កោះតៃវ៉ាន់ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ជប៉ុន
កោះតៃវ៉ាន់ រួមជាមួយនឹង កោះប៉េងហ៊ូ បានក្លាយជាដែនដីរបស់ ចក្រភពជប៉ុន ក្នុងឆ្នាំ ១៨៩៥ នៅពេលដែល រាជវង្សឈីង បានប្រគល់ ខេត្ត Fujian-Taiwan ក្នុង សន្ធិសញ្ញាសុីមូនូសេគី បន្ទាប់ពីជ័យជម្នះរបស់ជប៉ុនក្នុងសង្គ្រាមចិន-ជប៉ុនលើកទីមួយ ។ មានជនជាតិតៃវ៉ាន់ខ្លះបានបង្កើតចលនាប្រឆាំងនិងជប៉ុន ព្រមទាំង រដ្ធាភិបាលផ្ទាល់ខ្លួនផងដែល ដោយវាមានឈ្មោះថា សាធារណៈរដ្ធ ហ្វ័ម៉ូសា ប៉ុន្តែជប៉ុនបានសម្អាតនិងកម្ទេចចោល ហើយគ្រប់គ្រងយ៉ាងពេញទំហឹង
ការរស់នៅក្រោមជប៉ុន
ជប៉ុនបានគ្រប់គ្រងតៃវ៉ាន់អស់រយៈពេល ៥០ឆ្នាំ រដ្ធធានីនៅកោះនោះមានឈ្មោះថា ជប៉ុនហៅថា តៃហូគូ ឬ តៃបុិ ជាកន្លែងដែល អគ្គទេសាភិបាលជប៉ុនតាំងទី តៃវ៉ាន់ជាដែនដីដំបូងគេដែលជប៉ុនបានគ្រប់គ្រងនិងដាក់អាណានិគម ដូច្នេះជប៉ុនបានប្រើកោះតៃវ៉ាន់ជា ផ្ទាំងបង្ហាញអំពី ភាពរីកចម្រើនរបស់រដ្ធអាណានិគមរបស់ខ្លួនទៅកាន់ពិភពលោក ដោយ សាងសង់ ផ្លូវ រោងចក្រឧស្សាហកម្ម ជួយអភិវប្ឍ សេដ្ធកិច្ចនៅដែនដីនេះ និងផ្លាស់ប្ដូ វប្បធម៍កោះនេះ ដោយដាក់វប្បធម៍ជប៉ុនជំនួសវិញ ជាពិសេសក្នុងឆ្នាំ១៩៣៧និង១៩៤៥ វាត្រូវបានហៅថា គោលនយោបាយនីយកម្មជប៉ុន ដោយគេចង់សំដៅ ទៅលើការផ្លាស់ប្ដូវប្បធម៍ពូជសាសន៍មួយឲក្លាយជាជនជាតិជប៉ុន
ជប៉ុនបានបង្កើត ទីផ្សារផ្ដាច់មុខមួយនៅកោះតៃវ៉ាន់ (ហៅថា Monopolies) ដោយវាមានតែក្រុមហ៊ុនមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលគេអាចលក់ អំបិល ស្រា អាភៀន….។ កូនក្មេងតៃវ៉ាន់ភាគច្រើនមិនបានចូលរៀនទេ រហូតដល់ឆ្នាំ១៩៤៣ទើបជប៉ុនបានប្រកាសអោយក្មេងៗតៃវ៉ាន់អោយចូលរៀនសាលារៀន ជាចាំបាច់ការត្រួតត្រារបស់ជប៉ុននៅតៃវ៉ាន់បានបញ្ចប់នៅឆ្នាំ១៩៤៥ ខែកញ្ញា។ សធារណៈរដ្ធចិន បានមកគ្រប់គ្រងតៃវ៉ាន់វិញ ក្រោយពីមានបញ្ជាពីមេបញ្ជាការ អាមេរិចលោក ដូគ្លាស ម៉ាកអាថឺរ ក្រោយមកមានសន្ធិសញ្ញាសានហ្វ្រង់ស៊ីស្កូ ដោយជប៉ុនបានចាកចេញពីដែនដីតៃវ៉ាន់ដោយផ្លូវការ
