មហាត្មះគន្ធី
មហាត្មះគន្ធី | ||
---|---|---|
![]() | ||
ព័ត៌មានមួយចំនួន | ||
កើត | ២ តុលា ឆ្នាំ១៨៦៩ | |
មរណភាព | ៣០ មករា ១៩៤៨(អាយុ៧៨ឆ្នាំ) | |
សញ្ជាតិ | ឥណ្ឌា | |
ផ្សេងៗ |
មហាត្មះ ការាំចាន់ គន្ធី(០២-តុលា-១៨៦៩ ដល់ ៣០-មករា-១៩៤៨) ជាមេដឹកនាំមនោគមវិជ្ជានិងជាអ្នកនយោបាយដ៏ពូកែនៃប្រទេសឥណ្ឌាអំឡុងពេលចលនាទាមទារឯករាជ្យជាតិឥណ្ឌា។ គាត់ជាអ្នកត្រួសត្រាយក្នុងការទប់ទល់ពីការគាបសង្កត់អ្នកបាសបោជាច្រើន ដោយការប្រកាន់ភ្ជាប់ភាពអត់ធ្មត់ អហិង្សា, គន្ធីបានធ្វើអោយប្រទេសឥណ្ឌាឆ្ពោះទៅរកញភាពឯករាជ្យ និងបានបំផុសអោយមានចលនាតស៊ូសំរាប់សិទ្ធនិងសេរីភាព ក្នុងពិភពលោក។ ជារឿយៗគន្ធីត្រូវបានអះអាងថាជាមហាត្មះរឺ វិញ្ញានខក្ខដ៏អស្ចារ្យ, ជាកិត្តិយសមួយដំបូងដែលបានអនុវត្ដន៍ចំពោះគាត់ដោយ រ៉ាប៊ីនដ្រិណាថ តាហ្គរ។ ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា គាត់ក៏ត្រូវបានគេហៅ បាពូ(Bapu)ដែលមានន័យថា ឪពុក ហើយត្រូវបានដាក់កិត្តនាមថា បិតាជាតិ ។ ថ្ងៃកំណើតរបស់គាត់, ០២-តុលា, ត្រូវបានរំលឹកក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាជាបុណ្យជាតិឈ្មោះថា គន្ធី ដ្យាយន្តទី ហើយក្នុងពិភពលោកជាថ្ងៃបុណ្យសន្ដិភាពជាតិ។ ដំបូង គន្ធីបានជួលជាមេធាវីនេរទេសន៍គ្មានហិង្សាទៅក្នុងអាព្រិចខាងត្បូង, ក្នុងការតស៊ូរបស់សហគមន៍ឥណ្ឌាសំរាប់សិទ្ធប្រជាជន។ បន្ទាប់ពីការត្រឡប់ទៅប្រទេសឥណ្ឌាក្នុងឆ្នាំ១៩១៥, គាត់បានរៀបចំអំពីការងារកសិកម្ម កសិករ និងកម្មករទីក្រុងតវ៉ាពន្ធដីឡើងថ្លៃ និងភាពរើសអើងប្រកាន់ពូជសាសន៍។ ក្នុងការប៉ានស្មានរបស់អ្នកដឹកនាំនៃសមាជជាតិឥណ្ឌាក្នុងឆាំ១៩២១, គន្ធីបានបញ្ចុះបញ្ចូលប្រទេសទាំងមូលចំពោះភាពក្រីក្រដោយងាយស្រួល, ការពង្រីកសិទ្ធនារី, កសាងសាសនា និងមិត្តភាពជាតិពន្ធ, បង្កើនការជឿជាក់លើសេដ្ឋកិច្ចខ្លួនឯង, តែការសម្រេចច្បាប់ទាំងនោះ និងឯករាជ្យភាពគឺស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់បរទេស។ គន្ធី បានដឹកនាំជនជាតិឥណ្ឌាយ៉ាងប្រសើរក្នុងការតវ៉ាបង់ពន្ធអំបិលរបស់អង់គ្លេសនៅខែមីនា ឆ្នាំ១៩៣០ ហើយក្រោយមកបានបន្ដេញអង់គ្លេសចេញពីឥណ្ឌាក្នុងឆ្នាំ១៩៤២។ គាត់ត្រូវបានគេដាក់គុកអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ក្នុងប្រទេសអាព្រិចខាងត្បូង និងឥណ្ឌា។
គន្ធី បានខិតខំអនុវន្តភាពគ្មានអំពើហិង្សា និងសេចក្តីពិតក្នុងគ្រប់ស្ថានភាពទាំងអស់និងជួយឧបត្ថម្ភដូចដែលអ្នកផ្សេងៗទៀតបានធ្វើ។
គាត់បានរស់នៅយ៉ាងសមរម្យក្នុងសហគមន៍ ហើយគាត់ស្លៀកសំលៀកបំពាក់ប្រពៃណីឥណ្ឌា dhoti and shawl, woven with yarn he had hand spun on a charkha. He ate simple vegetarian food, and also undertook long fasts as means of both self-purification and social protest.