អ្នកប្រើប្រាស់:Vibotx/ម្ហូបបារាំង
ម្ហូបបារាំង
ម្ហូបបារាំង របៀបធ្វើម្ហូបអាហាគឺមានដើមកំនើតពីប្រទេសបារាំង ហើយត្រូវបានកែរប្រែពីសតវត្សមួយទៅសតវត្សទៅតាមសង្គម និង នយោបាយ។ នៅសតវត្សកណ្តាលគេបានបង្កើត ហ្គូលលេអ៊ូម(Guillaume)ដែលស្គាល់ថាជាតាលលេវេន(Taillevent)។ នៅសម័យទំនើបចាប់ផ្ដើមពីសតវត្សទី៧មក មនុស្សចាប់ផ្ដើមនិយមតិណជាតិនិង ដាក់គ្រឿងតិចជាងមុន ព្រមទាំងដាក់ក្រែមច្រើន។វាចាប់ផ្ដើមពីការធ្វើរបស់ចុងភៅរបស់ណាប៉ូលេអុង ដែលធ្វើឡើងសំរាប់ព្រះចៅអធិរាជ្យនិង អ្នកអំនាចផ្សេងៗ។
វិជ្ជាធ្វើម្ហូបរបស់បារាំងត្រូវបានប្រមូលជាក្រមតែមួយនៅសតវត្សទី២០ ដោយលោក ចចជីស អូហ្គីស អេសខូហ្វេ ដើម្បីអោយក្លាយ ជាម្ហូបដ៏ឧត្តមនៅ សម័យកាលថ្មី។ហើយវាក៏ជាការងារចំបងរបស់លោកខូហ្វេផងដែរ។ហើយគាត់ក៏បានព្យាយាមលើកដំកើនវាផងដែរដើម្បីអោយគេស្គាល់ ម៉្យាងទៀតវាក៏ធ្វើអោយទាក់ទាញ ភ្ថៀវទេសចរណ៏ អោយធ្វើដំនើរទៅទស្សនា នៅទីជនបទផងដែរ។វិជ្ជាធ្វើម្ហូបរបស់ហ្គេសខន(Gascon) បានជះឥទ្ធិពលលើក្បួនធ្វើម្ហូបនៅខាងត្បូងឈាងខាងលិចនៃប្រទេសបារាំងផងដែរ។ឯគ្រៀងគឺប្រែប្រួលទៅតាមតំបន។ដំបូងវាគ្រាន់តែជាម្ហូបដែលគេនិយមបរិភោគនៅតំបន់មួយប៉ុន្នេះ តែក្រោយមកវាត្រូវបានពេញនិយមពាស់ពេញប្រទេសនិង ឈានទៅ ដល់អន្តរជាតិទៀតផង។ មានម្ហូបជាច្រើនដែលពីមុនគ្រាន់តែពេញនិយមនៅតំបន់មួយ សាយភាយក្លាយជាពេញនិយមពេញប្រទេស។ ប្រូម៉ានិងស្រាគឺជាអាហារដ៏ចំបងនៅ ហើយវាដើរតួជាច្រើនមុខងារនៅតាមតំបន់ និងទូទាំងប្រទេសដែលបានផ្លាស់ប្ដូទៅជាច្រើនសន្ថានម៉្យាងទៀតគេហៅសាមញ្ញថាd'origine d'origine contrôlée (AOC) ( អនុវិសាមញ្ញា)នៃច្បាប់។
ម្ហូបជាតិ
ទំពរគំរូ|បញ្ជីម្ហូបបារាំង
មានម្ហូបជាច្រើន ដែលចាត់ទុកថាជាផ្នែកមួយនៃមុខម្ហូបរបស់ជាតិនៅថ្ងៃនេះ។ ភាគច្រើនមកអាហារឧត្តមនៅក្នុងមុខម្ហូបរបស់ព្រះរាជា ប៉ុន្តែក៏មានខ្លះមកពីអាហារតាមតំបន់ដែលបាន ក្លាយជាពេញនិយមពេញប្រទេសផងដែរ។
ប្រវត្តិរបស់មុខម្ហូប
ម្ហូបបារាំងត្រូវបានវិវត្តជាច្រើនលើកច្រើនសារពីសតវត្សមួយទៅសតវត្សមួយទៀត។ ចាប់ផ្ដើមពីសម័យមជ្ឈិមសម័យ (សតវត្សទី៥ដល់សតវត្សទី១៤) មុខម្ហូបដែលមានភាពពិសេសនិង មានភាពឆ្នៃប្រឌិតខ្ពស់ត្រូវបានផុសរូបរាងឡើង។ ចលនាខុសៗគ្នានៃសង្គម ចលនានយោបាយ និងទេពកុសលរបស់ចុងភៅ រួមបញ្ចួលគ្នាបង្កើតបានជាចលនានេះ។ពីឆ្នាំមួយទៅឆ្នាំមួយ របៀបនៃការធ្វើម្ហូបបារាំងត្រូវបានគេអោយឈ្មោះផ្សេងៗពីគ្នា និងត្រូវបានកែខៃដោយមេចុងភៅផ្សេងៗពីគ្នា។ ក្នុងអំឡុងពេលគេរស់នៅមានជីវិតពួកចុងភៅទាំងអស់នោះត្រូវបានគេ ផ្តល់កិត្តយសខ្ពងខ្ពស់ដោយគេបានជួយធ្វើវិភាគទានជូនវប្បធម៌ និងប្រទេសជាតិ។ជាដំបូងម្ហូបជាតិត្រូវបានគេធ្វើអោយអភិវឌ្ឍនៅទីក្រុងប៉ារីស ហើយធ្វើឡើងសំរាប់តែរាជ្យវង្សសានុវង្ស របស់បារាំងប៉ុន្នោះ តែជាយថាហេតុវាត្រូវបានបែកសាយពេញផ្ទៃប្រទេស ហើយនិងត្រូវនាំចេញទៅបរទេសទៀតផង។
សម័យកណ្ដាល
ម្ហូបបារាំងនៅសម័យកណ្ដាល។ការជប់លាងគឺជារឿងធម្មតាមួយរបស់អ្នកវេណ្ណះអភិជន។ម្ហូបជាច្រើនមុខនិងត្រូវបានរៀបចំ ប៉ុន្តែបែបជារបៀប
ដែលគេហៅថាសេវាឥណ្នទាន (service en confusion)។ ម្ហូបភាគច្រើនត្រូវបានហូបដោយដៃ ឯសាច់ត្រូវបានគេចិត្តជាចំរៀកធំៗ និងទឹកជ្រលួក គឺខាប់ ធ្ងន់និងមានរស់ជាតិស្ពៃខៀវក៏ត្រូវបានគេប្រើដែរ។ នំផាយក៏ជាម្ហូបដ៏ពេញនិយមនៅក្នុងពិធីជប់លាង ចំនែកផ្នែករឹងរបស់វាគេក៏បានយក
មកធ្វើប្រអប់ រឺ ចាន សំរាប់ដាក់ម្ហូប រឺ សំរាប់ដាក់អ្វីផ្សេង។ហើយនៅចុងសម័យមជ្ឈិមសម័យ គេក៏បានអភិវឌ្ឍវាអោយកាន់តែល្អ។ពីមុនពេលគេ បរិភោកអាហារគេគឺនៅលើតុ បូរាណ(issue de table) តែក្រោយមកកែក៏ហូបនៅតុបង្អែមសម័យថ្មី ដែលជាបែបផែន dragées (នៅមជ្ឈិមសម័យ ដែលបានន័យថាដូចស្ករ ឬ ទឹកឃ្មុំ)
គ្រឿងផ្សំត្រូបបានកែប្រែតាម ពេលវេលា រដូវកាល និងប្រតិតទិនរបស់ព្រះវិហារ ហើយរបស់របរជាច្រើនត្រូវបានគេប្រឡាក់ទុកជាមួយអំបិល គ្រឿង ទឹកឃ្មុំ និងគ្រឿងផ្សេងៗទឿត។ នៅរដូវផ្ការីក រដូវក្ដៅគេមានស្បៀងអាហារច្រើនសម្បូណ៌បែប តែពេលរដូវធ្លាក់ទទឹកកកមកដល់ស្បៀងរបស់គេក៏ ចាប់ផ្ដើមស្ដួចស្ដើង។ សាច់គោក៏ត្រូវបានគេប្រលាក់អំបិលទុកដែរ ឯសាច់ជ្រូកក៏ត្រូវបានប្រលាក់អំបិលនិង ឆ្អើរ។ សាច់ជ្រូកបីជាន់និង សាច់ក្រកក់ ត្រូវបានគេឆ្អើរក្នុងចង្រ្គាន ឯអណ្តាត និង ភ្លៅរបស់វាក៏ត្រូវបានយកទៅប្រឡាក់អំបិលដែរហើយសំងួតអោយស្ថួត។ ចំនែកត្រសក់ក៏ត្រូវបានគេយក ទៅប្រឡាក់ទុក ឯបន្លែបៃតងត្រូវបានគេផ្អាប់ទុកយ៉ាងណែនក្នុងក្រឡរជាមួយអំបិល។ ផ្លែឈើ គ្រាប់ ឬសនិងបន្លែត្រូវបានគេដាក់ចូលក្នុងឆ្នាំងតែមួយ ហើយដាំអោយពុះ ដើម្បីទុកអោយបានយូ។ ត្រីបាឡែន ដូហ្វីន និង ម៉ាហ្វ័ង ក៏ត្រូវបានគេចាត់ទុកជាត្រីដូចគ្នា ដូចច្នោះវាក៏ត្រូវបានគេយកមកបរិភោគ ដូចគ្នា។ ស្រះទឹកដែលគេមានចិញ្ជឹមត្រីទឹកសាបខ្លះៗដូចជា ត្រីផៃ អន្ទង់ ត្រីខ្ជឹង ឬត្រីផ្សេងៗ។ ចំនែកឯបសុបសក្សី(មាន់ ទា-ល-)ត្រូវគេទុកនៅទីធ្លា ពិសេសមួយ។ មេព្រាបនិងកូនព្រាបក៏ត្រូវបានគេចិញ្ចឹមជាពិសេសសំរាប់ អ្នកអធិបតីឬ អ្នកអភិជន។ ការបរបាញ់កម្រនិងមានណាស់ព្រោះវាមានតំលៃ ថ្លៃ ការបរបាញ់គេបរបាញ់ សត្វឈ្លូស រមាំង ជ្រូកព្រៃ សត្វបក្សី ទន្សាយ និង ទន្សាយស្លឹក។ នៅក្បែចង្រានបាយមានសួនច្បាដែលផ្តល់ផលដូចជា តិណជាតិ និង រុក្ខជាតិជាច្រើនដែលគេត្រូវការសំរាប់ធ្វើជាគឿងផ្សំធ្វើម្ហូប។ នៅពេលនោះគ្រឿងទេសគឺមានតំលៃថ្លៃណាស់គេចាត់ទុកវាជារតនសម្បត្តិ វាមានដូច ជាម្រេច ដើមឧបឈើយ ផ្កាក្លាំពូ ចន្ទន៏ក្រឺស្នា ផ្លែច័ន្ទ។ គ្រឿងទេសខ្លះដែលគេប្រើក្នុងម្ហូបបារាំង នៅសម័យមុនត្រូវបានគេឈប់ប្រើសព្វថ្ងៃ ដូចជា ម្រេចវែង (ដើមជា វល្លាដូចម្រេចខ្មៅហើយ ស្រដៀងគ្នានិងម្រេចខ្មៅ) គ្រាប់ធញជាតិនៃឋានសួគ៏ និងហ្គាលែនហ្គែល។ រស់ជាតិជូអែមៗត្រូវបាន គេពេញនិយមប្រើក្នុងម្ហូប ជាមួយនិងទឹកខ្មេះ លាយបញ្ចួលគ្នាជាមួយស្ករ រឺទឹកឃ្មុំ។ នៅទីបំផុតអាហារមួយដែលមានទំរុងសាមញ្ញក៏ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយ មានគ្រឿងផ្សំជាច្រើន របស់អស់ទាំងនោះគេជឿថាអាចមានប្រយោជន៏ដល់លូតលាស់របស់មនុស្ស។