Brontekst bekijken van Modest Altschuler

{{Infobox artiest
| naam                 = Modest Altschuler
| afbeelding           = Modest Altschuler.png
| onderschrift         = Modest Altschuler, 1905
| volledige naam       = 
| alias                =
| bijnaam              = 
| bijnamen             = 
| geboren              = [[15 februari]] [[1873]]
| overleden            = [[12 september]] [[1963]]
| land                 = {{US}}
| jaren-actief         = 
| genre                = 
| beroep               = 
| instrument           = 
| zangstem             = 
| invloed              = 
| label                = 
| acts                 = 
| gerelateerd          = 
| bekende instrumenten = 
| portaal              = 
| website              = 
| imdb                 = 
| allmusic             = 
| myspace              = 
| lastfm               = 
}}
'''Modest Altschuler''' ([[Mahiljow]], [[Rusland]] (thans [[Wit-Rusland]]), [[15 februari]] [[1873]] - [[Los Angeles]], [[12 september]] [[1963]]) was een [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[cellist]], [[dirigent]] en [[componist]]. Hij studeerde aan het [[St. Petersburg Conservatorium]] en emigreerde naar de Verenigde Staten eind [[1890]].

Aan het begin van de [[20e eeuw]] vormde Altschuler in [[New York (stad)|New York]]de Russian Symphony Orchestra Society. Dit orkest toerde twee decennia door de Verenigde Staten met uitvoeringen van werk van vooraanstaande [[Rusland|Russische]] componisten uit die tijd. Een van de premières die het orkest uitvoerde was die van [[Sergej Prokofjev]]s ''[[Pianoconcert nr. 1 (Prokofjev)|Pianoconcert nr. 1]]'' in [[Carnegie Hall]] in [[New York (stad)|New York]] op 10 december 1918. [[Modest Moessorgski|Moessorgski's]] voorspel voor ''[[Chovansjtsjina]]'' werd door Altschuler gepresenteerd in Carnegie Hall op 25 februari 1905. Het orkest speelde in 1915 [[Alexander Skrjabin|Skrjabins]] ''Le Poeme de Feu'', waarin een kleurenklavier werd gebruikt dat verbonden was met een lichtinstallatie. Hierdoor werden tonen omgezet in kleuren, zodat de uitvoering een bont spektakel werd.

Net voor het begin van de [[Eerste Wereldoorlog]] viel het orkest uit elkaar, en Altschuler verhuisde naar [[Californië]], waar hij een goede reputatie als leraar en cellist opbouwde. Hoewel hij alleen een opleiding voor klassieke muziek had genoten, had Altschuler geen afkeer van [[lichte muziek]]. Met hulp van zijn broer, filmmaker [[Joe Aller]], componeerde hij voor films de muziek zoals ''The Sea Hawk'' (1924), ''Dawn to Dawn'' (1933), ''It's All in Your mind'' (1938), ''Buffalo Bill Rides Again'' (1947) en ''Song of My Heart'' (1948). In 1926 vormde hij opnieuw een orkest, het [[Glendale (Californië)|Glendale]] Symfonieorkest.

Altschulers familie was ook actief in de muziek, onder wie zijn nichtje [[Eleanor Aller]], dirigent [[Leonard Slatkin]] en cellist [[Frederick Zlotkin]]. Eleanor Aller en haar man speelden in een van Amerika's bekwaamste klassieke ensembles in de periode 1947-1961.

Modest Altschuler overleed op 90-jarige leeftijd.

{{Bibliografische informatie}}
{{DEFAULTSORT:Altschuler, Modest}}
[[Categorie:Amerikaans cellist]]
[[Categorie:Amerikaans componist]]
[[Categorie:Amerikaans dirigent]]