ការពិភាក្សារបស់អ្នកប្រើប្រាស់:ទេវី

សូមស្វាគម៏កាមកកាន់វិគីភីឌារបស់ខ្ញុំ

រង្វង់មូលធូរេននៅក្រុងកំពត អ្នកប្រើប្រាស់រស់នៅខេត្តកំពត

​​ ភូមិសាស្ដ្រ

ខេត្តកំពត គឺធំ 4,873 គីឡូម៉ែត្រការ៉េ។ វាត្រូវបានគេ ដែលមានទីតាំងស្ថិត នៅ ភាគនិរតី នៃប្រទេសកម្ពុជា ហើយត្រូវបាន ជាប់ព្រំដែនទៅខាងជើង ជាមួយ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ នៅភាគខាងកើត ដោយមាន តាកែវ នៅភាគខាងលិច ជាមួយ ខេត្តព្រះសីហនុ និងកោះកុង និង ទៅភាគខាងត្បូងជាមួយនឹង ឈូងសមុទ្រថៃ ។ ខាងកើតនៃ ខេត្ត នេះមាន តំបន់ ធម្មតាជាតួយ៉ាងសម្រាប់ ប្រទេសកម្ពុជា គ្របដណ្តប់ វាល ស្រូវនិងដំណាំកសិកម្ម ផ្សេងទៀត។ នេះជាផ្នែកមួយ ភាគខាងលិចនៃ ខេត្ត នេះបានបង្ហាញ ឡើងជាមួយនឹង ឧទ្យានជាតិ គេស្គាល់ផងដែរ បូកគោ ផ្នែកមួយនៃ ជំនួយឥតសំណង ដំរី ភ្នំ ដែលសម្បូរ នៅក្នុងព្រៃ ខៀវស្រងាត់និង ជួរ ធំនៃ សត្វព្រៃ មួយ។ ចំណុចខ្ពស់បំផុត ចំនួនពីរនៅក្នុង ខេត្ត នេះគឺជា ស្ថានីយ៍ភ្នំបូកគោ ជាមួយ កម្ពស់ និងភាគខាងជើង បន្ថែមទៀត 1,027m កំពូលភ្នំ មួយផ្សេងទៀតជាមួយ រយៈកំពស់ 1,050m ។ មនុស្សមួយចំនួន ពិចារណា ជនបទ ស្រដៀងទៅនឹង ថ្មថ្មកំបោរ វៀតណាម មុតស្រួច បាញ់ឡើង នៃ plainsandnbsp(តំបន់ទំនាប & nbsp) ផ្ទះល្វែង ; ជាទិដ្ឋភាព គួរអោយចាប់អារម្មណ៍។

​​សេដ្ឋកិច្ច

ខេត្តកំពតសំបូរធនធានធម្មជាតិដ៏មានតំលៃសំរាប់បំរើអោយវិស័យកសិកម្ម ឧស្សាហកម្ម និងទេសចរណ៍។ ក្រៅពីស្រូវមានធនធានសំខាន់ៗដូចជាៈ ស៊ីម៉ង់ត៍​ ថ្មកំបោរ ជីហ្វូស្វាត អំបិល ផលសមុទ្រ អនុផលព្រៃឈើ ផ្លែឈើ រមណីយដ្ឋានទេសចរណ៍....។ល។ តារាជាច្រើន នេះបើយោងតាម សេចក្តីត្រូវការរបស់ ក្រុមគោលដៅ សំខាន់បំផុត, អនុវត្ត វិធានការ អភិវឌ្ឍជនបទ ឱ្យមានប្រសិទ្ធិភាព និងមានប្រសិទ្ធិភាព ។ ខាងលើទាំងអស់ ចំនួនប្រជាជន នៅតាមជនបទ គួរតែអាច ប្រកបដោយចីរភាព ល្អប្រសើរជាងមុន បំពេញ តម្រូវការមូលដ្ឋាន របស់ពួកគេ។ ក្រៅពី ផ្លែឈើដែល ផលចំណេញ ដាំកូន ស្វាយ ដូចជា ធូរេន ឬ ដូង ម្រេច ត្រូវបានគេ កំពត ល្បីឈ្មោះ ជាច្រើនទសវត្សរ៍មក ជាផ្នែកមួយនៃ ម្ទេស ល្អបំផុតនៅក្នុង ពិភពលោក។ ម្រេច នេះមានរសជាតិ ខុសគ្នាខ្លាំងណាស់ និងក្លិន ជាពិសេសនៅពេលដែល ស្រស់របស់ខ្លួន ប្រមូលផល។ វា មានការរីកចម្រើន ជា ក្លិនឈ្ងុយជាទី គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ , ខ្លាំង, ឆ្ងាញ់និង ក្រអូប។ ដូច្នេះវា មានភាពល្បីល្បាញ នៅលើពិភពលោក និងការ នាំចេញទៅកាន់ ប្រទេសជាច្រើន។

កំពត ជាខេត្ត នៅភាគនិរតី ប្រទេសកម្ពុជា ដោយការកៀរ ទៅលើ ឈូងសមុទ្រថៃ ។ នៅភាគខាងលិច ដែលជា ព្រៃ ធំនៃ ព្រះមុនីវង្ស (អាកា បូកគោ ) ឧទ្យានជាតិ នៅលើភ្នំដំរី អ័ព្ទ គឺជាផ្ទះទៅ ស្ថានីយ៍ ភ្នំបូកគោ , ទីក្រុងខ្មោច បារាំង ឆ្នាំ 1920 ។ នៅលើ ច្រាំងទន្លេ ទឹកឈូ រដ្ឋធានី ងងុយគេង របស់ខេត្ត កំពត ត្រូវបានគេស្គាល់ សម្រាប់ ស្ថាបត្យកម្ម អាណានិគមបារាំង របស់ខ្លួន។

​​ក្រុងកំពត

ក្រុងកំពត គឺជាក្រុងមួយដែលស្ថិតនៅ ខេត្តកំពត អតីតកាលជា ស្រុកកំពង់បាយ មានផ្ទៃដីចំនួន៥៤០០ហិចតា។ ក្រុងមានប្រជាជនប្រហែលចំនួន ៣៩១៨៦នាក់។ ហើយក្រុងនេះមានព្រែកមួយដែលនៅចំកណ្តាលក្រុងហើយមានស្ពាន់៣គឺ ស្ពានចាស់ ស្ពានថ្មី និងស្ពានដែក(ស្ពានរទេះភ្លើង)។ បើយើងចង់ធ្វើដំណើរទៅក្រុងកំពតយើងត្រូវធ្វើដំណើរតាមផ្លូវជាតិលេខ៣ពីភ្នំពេញទៅខេត្តកំពតបន្ទាប់មកយើងនិងទៅដល់ក្រុងកំពត។ នៅទីនោះមានកន្លែងកំសាន្តច្រើនណាស់ ដូចជា ការទស្សនាអាគារចាស់ៗ រមណីដ្ខាន ដូចភ្នំបូកគោ រមណីយទឹកឈូរ វារីអគ្គីសនីភ្នំកំចាយ ឆ្នេរព្រែក្រុងកំពត និងកន្លែងដែរមានទឹកធ្លាក់ជាច្រើនក្នុងក្រុងកំពត ។

ក្រុងនេះមាន ឃុំចំនួនប្រាំគឺៈ • ១ ឃុំកំពង់កណ្កាល • ២ ឃុំក្រាំងអំពិល • ៣ ឃុំកំពង់បាយ • ៤ ឃុំអណ្តូងខ្មែរ • ៥ ឃុំត្រើយកោះ

ចំនួនប្រជាជន​​

ចំនួនប្រជាជន នៅក្នុងខេត្តនេះ នាពេលបច្ចុប្បន្ន មានប្រហែល 619.088 នាក់ឬ 4,31 % នៃប្រជាជនសរុប របស់ប្រទេស ( 14,363,519 មនុស្សម្នាក់នៅកម្ពុជា , ឆ្នាំ 2007, ទិន្នន័យខេត្ត ) ដោយមាន បុរសនិង 319.274 299.814 ជាស្ត្រី ។ ដង់ស៊ីតេ ប្រជាជនគឺ 127 នាក់ ក្នុងមួយ ហេតុដូច្នេះហើយ គីឡូម៉ែត្រការ៉េ ។កំពត ( អ.ស.អ.: [kɑmpɔːt], អក្សរឡាតាំង: Kampot) ជា ខេត្ត មួយស្ថិតនៅប៉ែកខាងត្បូងនៃប្រទេសកម្ពុជា មានចម្ងាយ ១៤៨ គ.ម. ពីទីក្រុងភ្នំពេញ មានព្រំប្រទល់ខាងជើងទល់នឹងស្រុកបរសេដ្ឋ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ ខាងកើតជាប់នឹងស្រុកត្រាំកក់ និង ស្រុកគីរីវង់ ខេត្តតាកែវ ខាងត្បូងជាប់នឹងឈូងសមុទ្រ ខាងលិចជាប់នឹងស្រុកកំពង់សិលា ខេត្តកោះកុង និងស្រុកព្រៃនប់ ខេត្តព្រះសីហនុ ដូចគ្នាដែរ ខ្សែឆ្នេរដ៏វែងស្ថិតនៅលើឈូងសមុទ្រថៃទៅខាងត្បូង ខេត្តកំពតមានទីក្រុងឈ្មោះក្រុងកំពត។ កំពតមានប្រជាជន ៦២៧ ៨៨៤ នាក់ និងប្រកបដោយស្រុកនិងក្រុងចំនួនប្រាំបីដែលបានចែកទៅជាឃុំ-សង្កាត់ ៩២ ជាមួយនិងភូមិសរុប ៤៧៧ នាក់។ នៅ​ពេល​ដែល​ក្រុង​កំពត កំពុង​កកើត​​មាន​ឈ្មួញ​ជន​ជាតិ​សៀម​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​សមុទ្រ ​មក​ឈប់​អាស្រ័យ​បាយ​នៅ​ត្រង់​កន្លែង​នោះ ​ហើយ​ដោយ​​​​ភាសា​សៀម ពាក្យ​ថា កម្ពុជា អាន​ថា "កម្ពុត" ដល់​ យូរ​ៗ​ទៅ​ដោយ​ធ្វេស​ប្រហែស​បាត់​ស្រៈ​អ៊ុ ( ុ) នៅ​សល់​តែ "កំពត"។

​​ ភូមិទ្វីខាងត្បូង (ខេត្ត្តកំពត)

ភូមិទ្វីខាងត្បូង គឺជាភូមិមួយដែលស្ថិតនៅក្នុង ឃុំអណ្ដូងខ្មែរ ក្រុងកំពត ខេត្តកំពត ដែលមានផ្ទៃ ខាងជើងចាប់ពីគល់ស្ពានឥន្ធធនូខាងលិចព្រែករហូតដល់ស្ពានBCI ខាងត្បូងជាប់ជាមួយឃុំត្រើយកោះ ខាងលិចនិងខាងកើតជាប់ព្រែក។ប្រជាជននៅក្នុងភូមិទ្វីខាងត្បូងភាគច្រើនប្រកបមុខរបរជា អាជីវករ មន្រ្ដីរាជការ លក់ដូរ និងមុខរបរផ្សេងៗទៀត។ ហើយមាន រោងម៉ាស៊ីនទឹកកកដែលបានផ្គត់ផ្គងនៅក្នុងតំបន់ផង និង​ អាចផ្គត់ផ្គងទៅកាន់តំបន់ដ៏ទៃទៀតបានផងដែរ។

មុខរបរ

ប្រជាជននៅនក្នុងភូមិនេះភាគច្រើនប្រកបរបរលក់ដូរនៅទីផ្សរ។ហើយក៏មានអ្នកដ៏ទៃទៀតធ្វើការដាំដុះនិងបង្កបង្កើនផល់ដំណាំរបស់ពួកគាត់ដូចជាដំណាំ​៖​ ពោត សណ្ដែក ត្រសក់ ត្រឡាច ល្ពៅ​ ធូរេន ភ្ញៀវ ខ្លុល នីងដំណាំហូបផ្លែដ៏ទៃផងទៀត ។ចំនែកឯអ្នកភូមិផ្សេងទៀតបានរកស៊ីដោយចិញ្ចឹមសត្វនិងអ្នកភូមិខ្លះទៀតក៏បានទៅបំរើការងារនៅរោងចក្រកាត់ដេរនិងធ្វើសំណង់ជាដើម។

វប្បធម៍

នៅក្នុងភូមិនេះអ្នកភូមិតែងគោរពព្រះពុទ្ឋសាសនាតាំងពីព្រះពុទ្ឋសាសនាបានផ្សាយចូលនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងមកម៉្លេះសំរាប់ជាមាគារសំរាប់ដឹកនាំផ្លូវចិត្តរបស់គេទៅរកសេចក្ដីស្ងប់បាន។ដូចជានៅក្នុងពិធីបុុណ្យប្រពៃណីធំៗដូចជា៖ ពិធីបុណ្យមាឃ បូជា ពិសាខ បូជា ភ្ជំបណ្បិន កឋិនទាន ជាដើមល។

របាំទន្សោងគោព្រៃ

ប្រភពដើម

របាំទន្សោងគោព្រៃ ជាមរតកវប្បធម៏ ខ្មែរ-មនដែលបានប្រសូតឡើងនាសម័យបុរេប្រវត្តិសាស្ត្រ ហើយត្រូវបានរក្សារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ ដោយអ្នកស្រុកខ្មែរតំបន់ព្រៃភ្នំនៅភូមិអញ្ចាញរូងនៅក្នុងខេត្តកំពុងឆ្នាំងបច្ចុប្បន្ន របាំស្នែងទន្សោងរបស់អ្នកស្រុកខ្មែរនៅតំបន់ព្រៃភ្នំ នៅភូមិអញ្ចាញរូង នៅក្នុងខេត្តកំពុងឆ្នាំង គឺធ្វើឡើងដើម្បី សុំសេចក្ដីសុខ សេចក្ដីចម្រើន ភាពត្រជាក់ត្រជុំពីវត្ថុស័ក្កិសិទ្ធិ ពោលគឺ អារក្ខអ្នកតាម្ចាស់ទឹកម្ចាស់ដីម្ចាស់ដងព្រឹក្សា។ អ្នកស្រុកក្នុងភូមិនេះរមែងតែងតែធ្វើឡើងនៅក្នុងពិធីបុណ្យធំៗដូចជា នៅពេលចូលឆ្នាំជាដើម ។ ប្រដាប់ប្រដា ឬលំដាប់លំដាដែលរៀបចំ មាននំអន្សមចេក ស្រាសម្រាប់ច្រូចសែន ឬស្រាចំណាយ ឬក៏ស្រាសម្រាប់ផឹក អង្ករជ័យ ឬអង្ករដាក់សែនក្នុងចាន ឬកែវ និង ត្រួយថេរ ឬត្រួយម្លូ ស្លាជាដើម។ ក្រោយពីរៀបចំលំដាប់លំដាទាំងនោះ ដាក់លើកន្ទេលរួចរាល់ហើយអ្នកស្រុកប្រមូលផ្ដុំ ឈរតម្រៀបគ្នាហើយ ប្រគុំភ្លេងច្រៀងអញ្ជើញព្រលឹងដូនតានៅតាមដងព្រៃភ្នំមកសេពសោយ នូវគ្រឿងសំណែនទាំងនោះ បន្ទាប់មកគេក៏ ចាប់ផ្ដើមសម្ដែងបាំស្នែងទន្សោងតែម្ដង ឈ្មោះទំនុករបាំបទទន្សោងគោព្រៃមានជាអាទិ៏ខ្លាក្រាប ល្បុក្កតោ ស្រងែពេន និងទន្សោងគោព្រៃ។