Przejdź do zawartości

Serial Peripheral Interface

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Stanko (dyskusja | edycje) o 13:12, 10 lut 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Najprostsze zastosowanie SPI, tylko jedno urządzenie nadrzędne i jedno urządzenie podrzędne

SPI (ang. Serial Peripheral Interface) – szeregowy interfejs urządzeń peryferyjnych. Jeden z najczęściej używanych interfejsów komunikacyjnych pomiędzy systemami mikroprocesorowymi a układami peryferyjnymi takimi jak: przetworniki ADC/DAC, układy RTC, pamięci EEPROM, pamięci flash, karty MMC/SD/ itp.

Komunikacja poprzez SPI odbywa się synchronicznie za pomocą 3 linii:

  1. MOSI (ang. Master Output Slave Input) – dane dla układu peryferyjnego,
  2. MISO (ang. Master Input Slave Output) – dane z układu peryferyjnego,
  3. SCLK (ang. Serial CLocK) – sygnał zegarowy (taktujący).

Do aktywacji wybranego układu peryferyjnego służy dodatkowo linia SS (ang. Slave Select – wybór układu podrzędnego) lub adresacja układów. W drugim przypadku, w przesyłanej wiadomości zawarty musi być adres urządzenia, które po jego rozpoznaniu przyjmuje pozostałe bajty. Adresowanie układów wykorzystywane jest szczególnie podczas pracy z rozbudowanymi systemami, których poszczególne części można programować niezależnie, także po zamontowaniu na płytce.

Zobacz też