Component Object Model
COM (ang. Component Object Model) – jest to pewien standart definiowania i tworzenia interfejsów programistycznych na poziomie binarnym dla komponentów software wprowadzony przez firmę Microsoft wraz z bibliotekami zapewniającymi podstawowe ramy i usługi dla współdziałania komponentów COM i aplikacji. Na bazie standartu COM została zdefiniowana znaczna część niskopoziomowego API dla produktów firmy Microsoft m.in. dla DirectX, SQL Server,MS Access, MSHTML, MSXML.
Zalety COM
Wśród najważniejszych zalet tej technologii wymienić trzeba następujące:
- definiuje pewien standard na poziomie binarnym, w oderwaniu od konkretnego narzędzia projektowego czy języka programowania
- ma przezroczysty charakter – użytkownikowi jest obojętne, gdzie fizycznie znajduje się aktualnie wykorzystywany komponent; jeżeli nawet znajduje się on na odległym komputerze, aplikacja klienta korzysta z niego w taki sam sposób, jak z komponentu lokalnego
Wady COM
Wśród najważniejszych wad tej technologii należy zwrócić uwagę na następujące:
- zamkniętość technologii w związku z przywiązaniem do jednej platformy systemowej a nawet sprzętowej
- brak otwartych standardów