GNU C Library

GNU libc (glibc lub libc6) - wersja standardowej biblioteki języka C, stworzona w ramach projektu GNU.

Udostępnia funkcjonalność wymaganą przez UNIX 98, Single UNIX Specification, POSIX (1c, 1d i 1j) oraz część funkcjonalności wymaganej przez normę ISO C99, a dodatkowo rozszerzenia uznane za konieczne lub użyteczne w trakcie tworzenia GNU.

Historia

glibc została napisana przez Rolanda McGratha pracującego dla FSF w latach 80-ych XX wieku.

W lutym 1988 roku, FSF określiła glibc jako prawie spełniającą funkcjonalność wymaganą przez ANSI C. W roku 1992 miała zaimplementowane funkcje ANSI C-1989 i POSIX.1-1990.

Linuksowy fork

We wczesnych latach 90-ych XX wieku programiści jądra Linux – po tym jak FSF zbyt wolno reagowała na ich prośby o dodanie nowych funkcjonalności – zrobili rozgałęzienie glibc, nazywając je "Linux libc". Przez lata rozwoju doszli oni do wersji 5.

Gdy FSF wydała glibc 2.0 w roku 1996, okazało się, że w większym stopniu spełnia standard POSIX, ma lepsze wsparcie wielojęzykowości, IPv6, a jej kod był bardziej przenośny. W takiej sytuacji programiści jądra Linux zdecydowali się nie kontynuować swojego rozgałęzienia i z powrotem używać GNU libc.

Glibc w systemie GNU/Linux nazywana jest libc6, co ma związek z ww. rozwojem "Linux libc".

Wspierane systemy operacyjne (jądra) i architektury sprzętowe

Glibc jest używana w systemach, które pracują na wielu różnych jądrach oraz architekturach sprzętowych. Najchętniej korzysta się z niej w systemach korzystających z jądra linuksa na architekturze x86. Oficjalnie wspierane architektury to: x86, Motorola 680x0, DEC Alpha, PowerPC, ARM, ETRAX CRIS, s390 oraz SPARC. Jądra o których wiadomo, że z nią działają to Hurd, Linux, FreeBSD, NetBSD. Jest również używana (w zmienionej postaci) jako libroot.so systemu BeOS oraz Haiku.

Najnowszą wersją Glibc jest 2.7 (2007-10-23).

Zobacz też

• diet libc
• uClibc
• klibc

Linki zewnętrzne

• Strona domowa GNU libc