វត្តស្រីវិចិត្រកិរ្តិ៍កល្យារាម
| វត្តស្រីវិចិត្រកិរ្តិ៍កល្យារាម |
|---|
វត្តស្រីវិចិត្រកិរ្តិ៍កល្យារាម ឬ ទីតាំងប្រវត្តិសាស្ត្រដែលគេបោះបង់ចោល ទី ២៩ មានទីតាំងនៅខាងក្រៅកំពែងក្រុងសុខោទ័យ ភាគអាគ្នេយ៍ ក្នុង ឧទ្យានប្រវត្តិសាស្ត្រសុខោទ័យ។ ស្រុកមឿងកៅ ស្រុកមឿងសុខោទ័យ ខេត្តសុខោទ័យ
ដើមឡើយ អ្នកភូមិបានហៅថា វត្តតាភេរឃឹងណ័ង ចំណែកឈ្មោះវត្តស្រីវិចិត្រកិរ្តិ៍កល្យារាម គឺមកពីសិលាចារឹកវត្តតាភេរឃឹងណ័ង ដែលគេរកឃើញនៅប្រាសាទនេះ ។ ខ្លឹមសារនៃសិលាចារឹកចុះកាលបរិច្ឆេទឆ្នាំ 1293 [១] រៀបរាប់អំពីព្រះនាងម្ចាស់ក្សត្រីស្រីធម្មរាជមាតា និងព្រះរាជបុត្ររបស់ព្រះអង្គម្ចាស់ក្សត្រីមហាធម្មរាជាធិបតី បានទទួលព្រះពរពី សម្ដេចព្រះមហាស្រីកិរតិ ព្រះសង្ឃមកពី ក្រុងកំពែងពេជ្រ បានមកដឹកនាំការសាងសង់វត្តនេះក្នុង ឆ្នាំ 1279 និងក្រោយមកនៅ ឆ្នាំ 1292 ព្រះស្រីមហាពោធិ ត្រូវបានធ្វើ។ ខ្លឹមសារនៃសិលាចារឹកត្រូវបានកត់ត្រាជាអក្សរខ្មែរសុខោទ័យ-ថៃសុខោទ័យ។
ស្នាដៃសិល្បៈក្នុងប្រាសាទរួមមាន ចេតិយ កៅអីរាងកណ្ដឹងមូលធ្វើពីឥដ្ឋ តាំងនៅលើជើងការ៉េខ្ពស់។ ទទឹង ១៧ ម៉ែត្រ នៅសងខាងនៅមូលដ្ឋានខាងកើត និងខាងលិច។ ធ្វើជាក្លោងទ្វារសម្រាប់ដាក់តាំងព្រះពុទ្ធរូបអង្គុយ។ ក្លោងទ្វារខាងកើតបង្ហាញពីដាននៃការបង្កើតក្លោងទ្វារខ្ពស់ស្រដៀងនឹងកោណចង្អុល។ មូលដ្ឋានប្រាសាទធ្វើអំពីឥដ្ឋ ទទឹង១២ម៉ែត្រ បណ្តោយ២៣ម៉ែត្រ នៅខាងមុខវត្តធំ មានចំនួន៤ រៀបចំនៅជុំវិញមូលដ្ឋានវត្តធំ ។ មានប្រឡាយព័ទ្ធជុំវិញទឹកដីប្រាសាទ។ ប្រឡាយទទឹងប្រហែល ១៥ម៉ែត្រ ព័ទ្ធជុំវិញប្រាសាទដែលមានទទឹង ៤០ម៉ែត្រ បណ្តោយ ៨០ម៉ែត្រ [២]
- ↑ "วัดศรีพิจิตรกิรติกัลยาราม". ฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย.
- ↑ "โบราณสถานวัดศรีพิจิตรกิรติกัลยาราม". อุทยานประวัติศาสตร์ สุโขทัย.