Skriuwen
Skriuwe is de werjefte fan in taal yn in tekstueel medium troch it brûken fan in samling fan tekens of symboalen (dat bekend stiet as in skrift).[1] Skriuwe wurdt ûnderskieden fan yllustraasje, lykas grottekeningen skilderjen, net-symboalyske manieren om de taal te bewarjen troch gebrûk te meitsjen fan net-tekstuele media, lykas magneetbân.
 Fier hjir asjebleaft gjin bewurkings út oant de skriuwer mei de side klear is. |
|---|
Skriuwe is in útwreiding fan de menselijke taal in de tijd en de ruimte. Schrijven is waarschijnlijk in oude culturen begonnen als een bijproduct van politieke expansie. Deze oude culturen hadden een betrouwbaar middel nodig voor het overbrengen van informatie van de periferie naar het centrum. Men hield een (financiële) boekhouding bij, schreef historische gegevens op en soortgelijke activiteiten. Rond het 4e millennium voor Christus, ontgroeide de complexiteit van de handel en administratie de mogelijkheden van het menselijk geheugen en werd schrijven een meer betrouwbare methode voor het in een permanente vorm registreren en presenteren van transacties.[2] Zowel in Meso-Amerika als in het Oude Egypte zou het schrijven zich kunnen hebben ontwikkeld uit het bijhouden van kalenders en de politieke noodzaak voor het registreren van historische en natuurlijke gebeurtenissen.
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|