ប្រាជ្ញាបារមីតហ្ឫទយសូត្រ

ប្រាជ្ញាបារមីតហ្ឫទយសូត្រ អវលោកេស្វរពោធិសត្វ កាលប្រតិបត្តិដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមនូវប្រាជ្ញាបារមី បានចាក់ធ្លុះនូវបញ្ចក្ច័ន្ធទាំងឡាយថាជាសភាវសូន្យទៅ នឹង(ជាអ្នក)ឆ្លងផុតហើយអំពីអន្លុងទុក្ខសោករោគ ភ័យនិងអកុសលធម៌ទាំងឡាយ។ម្នាលសារីបុត្រ រូបមិនខុសពី(ដូចគ្នានឹង)សុញ្ញតា, សុញ្ញតាមិនខុសពីរូប ,រូបគឺជាសុញ្ញតា ,សុញ្ញតាគឺជារូប វេទនា សញ្ញា សង្ចារ វិញ្ញាណក៏ដូច្នោះដែរ។ ម្នាលសារីបុត្រ ព្រះធម៌ទាំងឡាយមានលក្ចណសូន្យទៅ ជារបស់មិនកើតមិនស្លាប់ មិនមែនជារបស់លាមក មិនមែនជារបស់បរិសុទ្ធ មិនបង្កើនមិនបន្ថយ ។ដូច្នេះនៅក្នុងសុញ្ញតា មិនមានរូប វេទនា សញ្ញា សង្ចា វិញ្ញាណ , មិនមានចក្ចុ សោត ឃាន ជិវ្ហា កាយ ចិត្ត ,មិនមានរូប សម្លែង ខ្លិន រស សម្ផស្ស ធម្ម ,មិនមានចក្ខុធាតុ រហូតដល់មនោវិញ្ញាណធាតុ អវិជ្ជា ក៏មិនមែន,អវិជ្ជាមិនមាន សូម្បីជរាមរណក៏មិនមែន។ ជរាមរណមិនមាន ទុក្ខសច្ច សមុទយសច្ច និរោធសច្ច និងមគ្គសច្ចក៏មិនមាន, អបញ្ញានិងអលាភទាំងពីរនេះ ក៏មិនមាន។ ព្រះពោធិសត្វអាស្រ័យហើយនូវប្រាជ្ញាបារមី ដូច្នេះចិត្តមិនមានឧបសគ្គរារាំង។ មិនមានឧបសគ្គរារាំង ការភ័យខ្លាចក៏មិនមាន​នឹងឃាតចាកឆ្ងាយអំពី វិបរីត(គំនិតខុសអំពីភាពពិត)និងសុបិនសញ្ញាទាំងឡាយ រហូតលុះក្នុងទីបំផុតគឺព្រះនិព្វាន។ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទាំងឡាយនៅក្នុងភពបីសុទ្ធតែទីពឹងអាស្រ័យហើយនូវប្រាជ្ញាបារមី ដល់នូវការត្រាស់ដឹងនៃ អនុត្តរសម្មាសម្ពោធិញាណ។ដូច្នេះគប្បីដឹងថាប្រាជ្ញាបារមី គឺជាមហិទ្ធិកមន្ត មហាវិទ្យមន្ត្រ អនុត្តរមន្ត អសមមន្ត៕ល៕អាចនិងកម្ចាត់បង់នូវទុក្ខទាំងឡាយ នេះគឺជាសច្ចវាចាមិន មែនក្លែងក្លាយ។ដូច្នេះទើបសម្តែងអំពីប្រាជ្ញាបារមីតមន្ត គឺសម្តែងនូវមន្តដូច្នេះថា គតេ គតេ បារគតេ បារសង្គតេ ពោធិ ស្វាហា(ទៅហើយ ទៅហើយ ជាអ្នកមានកិរិយា ដល់ហើយនូវត្រើយ ជាអ្នកឈ្នះហើយនូវ(អវិជ្ជានឹងតណ្ហា)នឹងបរិបូណ៌ហើយនូវកិរិយាត្រាស់ដឹងនៃពោធិញាណ)៕

ថ្ងៃទី១០,៥,២០១០ បកប្រែដោយភិក្ខុ ដើង សឿន