Nowy Świat 69 pałac Branickich - "Większy" Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
Pałac, należący do kanclerzyny wielkiej koronnej Marii Anny de Grange d’Arquien, żony Jana Wielopolskiego, powstał na miejscu powstałego w 1659 dworu, należącego do cześnika warszawskiego Piotrowskiego.
Rezydencja ta w I połowie XVIII wieku stała się własnością hetmana polnego Jana Klemensa Branickiego, a później, hetmana wielkiego koronnego Franciszka Ksawerego Branickiego.
Przebudowy: w połowie XVIII w. pałac uległ znacznej rozbudowie, a w 1744 został do niego dobudowany od strony południowej pałac "Mniejszy"; w latach 1773-80 wg projektów Szymona Bogumiła Zuga, pałac uzyskał wczesnoklasycystyczną elewację oraz reprezentacyjną salę balową.
W 1838 właścicielem pałacu stał się Andrzej Artur Zamoyski. Z jego inicjatywy w latach 1843-46 pałac został przebudowany w duchu neorenesansu rzymskiego wg projektu Henryka Marconiego. Przed pałacem, na dziedzińcu od strony Nowego Światu została wzniesiona czteropiętrowa kamienica zwana Domem Interesów Andrzeja Zamoyskiego, której rozmiary spowodowały, iż sam pałac z czasem zdegradował się do roli oficyny.
W latach międzywojennych w pałacu oraz w Domu Interesów mieściło się Ministerstwo Spraw Wewnętrznych.
Zniszczony: w czasie II wojny św.
Weblinks
- [1] bei Warszawa1939.pl (in Polnisch)