Przejdź do zawartości

Enkoder absolutny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Rrudzik (dyskusja | edycje) o 21:12, 28 mar 2011. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Enkoder absolutny – cyfrowy przetwornik kąta obrotu podający kąt obrotu w stosunku do jednorazowo ustalonego położenia i zachowujący wskazanie nawet jeżeli nastąpi obrót przetwornika przy braku zasilania. Rozdzielczość przetworników absolutnych zazwyczaj nie przekracza 12 bitów (4096 imp./obr.) przy średnicy ok 60 mm i jest o 3-4 bity niższa niż przetworników impulsowych o zbliżonych wymiarach.

W zależności od konstrukcji można wyróżnić:

  • przetworniki jednoobrotowe z tarczą kodową
  • przetworniki wielobrotowe z przekładnią zębatą i tarczami kodowymi
  • przetworniki inkrementalne z podtrzymaniem bateryjnym
  • przetworniki inkrementalne z wbudowana prądnicą i pamięcią nieulotną

W przetwornikach kodowych może być stosowany cykliczny kod Graya, który charakteryzuje się tym, że dwa kolejne słowa kodowe różnią się tylko stanem jednego bitu, co zapobiega grubym błędom odczytu. Stosowanie kodu binarnego lub dwójkowo-dziesiętnego , w którym mogą się jednocześnie zmieniać nawet wszystkie bity, wymaga stosowania dla każdego (poza najmłodszym) bitem dwu układów odczytowych przełączanych w zależności od stanu bitu najmłodszego.

Zobacz też