អក្សរព្រាហ្មី
អក្សរព្រាហ្មី គឺជាប្រព័ន្ធសរសេរអក្សរដ៏ចំណាស់បំផុតមួយនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ហើយវាត្រូវបានត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅប្រហែលសតវត្សទី៣ មុនគ.ស។ អក្សរនេះត្រូវបានគេប្រើដើម្បីសរសេរភាសាផ្សេងៗក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាបុរាណ រួមមានសំស្រ្កឹត ប្រាគ្រីត និងបាលី។ អក្សរព្រាហ្មីមានសំណុំនៃនិមិត្តសញ្ញា ដែលនីមួយៗតំណាងឱ្យព្យាង្គ ឬសំឡេងនៃព្យញ្ជនៈ។ និមិត្តសញ្ញាទាំងនេះត្រូវបានរៀបចំសរសេរចេញពីឆ្វេងទៅស្តាំ ដោយគ្មានចន្លោះរវាងពាក្យ។ ជាយូរៗទៅ អក្សរនេះបានវិវត្តទៅជាអក្សរតាមតំបន់ផ្សេងៗ ដូចជាអក្សរទេវនាគរី ដែលប្រើសម្រាប់សរសេរសំស្រ្កឹត និងព្រហ្មញ្ញសាសនាជាដើម។អក្សរនេះគេលែងប្រើទៀតហើយ ប៉ុន្តែអក្សរមួយនេះត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាបុព្វបុរសដ៏សំខាន់នៃប្រព័ន្ធសរសេរជាច្រើនដែលប្រើនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា និងអាស៊ីអាគ្នេយ៍សព្វថ្ងៃនេះ។ កេរដំណែលរបស់វាអាចត្រូវបានគេមើលឃើញនៅក្នុងអក្សរសិល្ប៍ជាច្រើនដែលបានវិវត្តន៍ពីវា ក៏ដូចជានៅក្នុងអក្សរសាស្ត្រ និងប្រពៃណីវប្បធម៌ដ៏សម្បូរបែបនៃឧបទ្វីបនេះ។
