Przejdź do zawartości

DataMatrix

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MastiBot (dyskusja | edycje) o 01:42, 8 lut 2013. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 8 lut 2013, była oparta na tej wersji.
Przykład kodu DataMatrix
Symbole oznaczają tekst:
« Wikipedia, the free encyclopedia »
Przykład wykorzystania kodu Data Matrix do oznaczania procesorów firmy Intel Pentium 4 (Northwood) 3,06 GHz
Przykład wykorzystania kodu Data Matrix do oznaczania procesorów firmy AMD Athlon 64 X2

DataMatrix to dwuwymiarowy matrycowy kod kreskowy o zmiennej długości.

Został opracowany przez firmę International Data Matrix w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych[1] .

Został opracowany przez firmę Robotic Vision Systems, Inc. Jest licencjonowany na zasadzie public domain, co oznacza, że za jego wykorzystywanie nie trzeba wnosić żadnych opłat[2].

Kod DataMatrix składa się z kwadratowych modułów ułożonych wewnątrz wzorca wyszukiwania stanowiącego obwód symbolu. Stosowane są dwa rodzaje kodów korekcyjnych: ECC 00-140 i ECC 200.

ECC 000-140 wykorzystuje kody splotowe, natomiast ECC 200 korzysta z kodów Reeda-Solomona. Najnowsza wersja Data Matrix ECC 200 z algorytmem korekcji błędów Reeda-Solomona oferuje duże bezpieczeństwo danych.

Standard DataMatrix jest wykorzystywany w systemie semacode.

Standard DataMatrix został przyjęty przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) jako norma ISO 16022.

Po uzyskaniu statusu normy ISO/IEC 16022:2000 — International Symbology Specification, Datamatrix[3] oraz ISO/IEC 24720:2006 wykorzystywanie specyfikacji DataMatrix nie wiąże się z żadnymi opłatami licencyjnymi. Symbole DataMatrix mają postać kwadratów zawierających od 10*10 do 144*144 elementów. Generowanie symbolu odbywa się przy pomocy odpowiedniego oprogramowania, z zaimplementowanym algorytmem opisanym w normie.

DataMatrix został zaprojektowany w celu upakowania jak największej liczbie informacji na jak najmniejszej powierzchni. Dzięki korekcji błędów z redundancją danych odczyt kodu jest szybki i pewny, nawet w przypadku uszkodzenia do 25% wydrukowanego kodu.

Budowa

Lewy oraz dolny bok symbolu jest zawsze czarną linią ciągłą, natomiast górny oraz prawy bok składa się na przemian z elementów czarnych oraz białych. Te cztery boki są elementami referencyjnymi, pozwalającymi na prawidłową orientację symbolu w trakcie jego odczytywania. Wewnętrzna część symbolu zawiera zakodowaną informację. Do odczytania kodu DataMatrix potrzebny jest układ optyczny z przetwornikiem obrazu (np. kamera cyfrowa) oraz odpowiednie oprogramowanie analizujące obraz. Referencyjny algorytm dekodujący stanowi część normy ISO/IEC. Najpowszechniejszym urządzeniem zdolnym odczytać DataMatrix i przeprowadzić dalsze przetwarzanie zawartych w nim informacji jest telefon komórkowy, wyposażony w aparat cyfrowy i odpowiednie oprogramowanie. Poza powszechną dostępnością takich urządzeń, wykorzystanie telefonu komórkowego umożliwia wykorzystanie architektury klient-serwer, dzięki zastosowaniu usług transmisji danych.

Wbudowane w oprogramowanie dekodujące algorytmy korekcji błędów, bazujących m.in. na kodach Reeda-Solomona, pozwalają na prawidłowe odczytanie nawet dość znacznie uszkodzonych symboli DataMatrix.

Właściwości

Podstawowe cechy:

  • w kodzie tym można zawrzeć pełny, rozszerzony zestaw znaków ASCII, kod ECC200 umożliwia również zakodowanie znaków alfabetu arabskiego, greckiego, hebrajskiego i cyrylicy;
  • sześć schematów kodowania, dobieranych w taki sposób, aby powstający z danych kod był jak najmniejszy (wybierany jest jeden optymalny kod)
  • cztery poziomy korygowania błędów, możliwe również tylko wykrywanie błędów ;
  • w ECC 200 do korekcji błędów wykorzystuje się konstrukcję symbolu oraz specjalne korygujące słowa kodowe;
  • kod matrycowy, modularny;
  • rolę kreski znanej ze zwykłych kodów pełni tu komórka w kształcie kwadratu;
  • kody ECC 000-140 mają nieparzystą liczbę rzędów i kolumn, prawy górny róg kodu jest zawsze ciemny;
  • kody ECC 200 mają parzysta liczbę rzędów i kolumn, prawy górny róg kodu jest zawsze jasny;
  • w ECC 200 można zakodować do 2335 znaków alfanumerycznych, 1556 znaków ośmiobitowych lub 3116 znaków numerycznych (pojemność informacyjna);
  • w ECC 200 można łączyć w jeden komunikat do 16 kodów.

Zastosowania

Plik:Data Matrix.jpg
Wygrawerowany kod DataMatrix

Data Matix Code jest używany często do oznaczania dokumentów. Stosowany jest także na przesyłkach w transporcie i spedycji. Często wykorzystywany jest także w przemyśle elektronicznym.

Najciekawszym zastosowaniem DataMatrix wydaje się znakowanie urządzeń, narzędzi i dokumentów wykorzystywanych w codziennej działalności, zarówno w celu inwentaryzacji, jak i powiązania przedmiotu z informacją dodatkową.

DataMatrix z powodzeniem można wykorzystać do znakowania dokumentów (dowody rejestracyjne[4], faktury, korespondencja seryjna, koperty, segregatory) bez konieczności stosowania specjalistycznych technik drukarskich.

Struktura kodu DataMatrix, system odczytu bazujący na analizie grafiki oraz technika drukowania bezpośredniego (grawerowanie laserowe, wytłaczanie, grawerowanie igłowe i drukowanie atramentowe) zapewniają stabilne funkcjonowanie kodowania na prawie wszystkich podłożach i powierzchniach.


Bibliografia

  • ISO/IEC16022:2000. Information technology - International symbology specification – Datamatrix.
  1. ↑ Kody dwuwymiarowe
  2. ↑ www.datamatrix.pl
  3. ↑ PN-ISO/IEC 16022:2008 Technologia informatyczna – Techniki automatycznej identyfikacji i gromadzenia danych – Wymagania dotyczące symboliki kodów kreskowych Data Matrix.
  4. ↑ W Polsce do oznaczania dowodów rejestracyjnych pojazdów stosuje się Aztec Code

Linki zewnętrzne

  • libdmtx - biblioteka języka C oraz narzędzia umożliwiające odczyt i tworzenie symbolów DataMatrix; dostępny kod źródłowy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=DataMatrix&oldid=34656095”