ពិធីបុណ្យអុំទូក
បុណ្យអុំទូក | ||||
| Cambodia Recording Royal Water Festival 1873. | ||||
| ព្រះរាជពិធីបុណ្យអុំទូកប្រារព្ធលើកដំបូងក្នុងរាជព្រះបាទ នរោត្ដម ឆ្នាំ១៨៧៣ | ||||
| ឈ្មោះផ្លូវការណ៍ | ព្រះរាជពិធីបុណ្យអុំទូក បណ្ដែតប្រទីប អកអំបុក និង សំពះព្រះខែ | |||
| ឈ្មោះហៅកាត់ | បុណ្យអុំទូក | |||
| ប្រភេទបុណ្យ | បុណ្យសន្តៈរដូវ (រដូវរំហើយ) | |||
| ប្រារព្ធដោយ | ជនជាតិខ្មែរ | |||
| រយៈពេល | ៣ ថ្ងៃ | |||
| ថ្ងៃចាប់ផ្ដើម និង ថ្ងៃបញ្ចប់ | រៀងរាល់ខែវិច្ឆិកា ពេលខ្លះចុងខែតុលា | |||
| ប្រវត្តិទេវៈកថា | ទាក់ទងនិងសាសនា ហិណ្ឌូ និង ពុទ្ធសាសនា | |||
| ប្រារព្ធលើកដំបូង | រាជព្រះបាទ នរោត្ដម | |||
| ចុះកាលបរិច្ឆេទ | ឆ្នាំ ១៨៧៣ | |||
បុណ្យអុំទូក ជាពិធីបុណ្យជាតិធំមួយក្នុងចំណោមពិធីបុណ្យជាតិធំៗជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលកម្ពុជាប្រារព្ធធ្វើឡើងរៀងរាល់ខែវិច្ចិកា ដែលពេលខ្លះអាចធ្លាក់មកចុងខែតុលា ដែលជាខែចេញវស្សា នៃរដូវរកត្រី ពិធីបុណ្យអុំទូកត្រូវគេជឿថា ត្រូវបានគេប្រារព្ធធ្វើតាំងពីសម័យបុរាណកាលមក ក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទ ជ័យវរ្ម័នទី៧ ក្នុងឆ្នាំ (១១៨១ នៃ គ.ស) រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ។ ដើម្បីរំលឹកដល់គំរូវីរភាពដ៏អង់អាចក្លាហានរបស់កងទ័ពជើងទឹកខ្មែរ ដែលបានរំដោះទឹកដីរួចផុតពីការជិះជាន់ របស់ពួកខ្មាំងសត្រូវ (ពួកចាម) នៃអាណាចក្រចម្ប៉ា 
ចម្ប៉ា ក្នុងចម្បាំងលើទូកនាបឹងទន្លេសាប [១] ។ ហើយពិធីបុណ្យអុំទូក
របស់កម្ពុជាបានប្រារព្ធធ្វើជាលើកដំបូងក្នុងរាជព្រះបាទ នរោត្ដម ក្នុងឆ្នាំ ១៨៧៣ នេះបើយោងតាមឯកសាររបស់បារាំង (Magasin Pittoresque 1873) [២] ។
ពិធីបុណ្យអុំទូកមានរយៈពេល ៣ថ្ងៃ
ដោយថ្ងៃទីមួយ ជាថ្ងៃបើកកិច្ចប្រណាំងទូក ស្ថាប័នព្រះមហាក្ស័ត្រ ត្រូវរៀបចំទូកព្រះទីនាំងជហ្វាជ័យ ចំនួន២ ដាក់ឲ្យទន្ទឹមគ្នា ដើម្បីធ្វើជាទីព្រ័ត លុះក្រោយពេលដែលកម្មវិធីប្រណាំងទូកប្រព្រឹត្តទៅដល់ពេលល្ងាច គេមានការលយប្រទីបធំៗនៅម៉ោង ៦ ល្ងាច ដែលតំណាងឲ្យស្ថាប័នជាតិ ដើម្បីបួងសួងសុំសេចក្ដីសុខពី ព្រះម៉ែគង្គារ ឬ (Goddess Ganga ) [៣] ព្រះម៉ែគង្គា មានព្រះហស្ថកាន់ផ្កាឈូក និង ក្អមទឹក មានយាន្តជំនិះ ជាសត្វទឹក មកករ ត្រីរាជ ក្រពើ អណ្តើក .ល។ គង្គា មកពីពាក្យ ទន្លេនៅឥណ្ឌាឈ្មោះថា កាំងកា (Ganga river) ជាទន្លេ ពិសិដ្ឋ នៃ គ្រប់ជំនឿសាសនាទាំងអស់នៅឥណ្ឌា ជាពិសេស ពួកហិណ្ឌូ ទោះបី ពុំមានទន្លេ (Ganga) នៅខ្មែរ តែព្រះម៉ែគង្គា នៅតែជាព្រះម៉ែថែរក្សាទឹកទាំងអស់ដូចជា សមុទ្រ ទន្លេ ស្ទឹង ព្រែក បឹង ដែលជាប្រភពទឹកនៃការចិញ្ចឹបបីបាច់ដល់មនុស្សសត្វទាំងពួង និង ការហូរនាំនូវដីល្បាប់និង ភោគផលត្រីជាដើម ។ ខ្មែរក៏មានទន្លេដពិសិដ្ឋមួយដែរ ដែលមានលក្ខណះជា ជ័យភូមិហិណ្ឌូ គឺ ទន្លេសាប ការស្រលាញ់ និង គោរពនូវធម្មជាតិ ជាមាតា និងថែរក្សា មាតាខ្លួន ប្រកបដោយ ការដឹងគុណ និង ខមាលទោស ប្រជាជនខ្មែរតែងតែ ធ្វើនូវកូនប្រទីបតូចៗ ដើម្បីជាការដឹងគុណដល់ព្រះម៉ែគង្គាផង និងដើម្បីជាការបួងសួងផង ដែលបានផ្ដល់នូវសេចក្ដីសុខសប្បាយ ភោគផលក្នុងការនេសាទត្រី ដែលជារបរចិញ្ចឹមជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ។[៤] នៅពេលយប់ តាមក្រសួងនីមួយៗ មានបណ្ដែតប្រទីបលម្អទៅដោយភ្លើងចម្រុះពណ៌គួរជាទីគយគន់ និងបាញ់កាំជ្រួច អបអរភាពរុងរឿងសំបូរសប្បាយរបស់ជាតិ រីឯថ្ងៃទី២ ជាថ្ងៃសំពះព្រះខែ និង អកអំបុក ដែលប្រព្រឹត្តទៅនៅម៉ោង ១២ រំលងអាធ្រាតុ ដែលទាក់ទង ទៅនិងពិធីដាលអំបុក និង អុចចង្កៀងគោម បួងសួងទៅដល់ព្រះពោធិសាត់ ដែលទ្រង់យកកំណើតជា (សៈសៈបណ្ឌិត) ទន្សាយ ក្នុងដួងព្រះច័ន្ទ ចំនែក នៅក្នុងពិធីអកអំបុកគេអាចលេងល្បែងជាក្រុម ដែលឲសមាជិកងើយអកអំបុកហើយប្រើពិធីចំអកឡកលើយធ្វើយ៉ាងណាឲ្យសមាជិក អករហូតដល់ឈ្លក់សើចទើបសម្រេចថាឲចាញ់ ហើយគេឲអ្នកចាញ់ហូបអំបុកជាមួយចេករហូតដល់អួរ ហើយថ្ងៃចុងក្រោយ គឺជាការកាត់ព្រ័ត្យ ដើម្បីបញ្ចប់នៅកិច្ចពិធី បុណ្យអុំទូក ។
សិល្បៈនៃការាំនៅលើក្បាលទូក
សិល្បៈនៃការាំនៅលើក្បាលទូក មានវត្តមានមកជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ត្រូវបានពលរដ្ឋគ្រប់រូបជឿថា តំណាងឲ្យដួងវិញាណនៃអ្នកថែរក្សាទូក ឬហៅថា ជំនាងទូក ដែលអាចជាវិញាណ ស្ត្រី ឬ បុរស ដែលមកថែរក្សាទូក តាមការអុចធូបសែនព្រេនអញ្ជើញហៅ មុនពេលក្រុមកីឡាករ យកទូកប្រណាំងរបស់ពួកគេមកប្រណាំងជាផ្លូវការណ៍ ក្នុងព្រះរាជពិធីបុណ្យអុំទូក ទំនៀមយកស្ត្រីមករាំនៅលើក្បាលទូកនេះ បានបន្តក្នុងផ្នត់គំនិតពលរដ្ឋខ្មែរមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។ សិល្បៈនៃការាំនៅលើក្បាលទូក ក៏មានវត្តមាន បុរសផងដែរ ដែលតំណាងឲ្យអ្នកដឹកនាំទូក ដែលមានជាសម្រែកបញ្ជាក់ប្រាប់ ឲ្យក្រុមរបស់ខ្លួន ប្រតិបត្តិការណ៍ព្រមគ្នាៗ ដោយស្វាហាប់ និង ស្រុះគ្នាដើម្បីឈានទៅដល់ទីគោលដៅរបស់ពួកគេ។ ទូកប្រណាំងទាំងអស់តែងតែមាននៅរូបគំនូរ ភ្នែកទូក ដែលធ្វើឲ្យទូកហាក់ដូច ជាមានជីវិត តំណាងឲ្យ សត្វនាគ ផុសអណ្ដែតនៅលើផ្ទៃទឹកដូច្នោះដែរ។ [៥]
កំណត់ត្រា នៃការប្រារព្ធពិធីបុណ្យអុំទូក
ពិធីលយប្រទីប ត្រូវបានប្រជាជនខ្មែរជឿថា បានកើតឡើងនៅស.វទី ១៣ តាមរយៈរូបចម្លាក់នៅ ប្រាសាទបាយ័ន ដែលពណ៌នាអំពី ប្រជាជននាសម័យអង្គរ បានប្រារព្ធពិធីដឹងគុណដល់
ព្រះម៉ែគង្គាទេវី អទិទេពនៃអ្នកថែរក្សាទឹក ជំនឿនៃពិធីលយប្រទីបនេះត្រូវបានពលរដ្ឋខ្មែរគោរព តរៀងមក មកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ។
តាមកំណត់ត្រាលោក ថាច់ប៉ែន ហៅពិក្ខុ (ប៉ាង ខាត់} ខេត្តឃ្លាំងកម្ពុជាក្រោម នៅក្នុងឆ្នាំ (១៥២៨ នៃ គ.ស) ព្រះបាទ ចន្ទរាជា ឬ អង្គចន្ទ ទី១ នៃអាណាចក្រលង្វែក បានបញ្ជាឲ្យ ស្ដេចត្រាញ់ នាមពញ្ញាតាត នៅស្រុកបាសាក់ ខេត្តបាសាក់ 
កម្ពុជាក្រោម ឲ្យត្រៀមទ័ពខ្មែរជើងទឹកដើម្បីច្បាំងជាមួយ និង ទ័ពយួនជើងទឹក ដែលបានចូលមកលុកលុយ ខេត្តព្រះត្រពាំង (បច្ចុប្បន្នវៀតណាមហៅ ត្រាវិញ) ដឹកនាំដោយ ស្ដេចត្រាញ់យួននាម ម៉ាក ដាងដុង (Mạc Đăng Dung of Đại Việt) នៃអាណាចក្រដាយវៀត ។
ទ័ពជើងទឹក ត្រូវប្រជុំធ្វើសមយុទ្ធ ដើម្បីសាកល្បងអុំប្រណាំងគ្នា ដើម្បីបង្កើនល្បឿននៃកងទ័ពជើងទឹក
ពញ្ញាតាត លោកបានចាត់របៀបរៀបចំការពារស្រុកឲ្យមានទាហានជើងទឹកចែកជា ៣ក្រុម÷
- ក្រុមទី១ ហៅទ័ពស្រួច ហាត់ច្បាំង និងទូកដែលមានទ្រង់ទ្រាយដូចទូកប្រណាំងសព្វថ្ងៃ ដែលហៅថាទូក ង
- ក្រុមទី២ ហៅទ័ពជំនួយ ហាត់ច្បាំង និងទូកចែវពីរជួរដែលមានទ្រង់ទ្រាយដូចទូកប្រណាំងសព្វថ្ងៃ។
- ក្រុមទី៣ ហៅទ័ពបាសាក់ គឺទូកធំមានដំបូលមានចែវ មានក្ដោងមានទ្រង់ទ្រាយដូចជាទូកបាសាក់ ហៅទូកប៉ុកចាយ ហើយទូករាងស្ដួចវែងមានដំបូលតែមួយកាត់ខាងមុខ ឥតជញ្ជាំងប្រើប្រាសតែពេលយប់ជាមួយនិងភ្លើងចង្កៀង ដែលជាទូកដាក់ស្បៀងអាហារសម្រាប់កងទ័ព ដែលជាការបញ្ជូនស្បៀងស្រូវអង្ករពីកំពង់ឆ្នាំង មកកាន់កម្ពុជាក្រោមនាខេត្តព្រះត្រពាំង រហូតដល់កងទ័ពជើងទឹកកម្ពុជាបានទទួលជ័យជំនះ ។ [៦] ក្រោយពេលទទួលជ័យជំនះ ស្របពេលដែលព្រះបាទពញ្ញាចន្ទឡើងសោយរាជ ក្នុងឆ្នាំ (១៥២៩ នៃ គ.ស) ទើបទ្រង់បង្កើតឲ្យមានពិធីលយប្រទីបនេះឡើង ជារៀងរាល់ឆ្នាំជាមួយនិងភ្លើងទាននៅពេលរាត្រី ដើម្បីជាការអបអរជ័យជំនះខាងជើងទឹកផង ដើម្បីឧទ្ទិសដល់ព្រះចង្កូមកែវ ព្រះពុទ្ធ បរមគ្រូនៃយើងផង ដែលរក្សាទុកនៅពិភពនាគផង និង ដើម្បីដឹងគុណដល់ព្រះម៉ែគង្គារផង ពេលនោះមកប្រជារាស្ត្របានប្រតិបត្តិគ្រប់គ្នាក្នុងការលយប្រទីប តូចៗជាមួយនិងការបួងសួងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ហើយថៃបានចម្លងពីកម្ពុជា ហៅថា ឡូយក្រាថង ដែលបំឡែងចេញពីពាក្យ កន្ទោង របស់ខ្មែរ ។ [៧] [៨] [៩]
ចំណាត់ថ្នាក់នៃការប្រណាំងទូក (២០១០ - ២០២០)
ចំណាត់ថ្នាក់នៃការប្រណាំងទូក ក្នុងព្រះរាជពិធីបុណ្យអុំទូក បណ្ដែតប្រទីប អកអំបុក និង សំពះព្រះខែ ដែលទទួលជ័យលាភី ពីព្រះមហាក្សត្រ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ។ [១០]
| ចំណាត់ថ្នាក់ | ឈ្មោះទូក | ចំណុះកីឡាករទូក | តំណាងខេត្ត ក្រុង | កំណត់ត្រាប្រចាំឆ្នាំ |
|---|---|---|---|---|
| N/A | ការផ្អាកពិធីបុណ្យអុំទូក | ទាក់ទងនិងព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក | ការរាតត្បាតនៃជំងឺ Covid-19 | ២០២០ |
| លេខ១ | សារាយតេជោសែនជ័យ | ៧៧ នាក់ | ខេត្តកណ្ដាល | ២០១៩ |
| លេខ១ | កោះកែសែនជ័យបារមីព្រះអង្គខ្មៅ | ៧៧ នាក់ | ខេត្តព្រះវិហារ | ២០១៨ |
| លេខ១ | សារាយតេជោសែនជ័យ | ៧៧ នាក់ | ខេត្តកណ្ដាល | ២០១៧ |
| លេខ១ | ក្ដាមប្រៃ | ៦៤ នាក់ | ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង | ២០១៦ |
| N/A | ការផ្អាកពិធីបុណ្យអុំទូក | ដោយសារកម្ពស់ទឹកទាបពេក | ហេតុផលផ្សេង នៃបាតុកម្មនយោបាយ | ២០១៥ |
| លេខ១ | ស្រីស្រស់គៀនជ្រៃ បារមីតេជោ | ៧៥ នាក់ | ខេត្តកំពង់ចាម | ២០១៤ |
| N/A | ការផ្អាកពិធីបុណ្យអុំទូក | ទាក់ទងទៅនិងព្រឹត្តិការណ៍ជាតិ | ការបោះឆ្នោតថ្នាក់ជាតិ | ២០១៣ |
| N/A | ការផ្អាកពិធីបុណ្យអុំទូក | ការយាងសោយព្រះទីវង្គត់ | ព្រះបាទ នរោត្ដមសីហនុ | ២០១២ |
| N/A | ការផ្អាកពិធីបុណ្យអុំទូក | ព្រឹត្តិការណ៍ដួលជាន់គ្នាស្លាប់នៅលើស្ពានកោះពេជ្រ នៅថ្ងៃទី22 ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2010 | ដែលឆក់យកជីវិតមនុស្ស ៣៥០នាក់ | ២០១១ |
| លេខ១ | ព្រឹទ្ធាចារ្យមហាតេជោសែនជ័យ (ម្ទេសខ្មាំង) | ៧២ នាក់ | ខេត្តកំពង់ចាម | ២០១០ |
ពិធីបណ្ដែតប្រទីប
ពិធីបណ្ដែតប្រទីប របស់កម្ពុជា ដូចគ្នាទៅនិង ពិធី "Ganga puja" or "Ganga Dussehra" របស់ឥណ្ឌា ដែលប្រារព្ធដើម្បីដឹងគុណដល់ព្រះម៉ែគង្គា ឬ (Goddess Ganga) ដែលធ្វើឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ពិធីបណ្ដែតប្រទីប គឺជាពិធីដ៏សំខាន់មួយ ដើម្បីឲ្យពលរដ្ឋកម្ពុជាចេះ រំលឹកដល់ការដឹងគុណដល់ប្រភពទឹក ដែលប្រទានដោយព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាសារៈសំខាន់ដល់ការទ្រទ្រង់ជីវិតប្រចាំថ្ងៃនៃជំនឿសាសនារបស់ពួកគេ ការប្រារព្ធពិធីបណ្ដែតប្រទីបនេះដើម្បីឲ្យប្រជាជនគ្រប់រូប អាចបួងសួងសុំសេចក្ដីសុខផង និងបួងសួង សុំបំណងប្រថ្នារបស់ខ្លួនផងដែរ ដើម្បីឲ្យព្រះអទិទេពប្រទានពរជ័យដល់ពួកគេ ។ បណ្ដែតប្រទីប គឺជាការបណ្ដែតចង្កៀងគោមដើម្បីឧទ្ទិសដល់ ព្រហ្មញ្ញសាសនាផង និង ពុទ្ធសាសនាផង
- ឧទ្ទិសដល់ ពុទ្ធសាសនាដែលមានរៀបរាប់ក្នុងគម្ពីរ ទាថាវង្ស ភាសាបាលីមានចែងថា ព្រះចង្កូមកែវទាំង៤ នៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ប្រតិស្ថាននៅទីទាំង៤ គឺ៖
វិចិត្រសាល (លយប្រទីប)
ប្រវត្តិសត្វមករ
មករជាពាក្យសំស្ក្រឹត ដែលមានន័យថា នាគសមុទ្រ ឬ សត្វទឹកចម្លែក ។ ពាក្យនេះជាពាក្យដើមនៃពាក្យ 'mugger' ( गुंडा ) ក្នុងភាសាហិណ្ឌី។ ភាសាហិណ្ឌី ហៅក្រពើថា मकर (មករ ឬ មករៈ)។ មានតំណាលថា មានអសុរៈមួយនាម វរៈត្រា (Vritra) ដែលជាអសុរៈ ដែលគ្រប់គ្រងលើពពួកនាគ បានទប់ទឹកទាំងអស់មិនឲ្យបង្អុរមកឋានមនុស្ស ដោយធ្វើឲ្យមានការកើតគ្រោះរាំងស្ងួតពាសពេញតំបន់ មនុស្សម្នាចាប់ផ្ដើមបួងសួងសុំឲ្យ ពួកទេវៈជួយ រំពេចនោះទេវតាស្រីមួយអង្គ ប្រកបដោយកិរិយាល្អស្អាត បានរំសាយសក់ចុះមកបង្កើតជាប្រភពទឹក នៅតំបន់នោះ មនុស្សម្នាសប្បាយចិត្តជាខ្លាំងក៏ប្រសិដ្ឋនាមទ្រង់ថា "ព្រះម៉ែគង្គា" (Goddess Ganga) ពេលនោះព្រះកេសារ (សក់) មួយសរសៃរបស់ព្រះនាងគង្គា បានធ្លាក់មកដល់ឋានមនុស្ស ក៏បានក្លាយជាសត្វមករ ហើយខ្លាំងជាងអ្វីៗទាំងអស់នៅលើលោក វាក៏បានលេបរាល់សព្វសត្វ ទាំងពួងដែលវាជួបប្រទះ មិនថាមនុស្ស្ រាជសីហ៍ ឬ ពស់នាគរាជ ឡើយ ។ ដោយនៅឋានកណ្តាលគ្មានអ្នកណាអាចបង្ក្រាបសត្វមករនេះបាន ព្រះឥសូរ ឬ ព្រះសីវៈ (Shiva) ក៏ចុះមកតទល់ជាមួយមករ ដោយមានការសន្យាពីព្រះនាងគង្គាថា បើព្រះឥសូរអាចចាប់សត្វមករ នោះបាន ទ្រង់នឹងរៀបអភិសេកជាមួយ។ ព្រះឥសូរក៏បានចុះមកតទល់ជាមួយនឹងមករអស់រយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃនៅតែមិនដឹងឈ្នះចាញ់។ ព្រះនាងគង្គាក៏បានប្រាប់ព្រះឥសូរ ថាបើព្រះអង្គចង់បង្ក្រាបមករបាន លុះត្រាតែព្រះអង្គលើកទូលព្រះបង្គំមកដាក់លើបាតដៃរបស់ព្រះអង្គ ហើយព្រះនាងគង្គារ បានប្រើកេសាររបស់ខ្លួនទម្លាក់ទៅក្នុងទឹក ដើម្បីស្រូបទាញយកទឹកទាំងអស់ចេញ រួចទុកឲ្យតែមករនោះឲ្យនៅលើគោក មករដែលជាសត្វទឹក ក៏ប្រែមកជាជើងរាជសី ព្រះឥសូរ ក៏ប្រើមហាទម្ងន់ អង្គុយសង្កត់ពីលើសត្វមករ មករមិនអាចទ្រាំនិងទម្ងន់ដែលសង្កត់របស់ព្រះឥសូរបាន មករ ក៏សុខចិត្តចុះចាញ់ព្រះឥសូរ ដោយអនុភាពកាចសាហាវ របស់សត្វមករ ព្រះឥសូរក៏ជប់ត្រង់មាត់សត្វមករ ឲ្យទៅជាប្រមោយសត្វដំរី សត្វមករ ក៏សន្យាថា និងខ្ជាក់រាល់សព្វសត្វទាំងពួងនោះចេញមកវិញ ហើយព្រះឥសូរ ក៏បានយកសត្វមករធ្វើជាយាន្តជំនិះចាប់ពីពេលនោះមក ហើយសត្វមករក្នុងទម្រង់ប្រមោយដំរី ក៏ត្រូវបានគេប្រសិទ្ធនាមថា គជសី ដែលមានរូបរាង្គស្រដៀងគ្នាទៅនិង រាជសី ដែលជាស្តេចតោ ជាអ្នកការពារ ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាបានធ្វើយកមកធ្វើជានិមិត្តរូប បាវចនាជាតិ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ។ ការប្រណាំងទូកនាគអាចត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាការបង្ហាញឡើងវិញនូវនិមិត្តរូបទាំងនេះ ដែលជា ការប្រយុទ្ធគ្នានៃនិទាន ទេវកថា ផងដែរ ។ [១២]
ពិធីសំពះព្រះខែ (Offering to the Moon)
តាមគម្ពីរ ពុទ្ធសាសនា សុវណ្ណសាមជាតក (ភាសាបាលី) ក្នុងកាលកន្លងទៅហើយ ព្រះបាទព្រហ្មទត្តសោយរាជ្យក្នុងក្រុងពារាណសី មានតំណាលនិទានថា កាលនោះព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ ទ្រង់សោយព្រះជាតិជាសត្វទន្សាយ នៅអាស្រ័យក្នុងដងព្រៃមួយ ក្នុងព្រៃនោះមាន ស្វា១ ចចក១ ភេ១ ជាសំឡាញ់នឹងគ្នា បាននៅរួមជាមួយនឹងទន្សាយ សុទ្ធតែជាបណ្ឌិតសត្វ គឺសត្វដែលមានចំណេះដឹង តែងនាំគ្នាស្វែងរកអាហារតាមគោចរស្ថានរៀងៗខ្លួន ដល់ពេលល្ងាចទើបមកជួបជុំគ្នា ។ ចំណែកសៈសៈបណ្ឌិតគឺ (ទន្សាយ) តែងពន្យល់ធម៌ដល់សត្វទាំងបីថា៖ អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើទាន រក្សាសីល ធ្វើឧបោសថកម្មកុំបីខាន ។ * នែ ! សំឡាញ់ស្អែកនេះជាថ្ងៃឧបោសថ អ្នកទាំងអស់គ្នាត្រូវរក្សាឧបោសថហើយឳ្យទានផង ព្រោះការរក្សាសីលហើយឳ្យទាន តែងបានផលច្រើន ទៅអនាគតជាតិ ។ សត្វទាំងបីនោះព្រមទទួលធ្វើតាម និង បានត្រាច់ចរណ៍ រកអាហារទៅតាមសណ្ឋានរៀងៗខ្លួន (សត្វភេ រកបានត្រីថ្ពិនងាប់ស្រាប់ ៧ក្បាល) (សត្វចចក រកបានសាច់ ទន្សងទើបតែស្លាប់មួយក្បាល) (សត្វស្វា រកបានផ្លែស្វាយមួយផ្លែ) ចំណេកឯ សៈសៈបណ្ឌិត (ទន្សាយ រកមិនអាហារសោះ) វេលានោះដែរ សក្កៈទេវរាជ នៃឋានទេវតា ឬ ព្រះឥន្ទ្រ (Indra) បានក្រឡាខ្លួនជាពួក សមណៈព្រាហ្មណ៍ នៃសាសនាហិណ្ឌូ ហៅថា ឥន្ទ្រព្រាហ្មណ៍ ចុះមកសាកល្បង ការបំពេញបរមីសីលនៃសត្វទាំងបួន ដោយល្បងជាការសុំអហារ នៃទាន ភេ ចចក ស្វា បានឲ្យអាហាររបស់ខ្លួន រៀងៗខ្លួន ប៉ុន្តែ សៈសៈបណ្ឌិត (ទន្សាយ) គឺមិនមានអាហារជាប់ខ្លួននោះទេ ឥន្ទ្រព្រាហ្មណ៍ បានសុំអាហារ សៈសៈបណ្ឌិត (ទន្សាយ) ជាច្រើនលើក ហើយពោលថា ៖ ម្នាទន្សាយ អង្គអត្មា មិនធ្វើបាណាតិបាតា នោះទេ "បាណាតិបាតា ប្រែថា ការមិនសំលាប់សត្វ ឬ ប្រមាថជីវិតអ្នកដទៃ" ទន្សាយ តបថា ចូរម្នាលព្រាហ្មណ៍ទៅរកអុសបង្កាត់ភ្លើងហើយមកប្រាប់ដល់ខ្ញុំចុះ ខ្ញុំនិងលោត ទម្លាក់ខ្លួនត្រង់កណ្តាលរងើកភ្លើងនោះ បើសាច់ខ្ញុំឆ្អិនល្មមហើយ សូមម្នាលព្រាហ្មណ៍ពិសាហើយធ្វើសមណៈធម៌ចុះ ។ វេលានោះឥន្ទព្រាហ្មណ៍បានបង្កាត់ភ្លើង ឆេះសន្ធោរសន្ធៅ ហើយមកប្រាប់ដល់ទន្សាយបណ្ឌិត ទន្សាយបណ្ឌិត ក៏លោតទៅជិតគំនរភ្លើងនោះហើយពោលថា៖ ទានរមែងដោយសចៈ បើទានដែលករុណាឲ្យនោះមិនបរិសុទ្ធ ការបំពេញបរមីក៏គ្មានន័យនោះដែរ ពោលចប់ សៈសៈបណ្ឌិត (ទន្សាយ) ក៏រលាស់ខ្លួនបីដងហើយ ក៏លោតទៅក្នុងគំនរភ្លើងដោយចិត្តរីករាយនិងជ្រះថ្លា ប៉ុន្តែគំនរភ្លើងនោះមិនកក្ដៅឆេះរោមបណ្ឌិត ទន្សាយឡើយ ក្រោយមកឥន្ទ្រព្រាហ្មណ៍ បានក្រឡាខ្លួនជា ព្រះឥន្ទ្រវិញ ហើយពោលថា ទានដែលជ្រះថ្លាគឺជាគុណដប្រពៃ ព្រះឥន្ទ្ ក៏បន់ស្រន់សុំឲ្យព្រះម៉ែគង្គា ដែលរក្សាពិភពទឹកនៅក្នុងលោក ហោះនាំយក ម្នាលទន្សាយបណ្ឌិត ដែលមានគុណរបស់អ្នកចូរតាំងនៅអស់មួយកប្ប កុំឳ្យរលុបបាត់នៅក្នុងភទ្ទកប្បឡើយ ព្រះម៉ែគង្គាក៏ពរទន្សាយពោធិសត្វហោះទៅមណ្ឌលព្រះច័ន្ទ រួចអធិដ្ឋានសូមឲ្យរូបទន្សាយមានឌិតជាប់ក្នុងដួងព្រះច័ន្ទ ។ ឯសត្វទាំង ៤ ក៏នាំគ្នារក្សាសុចរិតធម៌ ដរាបដល់អស់អាយុ បានទៅកើតក្នុងទេវលោកទាំងអស់គ្នា ជាតកនេះព្រះសាស្តាទ្រង់ត្រាស់ថា ភេក្នុងកាលនោះគឺអានន្ទ ចចកគឺមោគ្គល្លាន ស្វាគឺសារីបុត្រ ព្រះឥន្ទ្រគឺឥន្ទ្រព្រាហ្មណ៍ ទន្សាយបណ្ឌិតគឺអង្គព្រះតថាគត ៕ ចាប់ពីពេលនោះមក ព្រេងនិទានដ៏មានអត្ថន័យនេះ បានដក់ជាប់នៅក្នុងផ្នត់គំនិត ខ្មែរពុទ្ធសាសនិក មកដល់បច្ចុប្បន្ន ហើយបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនិងជំនឿ សែនព្រេន សំពះព្រះខែ សូមពរពីពួកទេវតា ដើម្បីថែរក្សាសេចក្ដីសុខចម្រើនដល់ពលរដ្ឋជារៀងរាល់ឆ្នាំ ។ [១៣]
ពិធីអកអំបុក
ប្រវត្តិពិធី អកអំបុក ប្រវត្តិនេះមានមកយូលង់ណាស់មកហើយ ដែលគេជឿថា ក្នុងរាជព្រះបាទ បរមរាជា ក្នុងឆ្នាំ (១៥៦៨ នៃ គ.ស) ដែលកើតឡើងតាមរយៈព្រះសុបិន របស់ព្រះអង្គ ដែលព្រះអង្គ សុបិន ឃើញព្រះឥន្ទ្រ (Indra) ប្រយុទ្ធគ្នាជាមួយពួកបីសាច (Demon) នៅក្នុងបន្ទាយលង្វែក ហើយទ្រង់ឃើញ ព្រះឥន្ទ្រ បានចោលកាំរស្មីរន្ទះសម្លាប់ពួកបីសាចនោះ ភ្លាមនោះសម្លេងរន្ទះ បានបាញ់បន្លឺឡើង ធ្វើឲ្យទ្រង់ភ្ញាក់ឡើង លុះព្រឹកឡើងទ្រង់ចាត់ឲ្យមន្ត្រីហែរហមទៅមើលដីបរិវេណជុំវិញក្នុងបន្ទាយលង្វែក ក៏ប្រទះឃើញដីមួយកន្លែងមានស្នាមរន្ទះបាញ់ពិតមែននោះ ព្រះរាជាទ្រង់ ក៏បាននាំព្រះមហេសី ស្រីស្នំ ក្រុមការ រួមទាំងញាតិវង្ស ព្រាហ្មបរោហិត មន្រ្តីសេនាបតី ទាំងអស់ ធ្វើពិធីសែនក្រុងពាលី បួងសួងដល់ទេវតាទាំង ៨ទិស អស់រយៈពេល ៣ថ្ងៃ។ ។ ហើយទ្រង់បានបញ្ជារឲនាមុឺនសេនាសាងសង់វត្តមួយដើម្បីបូជាដល់ព្រះឥន្ទ្រ ដែលមានឈ្មោះថា វត្តព្រះឥន្ទ្រ "Indra Pagoda" ក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ហើយក្រោយមកបានប្ដូរឈ្មោះមក វត្តព្រះឥន្ទ្រទេពវិញ ដោយការសាងរូបបដិមាព្រះពុទ្ធដែលមាននៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំងសព្វថ្ងៃនេះ ។ [១៤] [១៥] ពេលសាងសង់វត្តនេះបញ្ចប់ទ្រង់រៀបចំឲ្យមានកិច្ចពិធី ដាលអំបុក នេះឡើង គេត្រូវចាត់តាំងអ្នកដាល់ដោយមានកម្លាំងត្រៀមជំនួយ៤ ឬ៥នាក់ អ្នកលីងដែលអាចមាន២ឬ៣នាក់ ក្នុងមួយក្រុម។ គេចាត់តាំងអ្នកដើរប្រមូលត្បាល់អង្រែ ដើររកអំបែងធ្វើឈើឆ្កៀសត្រៀមទុកជាមុនឲ្យស្រេច។ ធម្មតាបុណ្យមហាអំបុក គេត្រូវមានត្បាល់ពី ៣០ ទៅ ៥០ ដើម្បីញ៉ាំងពិធីនេះឲ្យមានភាពឧឡារិក។ ដូច្នេះ គេក៨ត្រៀមមនុស្ស ៣០ ឬ ៥០ ក្រុមដើម្បីចូលរួមក្នុងពិធីនេះដែរ។
នៅថ្ងៃបុណ្យសម្ភារៈគ្រប់ប្រភេទដែលត្រូវការចាំបាច់ក្នុងពិធី ត្រូវបានដឹកជញ្ជូនយកទៅដាក់ឯវត្តជាស្រេចតាំងពីថ្ងៃរសៀលម្ល៉េះ។ នៅពេលព្រលប់ប្រមាណម៉ោង ៦ កន្លះ អ្នកចាត់ចែងបុណ្យបានបង្គាប់ឲ្យក្រុមដាល់អំបុកនីមួយៗ តម្រៀបត្បាល់ ចង្ក្រានជាជួរយ៉ាងត្រង់ ហើយវែង នៅតាមចំនួនត្បាល់ដែលអាចមាន។ ដំបូងឡើងអ្នកបញ្ជាការ បានបង្គាប់ឲ្យគ្រប់ក្រុមបង្កាត់ភ្លើង ដាំអំបែងឲ្យបានក្ដៅស្មើៗគ្នាមុនចាប់ផ្ដើមពិធី។ នៅពេលពិធីមហាអំបុកចាប់ផ្ដើមសកម្មភាពគេសន្មតគ្នាយកសំឡេងគងជាសញ្ញាបញ្ជា។ លុះឃើញថា អំបែងគ្រប់ក្រុមមានកំដៅល្មមហើយ គេនោះគងមួយអន្លូងជាសញ្ញា ប្រាប់ឲ្យចាក់ស្រូវទៅក្នុងអំបែង។ អ្នកលីងបានវាសវីឈើលីងទៅលើគ្រាប់ស្រូវក្នុងអំបែងទៅតាមបច្ចេកទេស ឬបទពិសោធន៍របស់ខ្លួន។ លុះប៉ាន់ស្មានដឹងថា ស្រូវលីងនោះឆ្អិន (ដោយគ្រាប់ស្រូវចាប់ផ្ទុះប្រែសៗ ជាបន្តបន្តាប់) ហើយនោះស្នូរគងអន្លូងទីពីរបានបន្លឺឡើងជាសញ្ញាប្រាប់ថា ឲ្យអ្នកលីងលើកអំបែងចាក់ស្រូវលីងឆ្អិនល្មមនោះទៅក្នុងត្បាល់ ព្រមគ្នា បន្ទាប់ពីនោះភ្លាមស្នូរអង្រែបានបញ្ចេញសន្ធឹកយ៉ាងកក្រើកដី។
អ្នកដាល់អំបុក គ្រប់ក្រុមបានបុកនិងឆ្កៀសយ៉ាងញាប់ដៃ ដើម្បីលៃយ៉ាងណាឲ្យអំបុករបស់ខ្លួនមានគុណភាពល្អ។ នៅពេលនេះ ទស្សនិកជនរាប់ពាន់នាក់មកឈរចោមរោមមើលទស្សនីយភាពនេះយ៉ាងសប្បាយព្រឺព្រួច ដោយឃើញត្បាល់អំបែង ចង្ក្រានតម្រៀបគ្នាយ៉ាងត្រង់ ដោយឃើញចង្កៀងគោម ឬចង្កៀងម៉ាំងសុងជះពន្លឺព្រោងព្រាត ដើម្បីបំភ្លឺអ្នកដល់អំបុក និងទស្សនិកជន។ គេរំភើបរីករាយដោយឃើញចលនាស្ត្រីអ្នកដល់អំបុក មានរូបរាងស្អាតបាត ប្រដាប់ដោយសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់ថ្ងៃបុណ្យធ្វើកាយវិការលើកអង្រែបុកអំបុកយ៉ាងទន់ភ្លន់។ មិនយូរប៉ុន្មាន ស្នូរគងទី៣បានធ្វើឡើង (មូង) ជាសញ្ញាប្រាប់ឲ្យអ្នកដាល់អំបុកកាយអំបុកដាក់កញ្ជើ។ រួចសំឡេងគង ក៏បានបន្លឺជាសញ្ញាប្រាប់ឲ្យអ្នកដាល់អំបុកកាយអំបុកដាក់កញ្ជើ។ រួចសំឡេងគង ក៏បានបន្លឺជាសញ្ញាឲ្យចាក់ស្រូវទៅក្នុងអំបែង ដើម្បីលីងជាបន្តទៀត។ សកម្មភាពនេះ ប្រព្រឹត្តឡើងក្នុងចលនាដដែលៗទាល់តែអស់ស្រូវមួយតៅ ទើបបញ្ជាការដាល់អំបុកជាសមូហភាពនេះ។ គេអាចប៉ាន់ស្មានបានថា តាំងពីពេលចាប់ផ្ដើមរហូតដល់ពេលបញ្ចប់នៃពិធីដាល់អំបុក អាចមានថេរៈវេលាពី៤ ទៅ ៥ ម៉ោង។ អ្នកផងធ្លាប់បានដឹងហើយថា ពិធីអកអំបុកត្រូវប្រព្រឹត្តធ្វើនៅពេលព្រះខែរៈត្រង់ ឬ ពេលដែលព្រះចន្ទគោចរមកចំពីលើក្បាល។ ដូច្នេះ នៅពេលដាល់អំបុកបានចប់ហើយ គេចាត់ចែងអុំអំបុកជាបន្ទាន់ ដោយគេបានត្រៀមចង្អេរ៣ឬ៤ ក្នុងមួយក្រុមៗ សម្រាប់អុំអំបុកឲ្យបានឆាប់ទាន់ពេលវេលាដែលលោកអាចារ្យបានគ្រោងទុកក្នុងកម្មវិធី។ លោកអាចារ្យ បានប្រកូកប្រកាសឲ្យប្រុសៗ កម្លោះៗចូលមកអកអំបុកនៅតាមតុ តាមក្រុមដែលបានតម្រៀមគ្នាហូរហែជាជួរ បំភ្លឺដោយចង្កៀងគោម គួរឲ្យសប្បាយរីករាយ។ ស្រីម្នាក់ចាប់សក់បុរសភ្ងើយ ហើយបង្គាប់ឲ្យប្រុសនោះហាមាត់ឲ្យធំ។ ស្រីម្នាក់ទៀតក្ដាប់អំបុក ហើយបង្ហូរអំបុក ទៅក្នុងមាត់ប្រុសនោះ។ គេបង្អកដូច្នេះ ម្ដងហើយម្ដងទៀត ដោយសួរថា "ពេញឬនៅ? “ អ្នកត្រូវគេបង្អក មិនទាន់ឆ្លើយស្រួលបួលផង ក៏ត្រូវគេបង្អកបន្ថែមទៀត ទាល់តែឆ្លើយចេញមកទាំងឡុលៗ មិនច្បាស់ថា ពេញហើយ។ បន្ទាប់ពីបង្អកអំបុកហើយ គេបង្អកចេញទៀត ដោយចាប់ញាត់ឲ្យតែខាងឈ្នះដៃ។ ប្រុសអ្នកអកអំបុក មើលពីខាងក្រៅ ហាក់ដូចបានទទួលនូវទារុកណកម្មមួយ ព្រោះត្រូវគេបង្អកអំបុកពេញមាត់ហើយ ត្រូវគេញាត់ចេកទាំងមូលថែមទៀត ធ្វើឲ្យមាត់គេពេញហួសពីចេញ គឺដល់ថ្នាក់ «ហៀរ»។ និយាយក៏មិនរួច ទំពារក៏មិនកើតយ៉ាងនេះហើយនៅត្រូវគេគក់ខ្នងឮសូ «ឌិប» ដោយសួរថា «ពេញឬនៅ?» ។ លុះឆ្លើយដោយមិនច្បាស់ថា «ពេញហើយ» ស្រីៗ ក៏សួរទៀតថា ឆ្នាំក្រោយភ្លៀងល្អ ឬទេ ? ឬសួរសង្ខេបខ្លីថា "ភ្លៀងឬមិនភ្លៀង" អកឆ្លើយមិនច្បាស់«ឡុល»ថា «ភ្លៀង!» ។ ក្រុមណាក៏អកតាមរបៀបនេះ គឺស្រីៗបង្អកអំបុកប្រុសៗ ។ ព្រមជាមួយចលនាអកអំបុកជាទ្រង់ទ្រាយធំ ដូចមហាអំបុកដែរនេះ គេឃើញសកម្មភាពមួយ គឺ, កសិករខ្មែរនៅស្រុកស្រែ បានឱកាសជួបគ្នា កម្លោះជួបក្រមុំ។ គេបានសម្ដែងការស្និទ្ធស្នាលជាមួយគ្នា តាមការអនុគ្រោះរបស់ប្រពៃណី នៅក្រោមក្រសែភ្នែកចាស់ៗ ជាឱពុកម្ដាយរបស់កម្លោះ និងក្រមុំ។ អត្ថន័យម្យ៉ាងទៀត គឺក្នុងពិធីមហាអំបុក អកអំបុកនេះ ទាំងអស់គ្នាបានបង្ហាញអំពីសាមគ្គីភាពជិតស្និទ្ធក្រោមការដឹកនាំរបស់បញ្ជាការម្នាក់ គឺចាស់ស្រុក។ អ្នកអនុវត្តគោរពបទបញ្ជារបស់មេកោយយ៉ាងសស្រាក់សស្រាំ ធ្វើឲ្យពិធីនេះទទួលបានជោគជ័យ។ ពេលអកអំបុកទៀតសោត គេឃើញអំបុកពេញៗកញ្ជើ ចេកគ្រប់មុខរៀបចំពោរពាសលើតុ។ គេឃើញម្យ៉ាងទៀត នៅពេលបង្អក និងពេលអកអំបុកនឹងចេកកំពប់ ធ្លាក់រពោងរបាយមកលើដី ជាការបកស្រាយនូវភាពសម្បូរហូរហៀររបស់ស្រុកទេសពីបុរាណ។ [១៦]
ឯកសារយោង
- ↑ Higham, C., 2001, The Civilization of Angkor, London: Weidenfeld & Nicolson, ISBN 9781842125847
- ↑ Canoe racing in Cambodia a racing boat appeared in the French record publication “Le Magasin Pittoresque.” 1873
- ↑ Vatsala Sperling, River that Flows from Heaven to Earth Date 2008 Publisher-Inner Traditions ISBN 1591430895 p.32
- ↑ Harish Johari, Pieter Weltevrede, Birth of the Ganga Date 1998 Publisher-Inner Traditions India ISBN 0892816902 p.120
- ↑ អេង សុត (1969) ឯកសារមហាបុរសខ្មែរ-ផែនដីព្រះស្ដេចកន Published: 2014
- ↑ ពិក្ខុ (ប៉ាង ខាត់} វប្បធម៌-អរីយធម៌-ខ្មែរ-ឥណ្ឌា 1970 elibrabry Published: 2016
- ↑ ត្រឹង ងា ប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរភាគ១ និង ភាគ២ 1973 elibrabry Published: April 11, 2014
- ↑ Eng Soth, Lim Yan, Cambodia. Ministry of Education, Youth, and Sport (1969) មហាបុរសខ្មែរ (ព្រះរាជពង្សាវតារខ្មែរ) Published: 2009
- ↑ អេង សុត លីមយ៉ាន (១៩៦៩) មហាបុរសខ្មែរ ភាគ ១ និង ២ Ebooks, History on July 27, 2015
- ↑ គណៈកម្មាធិការជាតិ រៀបចំបុណ្យជាតិ-អន្តរជាតិ
- ↑ Buddhist city of Dantapuri a 2nd century BC capital of kalinga empire.
- ↑ ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ (1963) the University of Michigan Publisher: Buddhasāsana Paṇḍity Date: 22 May 2006
- ↑ H.T. Francis and R.A. Neil (1897). "SASA-JĀTAKA". Sacred-texts.com. Ashgate Publishing Limited, Farnham 2010.
- ↑ Kampuchea Soriya (1963) Original from the University of Michigan Buddhasāsana Paṇḍity 5 May 2006
- ↑ Hoc Dy Khing, Original from the University of Michigan, général sur la littérature khmère L'Harmattan, 1997 ISBN 2738451403 p.205
- ↑ មៀច ប៉ុណ្ណ ប្រធានការិយាល័យក្រុមជំនុំទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរនៃវិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ 1960