វិធីសាស្រ្តក្នុងការទំនាក់ទំនង
[[ចំណាត់ថ្នាក់ក្រុម:]]==វិធីសាស្រ្តក្នុងការទំនាក់ទំនង==
មានការបន្ថែមនិយមន័យជាច្រើននៃការទំនាក់ទំនងដើម្បីលើកយកមកពិចារណា ដែលអ្នកនិពន្ធជាច្រើន ដូចជា លោក រីឆាត(Richard)ឡាញ៉ាមនៅឆ្នាំ២០០៣ ដែលបានលើកឡើងដូចទៅនិងទស្សនរបស់លោក អឺវ៉ីង ហ្គប់ម៉ាន នាឆ្នាំ១៩៥៩ដែរ ។ នេះគឺជាការរីកចំរើនមួយដែលកើតចេញពីការខំប្រឹងប្រែងរបស់លោក ឡាស្វែល ធ្វើការស្វែងរកការទំនាក់ទំនង របស់មនុស្សតាមរយៈស.វ នៃបដិវត្ត ទៅតាមគំរូនៃការចងក្រងថ្មី ។ អ្នកសរសេរប្រយោគជឿជាក់ថា វិធីសាស្រ្តនៃការទំនាក់ទំនងគឺជាសារដែលស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនផ្ទាល់តែម្តង។ និយមន័យនៃការទំនាក់ទំនង មិនអាចត្រូវបានបំបែកចេញពីបរិបទសង្គម និងប្រវត្តិសាស្រ្តឡើយដែលវាបាន ក្រោកឡើង ដូចនេះខ្លឹមសារក្នុងការស្វែងរទ្រឹស្តីបទទំនាក់ទំនងគឺជារចនាបទសំរាប់លោក រីឆាត ឡាញ៉ាម និងការយល់ឃើញរបស់លោក អឺវ៉ីង ហ្គប់ម៉ាន។ ឡាញ៉ាមជ្រើសរើសដាក់បង្ហាញការទំនាក់ទំនងជាគូប្រកួត ជាសកលដោយប្រើប្រាស់គំរូ CBS ហើយស្វែងរក ការវិធីសាស្រ្តការបញ្ជូនសារឆ្ងាយជាងនេះទៀត។ វិធីសាស្រ្តCBS បានជជែកថាសភាពភ្លឺថ្លា ភាបខ្លី ហើយនិង ភាពស្មោះត្រង់គឺជាគ្រាន់តែជាគោលបំណងដើម្បី និយាយរាយរាប់ ពីការទំនាក់ទំនងយ៉ាងនោះឯង។ ឡាញ៉ាមបានសរសេរថា, “If words matter too, if the whole range of human motive is seen as animating prose discourse, then rhetoric analysis leads us to the essential questions about prose style” នេះមានន័យថា វោហាសាស្រ្ត ហើយនិងស្តាយគឺជាគ្រឹះសំខាន់ ដែលទាំងនេះមិនមានបញ្ហាអ្វីទៅនិងគោល បំណងនៃការបញ្ជូនទេ។ ដំណើរការដែលយើយបានបង្កើតនិងដាក់ចុះត្រូវបានធ្វើការវិភាគ។ អឺវ៉ីង ហ្គប់ម៉ាន រកឃើញដោយខ្លួនឯង ថាគំរោងដែលសំខាន់បំផុត ដើម្បីទំនាក់ទំនង។ គាត់បានសរសេរថា“What does seem to be required of the individual is that he learn enough pieces of expression to be able to ‘fill in’ and manage, more or less, any part that he is likely to be given” នៅឆ្នាំ១៩៧៣ ហ្គប់ ម៉ាន កំពុងដាក់ចេញការបញ្ជាក់យ៉ាងសំខាន់ ជាការពិតណាស់ នៅក្នុងករណីទាំងពីរនេះ គឺ ការបន្លឺសំឡេង ហើយនិងនិយមន័យតែមួយ។ ការបង្កើតសារ ពីបរិបទសង្គម និងប្រវត្តិសាស្រ្តគឺជាគ្រាប់ពូជដែលមានតាំងពីមុន សំរាប់បញ្ជូនសារ។ ដូចនេះការរកឃើញនូវទ្រឹស្តីបទដទៃទៀងគឺតែរួមបញ្ចូល លទ្ធភាពដែលបានព្រៀងទុកដ៏អស្ចារ្យរបស់លោក អ្នកប្រាជ្ញ ដូចជាលោក រីឆាតអេឡាញ៉ាម និងលោក អឺវ៉ីងហ្គប់ម៉ាន ដែលលក្ខណៈទាំងនោះគឺជាវិធីសាស្រ្តទាំង មូល។ ការទំនាក់ទំនងបោះជំហរជារឹសគល់យ៉ាងជ្រៅនៅក្នុងអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សហើយនិងការកើតឡើង នៃសង្គម ដែលអ្នកប្រាជ្ញពិបាកគិតខណៈពេលដែលមិនបានរាប់បញ្ចូលព្រឹត្តិការសង្គម។ វិធីសាស្រ្តCBS បានជជែកថាសភាពភ្លឺថ្លា ភាបខ្លី ហើយនិង ភាពស្មោះត្រង់គឺជាគ្រាន់តែជាគោលបំណងដើម្បី និយាយរាយរាប់ ពីការទំនាក់ទំនងយ៉ាងនោះឯង។ ឡាញ៉ាមបានសរសេរថា, “If words matter too, if the whole range of human motive is seen as animating prose discourse, then rhetoric analysis leads us to the essential questions about prose style” នេះមានន័យថា វោហាសាស្រ្ត ហើយនិងស្តាយគឺជាគ្រឹះសំខាន់ ដែលទាំងនេះមិនមានបញ្ហាអ្វីទៅនិងគោល បំណងនៃការបញ្ជូនទេ។ ដំណើរការដែលយើយបានបង្កើតនិងដាក់ចុះត្រូវបានធ្វើការវិភាគ។ អឺវ៉ីង ហ្គប់ម៉ាន រកឃើញដោយខ្លួនឯង ថាគំរោងដែលសំខាន់បំផុត ដើម្បីទំនាក់ទំនង។ គាត់បានសរសេរថា“What does seem to be required of the individual is that he learn enough pieces of expression to be able to ‘fill in’ and manage, more or less, any part that he is likely to be given” នៅឆ្នាំ១៩៧៣ ហ្គប់ ម៉ាន កំពុងដាក់ចេញការបញ្ជាក់យ៉ាងសំខាន់ ជាការពិតណាស់ នៅក្នុងករណីទាំងពីរនេះ គឺ ការបន្លឺសំឡេង ហើយនិងនិយមន័យតែមួយ។ ការបង្កើតសារ ពីបរិបទសង្គម និងប្រវត្តិសាស្រ្តគឺជាគ្រាប់ពូជដែលមានតាំងពីមុន សំរាប់បញ្ជូនសារ។ ដូចនេះការរកឃើញនូវទ្រឹស្តីបទដទៃទៀងគឺតែរួមបញ្ចូល លទ្ធភាពដែលបានព្រៀងទុកដ៏អស្ចារ្យរបស់លោក អ្នកប្រាជ្ញ ដូចជាលោក រីឆាតអេឡាញ៉ាម និងលោក អឺវ៉ីងហ្គប់ម៉ាន ដែលលក្ខណៈទាំងនោះគឺជាវិធីសាស្រ្តទាំង មូល។ ការទំនាក់ទំនងបោះជំហរជារឹសគល់យ៉ាងជ្រៅនៅក្នុងអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សហើយនិងការកើតឡើង នៃសង្គម ដែលអ្នកប្រាជ្ញពិបាកគិតខណៈពេលដែលមិនបានរាប់បញ្ចូលព្រឹត្តិការសង្គម។