GNU C Library
Szablon:Software infobox GNU libc (glibc lub libc6) – wersja standardowej biblioteki języka C, stworzona w ramach projektu GNU.
Udostępnia funkcjonalność wymaganą przez UNIX 98, Single UNIX Specification, POSIX (1c, 1d i 1j) oraz część funkcjonalności wymaganej przez normę ISO C99, a dodatkowo rozszerzenia uznane za konieczne lub użyteczne w trakcie tworzenia GNU.
Historia
Glibc została napisana przez Rolanda McGratha pracującego dla FSF w latach 80. XX wieku.
W lutym 1988 roku FSF określiła glibc jako prawie spełniającą funkcjonalność wymaganą przez ANSI C. W roku 1992 miała zaimplementowane funkcje ANSI C-1989 i POSIX.1-1990.
Linuksowy fork
We wczesnych latach 90. XX wieku programiści jądra Linux – po tym jak FSF zbyt wolno reagowała na ich prośby o dodanie nowych funkcjonalności[1] – zrobili rozgałęzienie glibc, nazywając je "Linux libc". Przez lata rozwoju doszli oni do wersji 5 (libc5).
Gdy w roku 1996 FSF wydała glibc 2.0, okazało się, że w większym stopniu spełnia standard POSIX, ma lepsze wsparcie wielojęzykowości, IPv6, a jej kod był bardziej przenośny. W takiej sytuacji programiści jądra Linux zdecydowali się nie kontynuować swojego rozgałęzienia i z powrotem używać GNU libc.
Glibc w systemie GNU/Linux nazywana jest libc6, co ma związek z ww. rozwojem "Linux libc".
Zobacz też
- diet libc
- uClibc
- klibc
- Embedded GLIBC (EGLIBC)
Linki zewnętrzne
- ↑ Sam Williams – W obronie wolności – Rozdział 10. W latach 1993–1994 glibc była "wąskim gardłem" Linuksa. Ponieważ wielu użytkowników dodawało do jądra swe własne funkcje, ludzie pracujący w projekcie GNU nad utrzymaniem glibc zostali wkrótce przytłoczeni nadmiarem żądań. Część użytkowników Linuksa, sfrustrowanych opóźnieniami i szerzącym się przekonaniem o rozlazłości projektu GNU, domagała się "rozwidlenia" działań i stworzenia równoległej do glibc biblioteki C.