ការសិក្សាភាសាសំស្ក្រឹត
សំស្រ្កឹត ត្រូវបានសិក្សាដោយអ្នកប្រាជ្ញលោកខាងលិចតាំងពីចុងសតវត្សទី ១៨ ។ នៅសតវត្សទី ១៩ ការសិក្សាភាសាសំស្ក្រឹត បានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ផ្នែក ភាសាប្រៀបធៀប នៃ ភាសាឥណ្ឌូ-អឺរ៉ុប ។ កំឡុងសម័យ British Raj (1857-1947) អ្នកប្រាជ្ញលោកខាងលិចបានកែសម្រួលអត្ថបទសំស្ក្រឹតជាច្រើនដែលសេសសល់ជាទម្រង់សាត្រាស្លឹករឹត។ ការសិក្សា វេយ្យាករណ៍សំស្រ្កឹត និងទស្សនវិជ្ជានៅតែមានសារៈសំខាន់ទាំងក្នុងវិស័យ ឥណ្ឌូវិទ្យា និង ការសិក្សាឥណ្ឌូ-អឺរ៉ុប ។
ប្រវត្តិសាស្ត្រ
ការសិក្សាភាសា សំស្រ្កឹត នៅ លោកខាងលិច បានចាប់ផ្តើមនៅសតវត្សទី ១៧ ។ [១] កំណាព្យមួយចំនួនរបស់ Bhartṛhari ត្រូវបានបកប្រែជាភាសា ព័រទុយហ្គាល់ ក្នុងឆ្នាំ ១៦៥១។ [១] នៅឆ្នាំ ១៧៧៩ ក្រមច្បាប់ ដែលគេស្គាល់ថាជា វិវាទាណ៌វសេតុ ត្រូវបានបកប្រែដោយ Nathaniel Brassey Halhed ពីការបកប្រែ ភាសាពែរ្ស ហើយបានបោះពុម្ពជា ក្រមច្បាប់ Gentoo ។ នៅឆ្នាំ ១៧៨៥ លោក Charles Wilkins បានបោះពុម្ភការបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេសរបស់ Bhagavad Gita ដែលជាលើកដំបូងដែលសៀវភៅសំស្ក្រឹតត្រូវបានបកប្រែដោយផ្ទាល់ទៅជាភាសាអឺរ៉ុប។
នៅឆ្នាំ ១៧៨៦ លោក William Jones ដែលបានបង្កើត The Asiatic Society ពីរឆ្នាំមុននោះ បានថ្លែងសុន្ទរកថាប្រចាំឆ្នាំលើកទីបី។ [២] នៅក្នុងអត្ថបទ "ទស្សនវិទូ" ដែលត្រូវបានលើកឡើងជាញឹកញាប់របស់គាត់ គាត់បានកត់សម្គាល់ភាពស្រដៀងគ្នារវាងភាសាសំស្រ្កឹត ក្រិកបុរាណ និងឡាតាំង - ព្រឹត្តិការណ៍មួយដែលត្រូវបានលើកឡើងជាញឹកញាប់ថាជាការចាប់ផ្តើមនៃ ភាសាប្រៀបធៀប ការសិក្សាឥណ្ឌូ - អឺរ៉ុប និងទស្សនវិជ្ជាភាសាសំស្ក្រឹត។ [៣] ប្រភពទូទៅនៃ ភាសាឥណ្ឌូ-អឺរ៉ុប នៅទីបំផុតត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា Proto-Indo-European បន្ទាប់ពីការងាររបស់ Franz Bopp និងអ្នកដទៃ។
នៅឆ្នាំ ១៧៨៩ Jones បានបោះពុម្ពការបកប្រែនៃ Kālidāsa 's The Recognition of Sakuntala ។ ការបកប្រែបានទាក់ទាញការកោតសរសើរពីមនុស្សជាច្រើន ជាពិសេស លោក Goethe ដែលបានសម្តែងការកោតសរសើរចំពោះការលេងសំស្ក្រឹត Shakuntala : [៤] [៥]
Goethe បានបន្តខ្ចីឧបករណ៍ពីការលេងសម្រាប់ Faust ដែលជាផ្នែកទី 1 របស់គាត់។ [៦]
នៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពី ពិភពលោកតាមឆន្ទៈ និងតំណាង ដែលសរសេរនៅឆ្នាំ ១៨១៨ លោក Arthur Schopenhauer បាននិយាយថា "ការចូលទៅកាន់ [ វេទ ] ដែលបានបើកឱ្យយើងតាមរយៈ Upanishads គឺនៅក្នុងភ្នែករបស់ខ្ញុំនូវអត្ថប្រយោជន៍ដ៏អស្ចារ្យបំផុតដែលនៅសតវត្សវ័យក្មេងនេះរីករាយជាងរឿងមុនៗ ពីព្រោះខ្ញុំជឿថាឥទ្ធិពលនៃអក្សរសិល្ប៍សំស្រ្កឹតនៃអក្សរសិល្ប៍ក្រិចដែលស៊ីជម្រៅជាងដប់ប្រាំមួយ នឹងមិនជ្រាបចូលទៅក្នុងអក្សរសិល្ប៍ភាសាក្រិចទេ។ សតវត្ស "។
កវីជនជាតិអៀរឡង់ William Butler Yeats ក៏ត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយអក្សរសិល្ប៍សំស្ក្រឹតផងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការរកឃើញពិភពលោកនៃ អក្សរសិល្ប៍សំស្ក្រឹត បានផ្លាស់ប្តូរហួសពីអ្នកប្រាជ្ញ និងបញ្ញវន្តអាឡឺម៉ង់ និងអង់គ្លេស — Henry David Thoreau គឺជាអ្នកអានដែលអាណិតអាសូររបស់ Bhagavad Gita — និងសូម្បីតែលើសពី មនុស្សជាតិ ។ Ralph Waldo Emerson ក៏ទទួលឥទ្ធិពលពីអក្សរសិល្ប៍សំស្ក្រឹតផងដែរ។ នៅដើមដំបូងនៃ តារាងតាមកាលកំណត់ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានសំដៅទៅលើធាតុដែលមិនទាន់រកឃើញជាមួយនឹងការប្រើប្រាស់ បុព្វបទជាលេខ សំស្ក្រឹត (សូមមើល ធាតុដែលបានព្យាករណ៍របស់ Mendeleev )។ J. Robert Oppenheimer ក្នុងឆ្នាំ ១៩៣៣ បានជួប Indologist Arthur W. Ryder នៅ Berkeley ហើយបានរៀនភាសាសំស្ក្រឹត។ គាត់បានអាន Bhagavad Gita ជាភាសាដើម។ ក្រោយមកគាត់បានដកស្រង់វាថាជាសៀវភៅដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតមួយក្នុងការរៀបចំទស្សនវិជ្ជានៃជីវិតរបស់គាត់ [៧] និងការដកស្រង់របស់គាត់ពី Bhagavad Gita "ឥឡូវនេះខ្ញុំក្លាយជាសេចក្តីស្លាប់ជាអ្នកបំផ្លាញពិភពលោក" ។ នៅក្នុងសេចក្តីយោងទៅ ការធ្វើតេស្តព្រះត្រីឯក ត្រូវបានគេស្គាល់យ៉ាងច្បាស់។
សតវត្សទីដប់ប្រាំបួនគឺជាយុគសម័យមាសនៃអាហារូបករណ៍សំស្ក្រឹតលោកខាងលិច ហើយអ្នកធំនៃវិស័យនេះ ( Whitney, Macdonnell, Monier-Williams, Grassmann ) បានស្គាល់គ្នាផ្ទាល់។ ប្រហែលជាឧទាហរណ៍ដែលគេស្គាល់ជាទូទៅបំផុតនៃភាសាសំស្ក្រឹតនៅភាគខាងលិចក៏ជាការបញ្ចេញសំឡេងចុងក្រោយដែរ។ TS Eliot ដែលជានិស្សិតនៃ ទស្សនវិជ្ជាឥណ្ឌា និងភាសាសំស្ក្រឹតក្រោម Lanman បានបញ្ចប់ The Waste Land ជាមួយនឹងភាសាសំស្ក្រឹតថា "Shantih Shantih Shantih" ។
ការប្រើប្រាស់ និងការសិក្សាបច្ចុប្បន្ន
សំស្រ្កឹតត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងផ្នែកសិក្សាអាស៊ីខាងត្បូងជាច្រើន និង/ឬផ្នែកភាសាវិទ្យានៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យលោកខាងលិច។ បន្ថែមពីលើនេះ វាត្រូវបានគេប្រើផងដែរក្នុងអំឡុងពេលថ្វាយបង្គំនៅក្នុង ព្រះវិហារហិណ្ឌូ នៅភាគខាងលិច ដែលជា ភាសាសាសនា ហិណ្ឌូ ហើយការប៉ុនប៉ង រស់ឡើងវិញសំស្ក្រឹត កំពុងដំណើរការក្នុងចំណោមប្រជាជនហិណ្ឌូបរទេស។ ដូចគ្នានេះដែរ ការសិក្សាភាសាសំស្រ្កឹតក៏មានប្រជាប្រិយភាពផងដែរក្នុងចំណោមអ្នកហាត់យោគលោកខាងលិចជាច្រើននាក់ ដែលយល់ឃើញថាភាសាមានប្រយោជន៍ក្នុងការយល់ដឹងអំពី យោគសូត្រ ។
ការដាក់បញ្ចូលសំស្រ្កឹតតែមួយគត់របស់វិទ្យាស្ថានឥស្លាមនៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សារបស់ខ្លួនថ្មីៗនេះបានទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់សារព័ត៌មានជាតិ និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយធំៗ។ វិធីសាស្រ្តច្នៃប្រឌិតរបស់វិទ្យាស្ថានបានទទួលការផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងសារព័ត៌មាន។ [៨] វិទ្យាស្ថាននេះមានទីតាំងនៅ Thrissur រដ្ឋ Kerala ប្រទេសឥណ្ឌាខាងត្បូង។ [៩]
ឯកសារយោង
- ↑ ១,០ ១,១ Gaurinath Sastri (1987), "History of the study of Sanskrit in the West", A Concise History of Classical Sanskrit Literature, Motilal Banarsidass Publ., p. 1, ល.ស.ប.អ. 978-81-208-0027-4, https://books.google.com/books?id=QYxpvZLg4hAC&pg=PA1
- ↑ A Reader in Nineteenth Century Historical Indo-European Linguistics: The Third Anniversary Discourse, On the Hindus Archived 2012-08-05 at Archive.is
- ↑ Friedrich Max Müller (1859), A History of Ancient Sanskrit Literature, Williams and Norgate, p. 1, https://books.google.com/books?id=6xUAAAAAYAAJ&pg=PA1
- ↑ Monier Monier-Williams (1876), Śakuntalā, Clarendon Press, p. 10, https://books.google.com/books?id=bpIDAAAAMAAJ&pg=PP10
- ↑ Telford, John; Barber, Benjamin Aquila (១ ខែមេសា ១៨៧៦), "Classical Sanscrit", The London Quarterly Review XLVI: 309–335, https://books.google.com/books?id=EZtIAAAAMAAJ&dq=%22and+all+at+once+is+said%22&pg=PA317
- ↑ Kālidāsa; W. J. Johnson (transl.) (2001), The Recognition of Śakuntala, Oxford University Press, p. 138, ល.ស.ប.អ. 978-0-19-283911-4, https://books.google.com/books?id=zLvwoEiIpJ4C&pg=PA138
- ↑ Hijiya, James A. (១ ខែមិថុនា ២០០០), "The Gita of Robert Oppenheimer", Proceedings of the American Philosophical Society 144 (2), Archived from the original on 2005-02-26, https://web.archive.org/web/20050226091905/http://www.aps-pub.com/proceedings/1442/Hijiya.pdf, បានយកមក 2025-05-24
- ↑ "Academy of Sharia and Advanced Studies" (ជាen), Wikipedia, ២៦ ខែកុម្ភៈ ២០២៣, https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Academy_of_Sharia_and_Advanced_Studies&oldid=1141677044, បានយកមក 2023-03-09
- ↑ "Bhagavad Gita Part Of Sanskrit Syllabus Of Islamic Institute In Kerala". NDTV.com. Retrieved 2023-03-09.