Jump to content

សំណង់ប្រាសាទខ្មែរ នៅលើទឹកដីថៃបច្ចុប្បន្ននាសម័យអង្គរ

ពីវិគីភីឌា
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.

​ប្រវត្តិសាស្ត្រសង្រ្គាមជូរចត់របស់ប្រទេសខ្មែរបានកើតឡើងអស់រយៈពេលជាច្រើនស.វ មកហើយ ហើយការបាត់បង់ទឹកដីនិងប្រាង្គប្រាសាទរបស់ខ្មែរក៏មានច្រើនដែរ ដែលក្នុងនោះ មានប្រាសាទជាច្រើនស្ថិតនៅក្នុងប្រទេសថៃ ។ តាមរយៈសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាចក្រភពកម្ពុទេសបាន លើកឡើងថាក្នុងបញ្ជីប្រាសាទ ដែលនិងយកមកអត្ថាធិប្បាយ នូវក្នុងទំព័រខាង មុខនេះគេមិនបានរៀបរាប់ នូវស្ថាបត្យកម្មប្រាសាទ នាសម័យបុរេអង្គរទេ បញ្ហានេះ នឹងត្រូវសិក្សាក្នុងសៀវភៅផ្សេងមួយទៀត ដែលពាក់ព័ន្ធទៅ នឹងមត៌កវប្បធម៌ខ្មែរនាសម័យបុរេអង្គរ ក្នុងព្រះរជាណាចក្រថៃបច្ចុប្បន្ន ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ក្រៅពីសំណង់ប្រាសាទ គេឃើញមានផ្លូវ ថ្នល់ បារាយណ៏ ស្ពាន អណ្ដូង ព្រមទាំងព្រះដិមាតូចធំជាច្រើន នៅពាសពេញដេរដាសទូទាំងទឹកដីខ្មែរ ។ រីឯប្រាសាទសម័យព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ភាគច្រើន គឺវត្ត អារាមមហាយាន ដែលមានប្រាង្គប្រធានតែមយនៅចំកណ្ដាល ដូចជាវត្តមហាធាតុ នៅខេត្តរាជបុរី លពបុរី វត្តកំផេងលែង ជាដើម ។ ក្រោពីវត្តមហាយាន ទាំងនោះ គេឃើញមានមន្ទីរពេទ្យ ឬអរោគសាលា និងធម្មសាលា ដែលមានលក្ខណៈខុសពីវត្តបន្តិច ។

ខេត្តនគររាជសីមា

ចំពោះខេត្តនគររាជសីមាតែមួយ បច្ចុប្បន្ននេះ យើងសង្កេតឃើញថាទីតាំងប្រវត្តិសាស្ត្រ ដែលមានស្លាកស្នាមវប្បធម៌បុរាណ សីមាវត្ត សិលាចារឹក ការដ្ឋានថ្ម សម្រាប់សាងសង់ប្រាសាទ និងទីក្រុង បុរាណជាដើម ។ ក្រៅពីប្រាសាទពិមាយអមដោយ ប្រាង្គហិនដែង,ទាំងពីរនិងព្រហ្មទត្ត, បា្រសាទភ្នំវ៉ាន់, ដែលមានទំហំធំ គេឃើញប្រាសាទហិនមឿងខែន, ប្រាង្គបានសិតា ,ប្រាង្គបានប្រាង្គ ,ប្រាសាទគូបានគូ, ឬប្រាំងបានគូ ,ប្រាសាទនាងរ៉ាំ ,គូក្សេម, ប្រាំងស្រះផ្លែង ,ប្រាង្គបានគោ, ឬបានផៈគោ, ប្រាង្គហិនបានថ្នន់ហាក់, ប្រាសាទនុឯហ័យ, ប្រាសាទបានប្រាង្គ ,ឬប្រាសាទស្រះណយ, ប្រាសាទហិនណាគេ, គ្រូស្រះផាំង, កុដិឫស្សិ , កុដ្ឋិឫស្សីណយ, វត្តប្រាង្គថង, វត្តផាង, វត្តប្រាង្គ, បូតបានផៃម៉ៃ, ប្រាសាទហយស្រះ, គូបានប្រាសាទ, ប្រាសាទបានប្រាសាទ , ប្រាសាទហិនស្រះផ្លោង, កុដិសីលា, ប្រាសាទហិនននគូ, ប្រាំងបានប្រាង្គ , កោដិសីលា , ប្រាង្កផលសង្គ្រាម , វត្តក្លាង, ប្រាសាទហិនមឿងកៅ, ប្រាសាទបនមុយ៉ៃ , ប្រាសាទព្រះហិន, ប្រាសាទចម្ប៉ាថង, ប្រាង្គបុរីបុល ។ នៅទីនេះមាន ប្រាសាទភិមាយ ដែលសាងសង់ឡើងដោយ ព្រះបាទសូរ្យវ្មរ័នទី១ កែឃើញមានសិលាចារឹកមួយផ្ទាំង លេខជំរឿន K .៥៩៣ ត្រូវនិងគ.ស១០៤១, k ៣៩៧ នៅឆ្នាំ១១១២គ.ស ។ នេះសបញ្ជាក់អោយឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា នាសម៧យនោះ ខេត្តនេះ នៅជារបស់ខ្មែរនៅឡើយ ។

ប្រាសាទនៅសុខោទ័យ

ក្រៅពិបារាយណ៏ដ៏ធំ ឈ្មោះទំណប់រោង ដែលមានទំហំ