Executoriale verkoop

De executoriale verkoop of executie is de verkoop van goederen van de schuldenaar door de deurwaarder die door de schuldeiser is ingeschakeld. Executoraile verkoop is alleen mogelijk als de deurwaarder beschikt over een executoriale titel. In het algemeen zal dat een vonnis zijn van een rechterlijke instantie. De curator zal deze executoriale titel tenuitvoer leggen door executoriaal beslag te leggen. Eventuele eerder gelegde conservatoire beslagen zullen van rechtswege executoriaal worden.

Vervolgens zullen de goederen getaxeerd worden. Hiertoe schakelt de curator een taxateur in. De goederen dienen in principe bij opbod geveild te worden. De gedachte hierachter is dat een veiling de meest marktconforme prijs oplevert, en voorkomt dat misbruik van de situatie kan worden gemaakt.

Uit de opbrengst zal de deurwaarder eerst zijn eigen salaris voldoen, waarna hij het restant aan de schuldeiser uitkeert. Zo kan een onwillige of onmachtige schuldenaar tot betaling gedwongen worden.

Meestal overtreffen de kosten van de verkoop (de huur van de verkoophal, het uurloon van de curator, advertentiekosten) de opbrengsten. De meeste huisraad, en eventuele electronische apparatuur als computers zijn voor een curator niet interessant, omdat ze bij een eventuele verkoop vaak maar een klein percentage van de winkelprijs opbrengen. Wel van belang zijn onder andere sieraden, auto's, boten en onroerend goed.

In de praktijk komt het daarom zelden zover. Het is de laatste stap van een lange procedure waarin de schuldenaar tot het laatste moment alle kans krijgt om vrijwillig te betalen of een regeling te treffen.

De procedure die de deurwaarder moet volgen is vastgelegd in het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering.