Jump to content

អក្សរសាស្រ្ត

ពីវិគីភីឌា
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.

សម័យអង្គរ

លិខិតធម្មតា និងអត្តបទទាំងអស់ដូចជាឯកសារផ្លូវការជាដើមសុទ្ធតែសរសេរនៅលើស្បែកសត្វប្រើស ស្បែករមាំង និងស្បែកផ្សេងទៀត ដែលយកមកហាលឱ្យស្ងួតលាបពណ៌ខ្មៅ។ គេកាត់ស្បែកសត្វនោះឱ្យមានទំំហំតូច ឬធំទៅតាមសេចក្តីត្រូវការ និងយកម្សៅម្យ៉ាងមកប្រើមានសណ្ឋានដូចដីសនៅស្រុកចិន ដោយលញ់ឱ្យវែងចិតចុងស្រូចគេហៅថាសោ ហើយគេសរសេរដោយដៃបានជាប់ដិតល្អណាស់ មិនងាយនឹងរលុបឡើយ។ កាលណាគេសរសេរហើយគេយកដីសមកសៀតនឹងត្រចៀកនាំឱ្យគេចំណាំបានថាអ្នកនោះហើយជាអ្នកសរសេរ។ បើសរសេរហើយត្រូវការលុបវិញតោងប្រើរបស់ទទឹកយកមកជូតទើបរលុបអក្សរនោះទៅវិញ។ អក្សរនោះមានរូបរាងដូចអក្សរជនជាតិតូវដូច្នោះដែរ។ ការសរសេរជាលិខិតអ្វីក៏ដោយគេសុទ្ធតែសរសេរពីក្រោយទៅមុខ មិនសរសេរពីលើចុះក្រោមទេ[]

ឯកសារយោង

  1. កំណត់ហេតុរបស់ជីវ តាក្វាន់ អំពីប្រពៃណីអ្នកស្រុកចេនឡា លីធាម តែង ឆ្នាំ១៩៧៣ ទំព័រទី១៨