzym Giżyckim.

W ostatnich latach życia pracowała jako pokojówka w hotelu, telefonistka, sprzedawczyni w londyńskim domu towarowym Harrods, stewardessa na statkach pasażerskich „Rauhine” i „Winchester Castle” na linii Anglia-Związek Południowej Afryki. Choć nie ma na to dowodów, w okresie tym poznała podobno zdemobilizowanego z Navy Intelligence Division (NID) Iana Fleminga, z którym miała mieć trwający blisko rok romans. Istnieją niepotwierdzone pogłoski, że ten prawdopodobnie wzorował się na niej tworząc postać Vesper Lynd do swej pierwszej powieści o Jamesie BondzieCasino Royale. Na statku „Rahuine” poznała stewarda, Dennisa Muldowneya, swojego późniejszego mordercę, na drugim – pasażerkę, którą się zajmowała, Madeleine Masson, swą przyszłą biografkę (Christine: A Search for Christine Granville).

15 czerwca 1952 w londyńskim hotelu „Shelbourne” w Kensington, została pchnięta nożem przez Muldowneya, którego oświadczyny wcześniej odrzuciła; tegoż dnia zmarła, a zabójca został ujęty i skazany na śmierć.

Krystyna Skarbek-Giżycka została pochowana na rzymskokatolickim cmentarzu St. Mary w Kensal Green, w południowo-zachodnim Londynie[7]. Otrzymała liczne odznaczenia, m.in. Order of the British Empire, Medal Jerzego oraz Croix de Guerre za zasługi dla wyzwolenia Francji[8].

Upamiętnienie

10 maja 2013 na londyńskim cmentarzu Kensal Green St. Mary, staraniem Polish Heritage Society, grób Krystyny Skarbek został odrestaurowany i zabezpieczony na przyszłość. W uroczystości ponownego odsłonięcia grobu, w którym pochowany jest również Andrzej Kowerski wzięli udział przedstawiciele wojskowi z Francji, Wielkiej Brytanii oraz dyplomaci, kombatanci, duchowni i wojskowi z Polski[9]. Sprawa Krystyny Skarbek wróciła tego dnia na strony brytyjskich gazet: "The Guardian" oraz "Evening Standard", a główne wydanie wiadomości ITV poświęciło Skarbek kilkuminutowy materiał[10].

Vorlage:Przypisy

Bibliografia

  • The Times”, Polka, ulubiona agentka premiera, u boku autora Bonda [w:] „Polska. Dziennik Łódzki”, 2 listopada 2012, nr 256, s. 21, tłum. Zbigniew Mach
  • Vorlage:Cytuj książkę

Linki zewnętrzne

Vorlage:Kontrola autorytatywna


Kategoria:Funkcjonariusze brytyjskich służb specjalnych Kategoria:Odznaczeni Medalem Jerzego Kategoria:Polacy odznaczeni francuskim Krzyżem Wojennym Kategoria:Polacy odznaczeni Orderem Imperium Brytyjskiego Kategoria:Polacy - członkowie francuskiego ruchu oporu Kategoria:Urodzeni w 1908 Kategoria:Zmarli w 1952

  1. a b c Referenzfehler: Ungültiges <ref>-Tag; kein Text angegeben für Einzelnachweis mit dem Namen sprzecznosci.
  2. a b Referenzfehler: Ungültiges <ref>-Tag; kein Text angegeben für Einzelnachweis mit dem Namen akt urodzenia.
  3. Mariaże herbów i kont, „Rzeczpospolita”, 20 lipca 2008
  4. Madeleine Masson, Christine, s. 7
  5. Na podstawie lektury „Kuriera Czerwonego” z 1930
  6. Listy więźniów Pawiaka
  7. Polka, ulubiona agentka premiera, u boku autora Bonda [w:] „Polska. Dziennik Łódzki”, 2 listopada 2012, nr 256, s. 21
  8. Vorlage:Cytuj stronę
  9. Vorlage:Cytuj stronę
  10. Vorlage:Cytuj stronę