Executoriale verkoop

De executoriale verkoop of executie is de verkoop van goederen van de schuldenaar door de deurwaarder die door de schuldeiser is ingeschakeld. Executoriale verkoop is alleen mogelijk als de deurwaarder beschikt over een executoriale titel. In het algemeen zal dat een vonnis zijn van een rechterlijke instantie. De deurwaarder zal deze executoriale titel ten uitvoer leggen door executoriaal beslag te leggen. Eventuele eerder gelegde conservatoire beslagen worden van rechtswege executoriaal.

De goederen worden in principe bij opbod geveild. De gedachte hierachter is dat een veiling de meest marktconforme prijs oplevert, en voorkomt dat misbruik van de situatie kan worden gemaakt.

Uit de opbrengst zal de deurwaarder eerst zijn eigen salaris voldoen, waarna hij het restant aan de schuldeiser uitkeert. Zo kan een onwillige of onmachtige schuldenaar tot betaling gedwongen worden.

Meestal overtreffen de kosten van de verkoop (de huur van de verkoophal, deurwaarderskosten, advertentiekosten) de opbrengsten. De meeste huisraad, en eventuele elektronische apparatuur als computers zijn niet interessant, omdat ze bij een eventuele verkoop vaak maar een klein percentage van de winkelprijs opbrengen. Wel van belang zijn bijvoorbeeld sieraden, auto's, boten en onroerend goed.

In de praktijk komt het daarom zelden zover. Een executoriale verkoop is de laatste stap van een lange procedure waarin de schuldenaar tot het laatste moment alle kans krijgt om vrijwillig te betalen of een (betalings)regeling te treffen.

De procedure die de deurwaarder moet volgen is (in Nederland) vastgelegd in het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering.