Naar inhoud springen

Rotspython

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Xqbot (overleg | bijdragen) op 11 dec 2012 om 17:05. (r2.7.3) (Robot: interwiki gewijzigd van fi:Afrikkalainen kalliopyton naar fi:Kalliokäärme)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Rotspython
Rotspython.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Serpentes (Slangen)
Superfamilie:Pythonoidea
Familie:Pythonidae (Pythons)
Geslacht:Python
Soort
Python sebae
Gmelin, 1789
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Rotspython op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

De rotspython[1] of hiërogliefenslang (Python sebae) is een slang uit de familie pythons (Pythonidae).[2]

Uiterlijke kenmerken

De python heeft een lichtbruine tot -grijze kleur met donkerbruine vlekken tot banden over het hele lichaam. Afwijkende patronen, zoals uniform gekleurde exemplaren, komen echter ook voor. De vrouwtjes kunnen een lengte bereiken van meer dan 6 meter en een gewicht van boven de 90 kilo.[3] Hiermee is het de langste slang van Afrika en een van de langste slangen ter wereld. De mannetjes blijven overigens veel kleiner en worden ongeveer 3 tot 4 meter lang.

Algemeen

De rotspython komt voor in een groot deel van Afrika, maar niet in het uiterste zuiden en ten noorden van de Saharawoestijn.[2] De habitat bestaat uit bossen of vochtige open delen van tropische gebieden, zoals savannen.[3] Het voedsel bestaat voornamelijk uit zoogdieren zoals ratten. Vanwege de behoorlijke lengte worden ook wat grotere prooidieren gegrepen, zo kan een volwassen antilope verschalkt worden. De slang kan wekenlang teren op een dergelijke prooi.

Bij aanhoudende droogte zoekt de rotspython holen van andere dieren op voor de aestivatie, een soort zomerslaap. Deze rusttoestand wordt pas beëindigd als de omstandigheden beter worden.

Voortplanting

Mannetjes zijn na ongeveer twee jaar volwassen, bij de veel grotere vrouwtjes duurt dit ongeveer 4 jaar. De ongeveer 50 (maximaal 100) eitjes worden afgezet in de lente en worden bewaakt door het vrouwtje. Pythons zetten eitjes af in tegenstelling tot de eierlevendbarende boa's, waar ze sterk aan verwant zijn. De juvenielen zijn als ze uit het ei kruipen echter al goed ontwikkeld en zijn dan ongeveer een halve meter lang.

Bedreigingen

De rotspython wordt wel verzameld voor de handel in exotische dieren, maar is vanwege de uiteindelijke grootte alleen geschikt voor ervaren slangenhouders, de slang staat bekend als agressief en bijterig, heeft veel ruimte nodig en is bovendien erg sterk. De belangrijkste bedreiging is de jacht door de mens die het vlees als voedsel gebruikt en de huid van de python verwerkt tot slangenleer.[3]

Bronvermelding