វិបត្តិព្រះពុទ្ធសាសនា
វិបត្តិព្រះពុទ្ធសាសនា ( Vietnamese: Biến cố Phật giáo ) គឺជាអំឡុងពេលនៃភាពតានតឹងផ្នែកនយោបាយនិងសាសនានៅវៀតណាមខាងត្បូង ចន្លោះខែឧសភា និងវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៣ ដែលត្រូវបានកំណត់ដោយការគាបសង្កត់ជាបន្តបន្ទាប់ដោយរដ្ឋាភិបាលវៀតណាមខាងត្បូង និងយុទ្ធនាការនៃការតស៊ូស៊ីវិល ដែលដឹកនាំភាគច្រើនដោយព្រះសង្ឃពុទ្ធសាសនា ។ [១]
វិបត្តិនេះត្រូវបានបង្កឡើងដោយការបាញ់ប្រហារលើជនស៊ីវិលគ្មានអាវុធចំនួនប្រាំបួននាក់ កាលពីថ្ងៃទី៨ ខែឧសភា នៅកណ្តាលទីក្រុងហ្វេ ដែលកំពុងតវ៉ាប្រឆាំងនឹងការហាមឃាត់ទង់ព្រះពុទ្ធសាសនា ។ វិបត្តិបានបញ្ចប់ដោយរដ្ឋប្រហារនៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៣ ដោយកងទ័ពនៃសាធារណៈរដ្ឋវៀតណាម (ARVN) និងការ ចាប់ខ្លួន និងធ្វើឃាតប្រធានាធិបតី ង៉ូ ឌិញឌៀម នៅថ្ងៃទី ២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៣។
កំណត់ចំណាំ
ឯកសារយោង
- ↑ Adam Roberts, 'Buddhism and Politics in South Vietnam', The World Today, Royal Institute of International Affairs, London, vol. 21, no. 6, June 1965, pp. 240–50 analyses the causes of the Buddhist crisis and its significance as a case of non-violent struggle.