Python (Programmeerspraak)
Python is en dynaamsch Programmeerspraak, de normalerwies in en Interpreter utföhrt warrt. Mit Python kann 'n objektorienteert, aspektorienteert un ok funkschonaal arbeiden. Butendem hett Python en ümfangrieke Standardbibliotheek un vele inbote Datentypen un kann somit op vele Rebeden insett worrn.[1]
Een Besünnerheid vun Python is, dat de Programmstruktur dör dat Inrücken vun de Regen billt warrt. Annere Spraken bruukt dor Klemmen oder Slötelwöör vör.
Een seggt, dat Python besünners eenfach to lehren is, üm dat de Spraak en eenfache un klore Syntax hett.
Entwicklung
Utklamüüstert worrn is Python vun Guido van Rossum an 'n Anfang vun de 1990er Johren. Van Rossum sien Teel weer dat, en Spraak mit en klore Syntax to schapen, de eenfach to lesen un eenfach to lehren is. Basis weer de Programmeerspraak ABC, an de van Rossum ok arbeidt hett. De Naam vun Python weer inspireert vun de britischen Komikers Monty Python.[2]
Hüüttodaags warrt Python vun de Python Software Foundation wiederentwickelt, de ok de Standardimplementatschoon vun Python — CPython — maakt. CPython is Open Source, in C programmeert un löppt op vele verschedene Bedrievssystemen.
Besünnerheiten
Python is een vun de wenigen Spraken, wo dat Inrücken vun de Regen en wichtig Bedüden hett un mit to de Syntax tohöört. Dat süht to 'n Bispill so ut:
if faarv == 'root':
print 'Dat is root.'
else:
print 'Dat is keen root.'
De Idee is, dat de Programmen dor lesborer dör warrt un mehr as Pseudocode utseht, man dat gifft ok vele Minschen, de dat nich goot finnt.[3]
Python bruukt de Oort vun dynaamsch Typisierung, de sik Duck Typing nöömt. Dat heet, üm en Aktschoon mit een Objekt uttoföhren, is dat wichtig, wat dat Objekt in de Momang vör Egenschoppen un Methoden hett, un nich, wat 't vör 'n Typ is. Butendem proberen Python-Programmerer lever ut, wat en Egenschopp geven is un fangt denn möögliche Fehler af, as dat se vörher de Typ prüfen doot. Dat warrt dör Pythons ümfangrieke Mööglichkeiten, Fehler to behanneln, eenfacher maakt.
So as vele annere Skriptspraken ok verwalt Python de Spieker vun alleen, wenn de Programmerer ne'e Objekte anleggt oder Objekte bruukt, de wassen köönt. Spieker vun Objekten, op de keen Variable mehr wiest, warrt ok vun alleen wedder freegeven.
De CPython-Interpreter lett sik eenfach in annern Code inboen, dorüm gifft dat vele Programmen, de Python as Skriptspraak bruukt (Blender, GIMP, ...). Op de anner Siet kann 'n ok C- oder C++-Code in CPython inbinnen, wat goot is, üm de Delen vun 'n Python-Code uttolagern, de besünners veel Rekentiet nödig hebbt oder üm fardige C-Bibliotheken un Drievers to bruken.
De grundleggend Philosophie vun Python kann 'n in dat Dokument "PEP 20 (The Zen of Python)" nakieken.[4] De wichtigsten Punkten sünd:
- Beautiful is better than ugly (Schöön is beter as asig.)
- Explicit is better than implicit. (Explizit is beter as implizit.)
- Simple is better than complex. (Eenfach is beter as komplex.)
- Complex is better than complicated. (Komplex is beter as vigeliensch.)
- Readability counts. (Dat is wichtig, dat 'n de Code goot lesen kann.)
Code, de disse Philosophie ümsetten deit un de Idioms vun Python op gode Oort bruukt, warrt in de Python-Community geern "pythoonsch" (engelsch pythonic) nöömt.
Datentypen
Dat gifft eenfache Datentypen för boolsche Werte, Tallen (hele Tallen, Fleetkommatallen, komplexe Tallen) un Tekenkeden.
Python ünnerstütt Arithmetik mit beliebig naue Präzision un ok beliebig grote Tallen.
För Tekenkeden gifft dat en groten Barg Operatschonen. Tekenkeden sünd aver in Python unverännerliche Objekte (so as t. B. in Java), dorüm geevt all Operatschonen op Tekenkeden jümmers en ne'e Tekenkeed torüch.
Butendem gifft dat Sammeldatentypen, to 'n Bispill de List:
farfen = ['root', 'geel', 'blau']
print(farven[1])
# Gifft 'geel' ut
Oder de assoziative List (Wöörbook, engelsch dictionary):
farven = {'red': 'root', 'yellow': 'geel', 'blue': 'blau'}
print(farven['yellow'])
# Gifft 'geel' ut
Wiedere Sammeldatentypen sünd Tupel un Mengen.
Listen, Tupel un Tekenkeden sünd sorteerte Sequenzen, de vele Egenschoppen gemeen hebbt: Een kann dor to'n Bispill över itereren oder Indexe bruken, üm op de enkelde Elemente totogriepen.
In Python is allens en Objekt: Klassen, Typen, Methoden, Module etc. De Klass vun en Klass is en Metaklass. Butendem verhollt sik de Datentypen jüstso as Klassen un föögt sik dormit in Pythons Objektsystem in; dorüm kann ok vun inbote Datentypen afleiden, üm sik sien egen Datentypen to boen. In Python is dat ok mööglich, vun mehr as een Klass togliek aftoleiden.
Syntax un Semantik
Vertwiegen fangt mit dat Slötelwoort if an. Een kann ok noch elif-Statements un een else-Statement anhangen:
if farv == 'root':
print('Dat is root.')
elif farv == 'blau':
print('Dat is blau.')
elif farv == 'geel':
print('Dat is geel.')
else:
print(u'Dor heff ik noch nie nich vun höört.')
En switch-Statement gifft dat in Python nich. För komplexere Vertwiegen is dat gang un geev, en Wöörbook to bruken.
Vun Slöpen gifft dat in Python twee Oorden: De for-Slööp, wo an 'n Anfang vun de Slööp al kloor is, wat de Iteratschonen sünd:
farfen = ['root', 'geel', 'blau']
for farf in farfen:
print('Dat is ' + farf)
Un de while-Slööp, de so lang lopen deit, as en Utdruck wohr is:
tall = 0
while tall < 10:
tall = tall + 1
Anners as in annere Programmeerspraken gifft dat keen do-while-Slööp in Python. Dorför warrt normalerwies en while-Slööp mit en break-Statement bruukt:
while True:
# do wat
if tall > 10:
break
Üm Code tosamen to faten, kunn 'n Funkschonen insetten:
def middelweert(a, b):
return (a + b) / 2
print(middelweert(3, 5))
Dat Behanneln vun Fehlers süht in Python so ut:
try:
x = 1 / y
except ZeroDivisionError:
x = 0
Een kann ok mehrere except-Statements bruken, üm verschedene Oorden vun Fehlers aftofangen un gesünnert to behanneln.
Websteden
- Offizielle Websteed (engelsch)
- Learn Python in 10 minutes (engelsch)
Brons